Yashodra's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Vanochtend begon mijn tweede vakantiedag vroeg. De wekker ging af om 8:15. Een bewust geplande actie van mijn kant. Op de zondagochtenden kan er gedanst worden in Club Lite, waar vroeger Marcanti zat. Een briljante locatie, met gewoon gordijnen voor de ramen die op hun beurt open gezet kunnen worden wanneer het te warm wordt. De wekker ging vroeg en ik nam de tijd om rustig te mediteren, ontbijten en douchen voordat ik een blik zou werpen in mijn kledingkast. Er valt wel iets te zeggen over het publiek; bijna alle aanwezigen dragen makkelijk zittende kleding, lees yogabroeken, Thaise vissersbroeken of harembroeken met daarboven een mouwloos hemdje. Ikzelf draag het liefst een enkellange of heel korte turquoise rok met mijn enkelbandje uit Ibiza. Het geweldige aan de Club Liteochtenden vind ik het publiek. Een ratjetoe van oude Goa hippies met hun herkenbare dans-springpasjes en jonge zwierige danseressen die vaak vertraagd over de grond kruipen of met zwaaiende armen en gesloten og...

Het lijkt wel een sprookje. Een verhaal waarin alles een symbolische betekenis heeft en dingen op z'n plek vallen. Jaren geleden, toen Luna nog jong was en zijn vader en ik besloten uit elkaar te gaan, hoorde ik zijn vader er al over fantaseren. Ik had er geen oren na, vond het een enge gedachte en hoopte dat dat moment nog heel lang op zich zou laten wachten. Vandaag was het zo ver en voelde ik een oprechte blijdschap; Luna en Takuri zijn samen op reis gegaan voor een paar maanden naar Zuid-Amerika. Een reis die in een sprookje vertaald zou worden naar een rite de passage, het volwassen worden van de puber. Officieel werd Luna 27 november 18 jaar, volwassen voor de Nederlandse wet, maar in sprookjes gaan die dingen altijd minder bureaucratisch. Ik kocht voor Luna's 18e jaardag; een zakmes met houtzaagje en een hoofdlampje. Het plan dat ze hebben, reikt ver; van familiebezoek in de stad tot kamperen in de wilde natuur. Dus zullen ze fikkie stoken, vissen vangen, elkaar nog...

Vandaag mocht ik 1 dag chillen met hele oude mensen in de huissoos van een verzorgingshuis voor bejaarden. Ik keek mijn ogen uit. Eerst maakte ik kennis met Jannie, ze zat in haar blauwe fleece hes naast de receptie waar ik me om half tien moest melden. Er werd thee voor me gehaald terwijl ik bij Jannie kwam zitten. Ik vroeg haar, zoals ik dat de rest van de dag aan elke bewonder die ik sprak zou vragen, of ze uit Amsterdam kwam. 'Ik ben in de Willemsstraat geboren, maar heb later achter het raam op de Zeedijk gewerkt', vertelde ze met een Amsterdamse tongval. 'Heel veel drank en tabak, maar nu ben ik gestopt, onze lieve heer heb me gehollepe'. Ik wilde weten of ze dat op de nonnenschool geleerd had, met slechts een knikje beaamde ze mijn vermoeden. In het restaurant, dat ook de huissoos genoemd werd, ontmoette ik mevrouw Newton. Ik moest heel dicht bij haar komen zitten, anders kon ik haar schorre stem niet verstaan. Ze sprak met veel handgebaren waarbij ze steeds we...

Allerlei categorieën heb ik bedacht om inzichtelijk te krijgen waar ik mee bezig ben en bovenal wat ik belangrijk vind oftewel waar ik behoefte aan heb. Ook wordt mij meteen duidelijk waar ik tekort schiet of teleurgesteld ben dat de frequentie laag is. • Fysieke inspanning (cardio) maandag tot en met vrijdag elke ochtend 30 minuten cardio Wens: 1 keer per maand naar Club Lite op zondagochtend of 's avonds dansen in de stad op house • Mentale inspanning (werkzaamheden bij ROCTOP/ werkzaamheden voor LIFE!) maan-, donderdag en vrijdag overdag bij ROCTOP, om de week 's avonds of overdag 1 a 2 keer voor LIFE! Wens:Elke week 8 uur bezig zijn met voorbereidingen voor LIFE! • Kunst & cultuur consumeren (museum & bioscoop bezoeken/boek & krant lezen) museum en bioscoop 1 keer per maand, krant in het weekend, boek in de vakanties Wens: Om de week op de zondagochtend naar het museum of de bioscoop, een 2 avonden per week een boek lezen • Contact met de natuur (bos- of...

Nog nooit ontmoette ik iemand die onvoorwaardelijk van zijn kinderen houdt. Hoewel ik mijn best doe, lukt het me ook niet altijd. Iets in mij zegt soms dat ze zich op een bepaalde manier moeten gedragen. Voorbeeld: 'Wanneer mijn moeder ons uitnodigt om bij haar te komen eten, voel ik me ongemakkelijk wanneer één van de kids niet mee wil'. Hoe verkoop je zoiets aan je moeder? Het liefst zou ik dan hebben dat mijn kind op dat moment precies dezelfde behoefte aan familie heeft als ik dan heb. Op de een of andere manier lijkt het soms dat ik als ouder aansprakelijk ben voor wat mijn kinderen doen of juist niet doen. Vaak krijg ik op dat soort momenten vragen over het hoe en waarom van het handelen van mijn telgen. Zelfs als de vraagsteller weet dat ik het anders gedaan zou hebben dan mijn kinderen, wordt mij nog steeds om een waterdichte verklaring gevraagd. Vaak hoor ik dan een oordeel in de trant van:'Je mag toch wel verwachten dat ze nu wel weet dat...' Of: '...

Narcisso vroeg of hij mijn auto mocht lenen om Inti op te halen van zijn werk. Er was iets gebeurd met Inti, hij voelde zich bedreigd. 'Je mag mijn auto lenen, maar dan ga ik met je mee', antwoordde ik in mijn stem was een bepaalde vibratie hoorbaar die duidde op stress. Inti zou in botsing zijn gekomen met een andere scooterbestuurder waarna deze Inti bedreigd had en meteen hulptroepen had ingeschakeld. Inti op zijn beurt had z'n broer gevraagd even te assisteren. We reden door de stille stad. Het lukte mij niet om een gesprek te voeren. In mijn hoofd herhaalde ik continu dezelfde mantra's: Inti is veilig, ik ben rustig en gerustgesteld, Inti is veilig, ik blijf positief, het komt goed, Inti is veilg, ik ben blij en tevreden'. Narcisso parkeerde de auto half op de stoep, half op straat in een hoekje waar het niet opviel. Hij draaide de contactsleutel om en de lichten uit. 'Weet je wat jouw strategie wordt?, vroeg ik vlak voordat hij uitstapte. Vanuit de ...

Twijfelen of je ervoor wilt gaan of niet. Herken je dat gevoel? Dat iets je aanspreekt maar dat je denkt dat je er geen tijd of energie voor zal hebben. Ik heb een opdracht voor je om te onderzoeken wat je gaat doen en dat jou kan helpen je keuze te maken. Is dat waar je aan wil beginnen precies waar jij in gelooft? Heb je zoiets van...'Maar dit is het!' Kijk dan welke minuscule activiteiten of bezigheden of sterker nog verplichtingen je los mag laten. Wetende dat er of oplossingen zullen zijn of er geen eens problemen zullen ontstaan. Je weet immers; ’the sky has no limit & neither have we’ . Wij zelf maken grenzen en verplichtingen maar die zijn eigenlijk erg flexibel te weerleggen of om te buigen. Oplossingen komen vaak uit onverwachte hoek. Onderzoek rustig in je lichaam wat er gebeurt wanneer je uitspreekt wat je wilt en je lichaam zal antwoorden....probeer maar. Een knoop in je maag is NEE en als je hart een sprongetje maakt, is het een JA, et cetera. En w...

Voor de zwangerschap: Stap 1. Zorg dat je een vruchtbaar kind hebt Stap 2. Zorg dat je kind aan seks doet Stap 3. Zorg dat je kind geen voorbehoedsmiddelen gebruikt Tijdens de zwangerschap: Stap 3. Sluit vriendschap met de andere aanstaande grootouders van je kleinkind Stap 4. Wees je bewust van je positie, bemoei je feitelijk nergens mee Stap 5. Bereid je voor op het feit dat alles waarschijnlijk anders gaat dan jij als aanstaande ouder zou doen Stap 6. Hoop in stilte dat je aanwezig mag zijn bij de bevalling Wanneer je aanwezig mag zijn: extra stap: Doe positieve wensen over dat je op het op het juiste moment aanwezig zal zijn tijdens de bevalling Tijdens de bevalling: Stap 7. Ken letterlijk en figuurlijk je plek Stap 8. Bereid je voor op emoties Stap 9. Doe positieve wensen over het verloop en het resultaat van de bevalling De eerste ontmoeting met je kleinkind: Stap 10. Wees niet verbaasd als je meteen overspoeld wordt door liefde voor je kleinkind Stap...

‘Wat is jouw lievelingsreep?’ vroeg Andrew aan Tania terwijl hij een surfpak aantrok. ‘Reep, wat bedoel je met reep?’ Ja wat bedoelde hij nou met zijn vraag, wat deed het er nou toe wat voor chocoladereep ze lekker vond. Alsof haar antwoord ervoor zou kunnen zorgen dat zij hem interessant zou gaan vinden, Want daar was het Andrew allemaal om te doen. Mede daarom stond hij zich nu ook in een surfpak te hijsen. ‘Nou gewoon bijvoorbeeld een mars’. Tania barstte in lachen uit. Iets dat haar prachtig stond maar wat hem toch een ongemakkelijk gevoel begon te geven. Kennelijk was het een vreemde vraag geweest. ‘Je hebt je pak achterstevoren aangetrokken, proestte ze uit, haar ogen halfdicht en haar mond wijd open. ‘Die rits moet aan de achterkant, ik dacht dat jij kon surfen duuuude’. Terwijl hij zijn pak andersom aandeed, speelde er een vraag door zijn hoofd; ‘Waarom was hij hier eigenlijk, hij kon niet eens surfen. Waarom was hij met haar meegegaan?’ Het antwoord was heel simpel; hij wil...

Donderdagavond had ik besloten naar de film te gaan. Niemand kon met me mee dus ging ik alleen. Bij de halte zag ik tram 9 klaar staan voor vertrek. Vlug sprintte ik naar de deur en de bestuurster deed de deur open. We reden richting Tropenmuseum, over een brug waar ik een jongen met een fotocamera om zijn nek een foto zag maken van het voertuig waar ik in zat. Ook passeerden we Artis en het Waterlooplein en op het Rembrandt plein verliet ik de tram. Ik zag een blonde vrouw hete patat eten terwijl ze steeds even kort met een beetje getuite lippen lucht uitblies. In de bioscoop rook het naar popcorn. Er waren twee lange rijen voor de kassa’s. Een meisje voor mij wisselde van rij en sloot zich aan bij 3 andere meiden. Eén van hen ontdekte de eindtijd van de film waar zij naartoe wilden gaan. ‘Half elf’, riep ze. Het meisje dat van rij verwisseld was, zei dat het haar niks kon schelen hoe laat de film zou eindigen. Ik keek naar het digitale bord waar in rode letters en getallen de tijd...

De hele ochtend draaide Anouk dat ene nummer van Pharrel Williams. Haar koffer was al uren ingepakt. Het voelde een beetje als op vakantie gaan, maar dan naar een verschrikkelijk oord. Je koffer inpakken voor iets dat eigenlijk heel vervelend was. Nou ja vervelend. Het was niet alleen vervelend, dat werd Anouk de afgelopen weken steeds door bijna iedereen verteld. Er werd steeds gezegd dat Anouk eigenlijk heel blij moest zijn. Blij dat ze hier in Nederland woonde waar dit soort operaties überhaupt mogelijk waren. Blij omdat ze nu aan de beurt was en niet langer hoefde te wachten. Blij omdat niet opereren de situatie alleen maar zou verergeren. Dus was Anouk blij. Nou ja blij. Heel diep van binnen was Anouk gewoon boos en voelde ze een spanning. Boos omdat ze helemaal niet gevraagd had om deze vervelende situatie en gespannen omdat ze niet kon overzien hoe het allemaal precies zou verlopen. Daar hield Anouk niet van. Het liefst wist ze van tevoren wat er te gebeuren stond dan kon ze ...

‘Wat betekent luddevede?’ had Arjan gevraagd terwijl hij naar het mobieltje in zijn hand keek. Het zag eruit alsof hij de vraag aan het apparaatje stelde. ‘Het is een ander woord voor liefdesverdriet, waar het precies vandaan komt weet ik niet’, antwoordde Mariel. Arjan reageerde niet en ging nog meer onderuit liggen op de donkerrode bank. ‘Maar is dat wat je hebt?’, vervolgde Mariel haar vragen, na een korte stilte. Uit het niets begon Arjan te praten; ’Hee yoo, fakka? Ruhhhhstig, ruhhhhstig. Niks bro. Ja das goed. Later’. Mariel had de telefoon van haar broertje niet horen overgaan. Ze had gezien hoe Arjan tijdens het telefoongesprek steeds meer rechtop was komen zitten. Met zijn linkerhand was hij een paar keer door zijn korte haren gegleden en had daarna in zijn kruis geknepen. Zijn knieën bewogen in een onregelmatig tempo open en dicht. ‘Ik vroeg je wat’, hervatte Mariel de dialoog. Arjan stond op en liep zonder antwoord te geven de kamer uit richting gang. Waar hij zijn sport...

Midden in het Vondelpark ligt een tennisclub die De Kattenlaan heet. Elke woensdagmiddag heeft Bobbie er tennisles samen met drie andere kinderen van haar leeftijd. Het eerste jaar dat ze les had, vond ze er eigenlijk niks aan. Het leek op een uur lang ballen rapen, de ballen uit of steeds in het net slaan, om ze daarna weer op te moeten rapen. Toch bleef Bobbie elke woensdag op haar fiets door het park naar tennisles fietsen. De vraag is waarom ze dat deed. Hier volgen twee antwoorden. De eerste reden is dat knappe Kai in haar groepje zit. Maar dit weet alleen Angela uit Bobbies klas. En de tweede reden is dat Bobbie later bij Wimbledon wil tennissen. Haar broer Mike slaat vaak aces en heeft een betere backhand dan forehand. Hij weet alles over tennis en Wimbledon. Toen hij 15 was, mocht hij een keer ballenjongen zijn. Misschien hielp het wel dat zijn vader Engels is en dicht bij Wimbledon woont. Zodoende was Mike al vaak naar wedstrijden gaan kijken en kon hij meteen vragen hoe hij...

Tweedehands kind, pingpongbal, poep Chinees, Blackberry, PingMaartenmaar, dat zijn ze zo ongeveer. Wow, dit meen je niet? Nee ik verzin het, nou goed. Sorry, nee ik bedoel eigenlijk, wat veel en wat erg natuurlijk. Maar hoezo eigenlijk? Tja hoezo zouden ze iemand die uit Sjanghai komt nou een poep Chinees noemen? Duhhh! Chinees, oké, maar poep. Waarom poep? Zo zijn kinderen nou eenmaal, altijd is alles poep en pis of kut en lul. En wat zei je nou als eerste? Weet ik veel. Ik weet het al, tweedehands kind toch? Ja dat klopt, zo noemden jongens uit groep acht mij tijdens voetbal in de pauzes. Maar ik snap het niet. Nee ik snapte het in eerste instantie ook niet. Ik was al 3 jaar in Nederland. Mijn Nederlands was best wel goed maar het woord tweedehands had ik nog nooit gehoord. Ik dacht alleen steeds, maar ik heb toch ook twee handen en ik ben een kind. Totdat mijn zus het een keer hoorde. Ze was aan het lopen achter het doel toen de voetbal tegen haar aankwam...

Zondag vond ik mijzelf eigenlijk wel een heldin. Ik bemoeide mij met vijf kwajongens zonder ze te dissen. In eerste instantie hoorde ik ze; 'Je kankermoer en zemmel (scheldwoord voor homo)', naar elkaar roepen. Nou ben ik wel wat gewend sinds ik lesgeef ben op een ROC, dus echt geschrokken was ik niet. Het begon pas interessant te worden toen er lege plastic flesjes mijn richting op gegooid werden. Nog steeds was ik niet van slag, eigenlijk vond ik het wel een leuke uitdaging. Het feit is namelijk dat ik sinds een jaartje cursussen doe om geweldloos te communiceren. Dit soort situaties zijn perfect om mijn skills te oefenen. Langzaam telde ik tot 3 en draaide mij om. De jongens zaten op plastic kuipstoeltjes in een verder lege tribune. Ik stond in mijn eentje langs de zijlijn naar een voetbalwedstrijd te kijken. Zodra de jongens me zagen lopen, gebeurde er iets. Niemand zei meer wat. Het enige dat ik deed was glimlachen, immers ik was totaal niet kwaad, slechts blij te kunnen...

De zaterdag voor zijn vertrek naar Vlieland, was Jos met zijn moeder naar de stad gegaan om nog wat spulletjes te kopen voor het bijzondere uitje. Ze had hem zogenaamd onverwachts de danswinkel ingesleurd. Daar was ze meteen naar de verkoopster toegelopen en had de vrouw wat gevraagd. Al gauw werd hem duidelijk dat hij spitzen mocht passen. Alleen de geur ervan gaf hem al een fijn gevoel in zijn buik. 'Misschien bestaat God toch', had hij gedacht toen zijn moeder de dansschoenen betaalde. Zolang hij het zich kon herinneren, had hij ze gewild. Om de wens uit te laten komen had hij van Mirthe, zijn bestfriend forever, geleerd hoe je moest bidden tot God. Het was eigenlijk best simpel; gewoon je ogen dicht doen, je handen vouwen en dan hardop praten met God alsof hij recht voor je zat. Het was simpel maar wel heel vreemd om met je ogen dicht hardop tegen niemand te praten. Waarschijnlijk was dat de reden dat Jos' vader niet in God wilde geloven. Zijn vader hield niet va...

De dag die in het teken stond van leren voor het tentamen statistiek begon rustig. Om één uur 's middags zou Eva haar studiegenoot Merel ontmoet hebben om samen te lunchen in de stad. Daarna zouden ze samen naar de bieb gegaan zijn. Volgende week zou Eva haar tentamen hebben en voor de uitleg ervan had ze Merel gevraagd. Eigenlijk was Eva teleurgesteld geweest over de manier waarop Merel gereageerd had op de vraag om hulp. Het leek alsof Merel het niet vanzelfsprekend gevonden had Eva te helpen. Om de stilte die ontstaan was te doorbreken, had ze voorgesteld om Merel mee uit lunchen te nemen als traktatie. Merel was niet alleen goed in statistieken, ze was ook goed in plannen. Wanneer Eva met haar afsprak om een bepaalde tijd kon ze er zeker van zijn dat zij nooit als eerste op de afgesproken plek zou aankomen. Het vervelende daaraan was dat er dan altijd op een belerende manier over gesproken werd. Eva was anders, ze had er veel moeite mee in te schatten hoeveel tijd het kostte...

Als je het me gevraagd zou hebben toen ik nog zwanger was van Dakini, zou ik gezegd hebben:'Maximaal 7 maanden'. Langer leek mij niet nodig en niet helemaal fris. Dat tweede zou ik even uitleggen. Waarschijnlijk was ik zelf een jaar of 9 toen vrienden van mijn ouders uit Curaçao bij ons op bezoek kwamen. Ze hadden in de 4 jaar dat we elkaar niet gezien hadden een dochter gekregen. Het meisje was een vrolijke peuter van 2 jaar die al behoorlijk goed kon praten en wist wat ze wilde. De tiet dus. In mijn herinnering stonden wij alle 6 met onze monden wagenwijd open toe te kijken hoe de peuter op een onbewaakt moment met een soepele behendigheid de minder stevige borst van haar moeder tevoorschijn toverde en er vervolgens aan begon te zuigen. De moeder zelf ging rustig door met haar verhaal, als was dit tafereel het meest normale wat er zich die bewuste middag afspeelde. Zodra de vrienden vertrokken waren, barsten wij allen in een bulderende lach los. We hebben het er nog jaren l...

Afgelopen dinsdagmiddag had ik het even moeilijk. Ik wist maar al te goed dat gestresst raken, boos worden of iets forceren, de situatie zou verergeren. Kalm blijven zou de enige oplossing zijn en net dat was wat ik als onmogelijk achtte. Sinds 6 januari van dit jaar ondervind ik dagelijks wat de kracht van woorden is. Ik experimenteer en word keer op keer gesterkt in wat ik hoop; namelijk dat ik invloed heb op hoe ik mij voel. Simpelweg door te zeggen dat ik me zus of zo voel. Op de dinsdagen ben ik de host bij speelgroep de Robbeburg . Dit doe ik eigenlijk samen met een andere moeder. Zij liet mij maandagavond weten dat ze twijfelde of ze er op de dinsdag wel om 13:00 uur zou zijn. 'Maak je niet druk, sms'te ik haar terug, ik zal er zijn'. Niks bleek minder waar. Om er om 13:00 uur te zijn moet ik uiterlijk om 12:45 op de fiets stappen. Het was 12:45 en mijn dochter liep nog poedelnaakt door het huis. Totaal geen aanstalten makend om in beweging te komen. "M...

Precies een jaar geleden zat ik in een dal als moeder. Het lukte me niet om werkelijk contact te maken met mijn puberzoon. Hoe meer ik mijn best deed, hoe minder we elkaar begrepen. Ik maakte me zorgen over hoe het verder zou gaan met hem. Haalde me verschrikkelijke scenario's in mijn hoofd, was teleurgesteld in mijzelf als moeder, schaamde me voor mensen die het proces op de voet volgden en was naarstig op zoek naar de perfecte oplossing, alsof ik wist dat die bestond. Nu ben ik een jaar verder en kan ik met een glimlach op mijn gezicht zeggen dat ik mij vol vertrouwen, kalm, gelukkig en dankbaar voel over hoe de relatie nu tussen ons is. Wat is er nou eigenlijk verandert, hoor ik je denken. Dat kan ik je haarfijn uitleggen. Ik ga even terug naar mijn eigen kindertijd. Zoals ik al vaker verteld heb, groeide ik op in Doetinchem in de Achterhoek. School was een zeer belangrijk onderdeel van de opvoeding, huiswerk werd overhoord en vaak gecontroleerd. De hele week stond, tijden...

Afgelopen maandagmiddag stond ik in de fietsenstalling van mijn werk mijn fiets open te maken. Een collega was in de ruimte aanwezig en ik besloot te zeggen wat ik dacht. 'Ik koop zo een winterjas, precies zoals ik hem wens voor een goede prijs'. Meteen had ik haar aandacht. Lonneke keek verbaasd en zei; 'Heb je hem al gezien, weet je welke je gaat kopen?' Ja zei ik, in mijn gedachten heb ik hem gevisualiseerd, nu ga ik hem kopen, dag!' Ik draaide mijn fiets om en opende de deur naar buiten. Achter me hoorde ik gelach. Vastberaden fietste ik naar de tweedehands kledingzaak in de Scheldestraat. Na 10 minuten rondkijken, vond ik de jas waar ik voor gekomen was. Op het prijskaartje stond 35 in plaats van mijn verwachte 50 euro. De jas zat als gegoten en verliet verrast en tevreden de winkel. Het is maar iets kleins, en misschien klinkt het voor mensen als een toevalstreffer. Gelukkig weet ik dat het meer is dan toevalligheid. Zondag waren er kijkdagen op de camping ...

Een paar maanden geleden dacht ik terug aan een inspirerende en bijna magische tijd van mijn leven. Een tijd waarin ik me dagelijks liet leiden door de wind of een ontmoeting in de tram om dan blind te vertrouwen op de bijzondere gevolgen. Ik wilde weer in een flow komen, maar hoe dan? Het is me gelukt, ik zit ik weer in een flow. Hoe het me jaren geleden lukte, zal ik hieronder vertellen. Het was een vrijdagmiddag 1 juli 1994. Nadat ik mijn propedeuse had gehaald liep ik over de Prins Hendrikkade in versnelde pas richting de Oude Waal. Kavanbaa en ik waren net gestart met een Latrelatie en ik zou voor het eerst om 17:00 uur in zijn nieuwe woning zijn om Angel mee te nemen naar mijn huis. Het was echter al 16:55 en ik voelde de drang om te gaan rennen. Te laat komen zou zo maar weer een aanleiding tot ruzie kunnen worden en dat was het laatste waar ik deze middag zin in had. Op mijn school aan de Droogbak, had ik een uur daarvoor een geweldig gesprek gevoerd met mijn mentor. I...

Maar hoe werkt het dan? Tja daarover wordt gezegd: 'Voor we dat weten zijn we versleten'. Dus laat het ontdekken van dat geheim over aan zij die willen twijfelen. Wat ik je kan zeggen is dat het werkt. Er zijn wel een paar afspraken waar je je aan gaat houden, wil het werken. Afspraak 1. Geloof echt, zomaar of op goed geluk indien nodig, dat het werkelijk werkt Afspraak 2. Weet dat oplossingen dus ook uit zeer onverwachte hoek zullen komen Afspraak 3. Bedenk dat elke positief dus ook elke negatief geformuleerde zin zijn uitwerking heeft. Afspraak 4. Wees je bewust van wat je zegt en denkt en stel als dat nodig is, met een vreugde en plezier die gedachten en woorden weer positief bij. Afspraak 5. Weet dat je anderen ontmoet die met dezelfde positieve zaken bezig zijn Afspraak 6. Kom er achter dat je dag in dag uit overspoeld wordt met onverwachte toevalligheden die je dag prachtig kleuren Afspraak 7. Overbodig, want gaat vanzelf maar oké dan: Geniet!

Gisteren nodigde mijn zoon van 17 me uit om de stad in te gaan. Hij wilde schoenen kopen van zijn eerste loon. Mijn gezelschap stelde hij daarbij op prijs. Ik voelde me dankbaar en vrolijk. De laatste tijd loopt ons contact soepel. Er zijn andere tijden geweest. Sinds een paar weken voel ik dat ik snap wat er gebeurt en dat daarom dingen anders lopen. Het maakt me intens gelukkig en tevreden. Waar ik in eerste instantie bang was voor kritiek naar mij of mijn zoon vanwege mijn aanstaand grootmoederschap, voel ik me nu krachtig omdat ik de dingen neem zoals ze komen. Ik ben zo tevreden over hoe ik er mee omga. Hoe ik mensen de ruimte geef om te zeggen wat ze voelen en zelf positief blijf. Mijn start, het eerste gesprek met de aanstaande ouders, vervulde mij met zo veel vreugde en vertrouwen dat ik zowel uitkijk naar als rustig wacht op de geboorte van mijn kleinkindje. Patrick mijn grote liefde voelt aan wanneer ik zijn woorden of oren nodig heb. Als ik het nodig heb om mijn hart te...

Soms moet je vechten om een titel te behalen. Soms komt een titel je gewoon aanwaaien. Het tweede gebeurde mij. Oftewel ik hoefde er totaal geen moeite voor te doen. Ik was 17 jaar toen ik besloten had om een jonge moeder te worden. Reden 1: Surinaamse meiden begonnen ook vaak vroeg aan het ouderschap, ik wilde meer Surinaams zijn. Reden 2: Een jonge moeder kan zich makkelijker inleven in haar kind omdat het leeftijdsverschil niet zo groot is. Reden 3: Mijn heldin en grote voorbeeld Marion Bloem was ook jong moeder geworden en had daarna nog een carrière opgebouwd. Reden 4: Ik wilde het anders doen dan mijn ouders. Er ontbrak nog een minor detail aan mijn plan; ‘De potentiële vader’. Op mijn 20ste in Amsterdam ontmoette ik die vader. Kavanblaa was in alle denkbare opzichten mijn tegenstelling. Geboren en getogen in Amsterdam, een jongen van de stad en de straat. Ik geboren in Utrecht en getogen in Curaçao en Doetinchem een verlegen kind, erg van de voorzichtige. Hij was opgevoed do...