Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Uitgenodigd zijn Aangekondigd worden Nieuwsgierigheid ontvangen Welkom zijn Mijn plek weten Ruimte innemen  Mijn ding doen Kaders zien Grenzen oprekken Out of the box  Me vrij voelen Spelen & experimenteren Co-creeëren & beslissingen nemen Open en eerlijk zijn Mezelf er helemaal laten zijn Anderen inspireren zich te openen Dat het vanzelf gaat Zonder moeite Of angst Zonder tijd maar gewoon NU Ahee!

Ben jij een volger? Durf je dat toe te geven als dat zo is? Ik ben een volger., nu kan ik dat zeggen, het heeft best lang geduurd voordat ik er vooruit durfde te komen. Dat zit zo. Denk aan werk of een project. Er moet iets opgestart worden, iets dat totaal nieuw is voor mij. Ik heb nog nooit meegekeken of meegelopen met iemand die hetzelfde gedaan heeft.  Ja daar sta ik. Op een stuk grond. Net gekocht, alle bouwmaterialen zijn er, en ik mag mijn eigen huis gaan bouwen. Maar tja, waar moet ik nou toch beginnen? Ooit liep ik stage bij Paradiso. Ik kreeg alle ruimte om aan projecten, evenementen, feesten mee te doen. Dat ging moeiteloos. Het eerste feest dat ik organiseerde was de VIPclub. Dit feest vond elke vrijdagnacht plaats van 00:00 tot 05:00 uur. Maz had het feest bedacht en draaide dit al een paar jaar. Nu zou ik het thema bedenken, de dj's regelen, iemand voor de aankleding vinden, en zorgen voor een minimaal aantal bezoekers van 550 man. Het werd een waan

2018, Jij bent me d'r één. Wauw wat heb jij me te grazen genomen. Van alles kreeg ik op mijn bord. Als moeder met een zoonlief die afstand en radiostilte wilde. Als liefje van de man die op onderzoek uitging  Als zzp'er en de bankrekening die zich niet genoeg vulde Als hypergonder en het kwakkelen Als doemscenariodenker alleen op reis naar India Als ijdeltuit, bange schijtert en de uitgestelde chirurgische ingreep Ja 1 jaar en 1 dag geleden bedacht ik mijn motto voor 2018: "Beslissen en doen" en dat hielp de vaart er een beetje in te houden, want beslissingen nemen, ik was er niet snel in. Mijn contact met mijn zoon is hersteld. Ik voel zoveel liefde stromen. Voor hem, voor onze relatie en voor mijzelf als moeder. Ik blijf steeds meer bij mezelf. En wat mijn lief en zijn onderzoek betreft heb ik geleerd om te mogen voelen, uit te spreken wat ik vind en vrees, en te ademen in het NU. Wat is er ondanks alles toch veel liefde voor m

                Mijn nieuwe ik weet niets maar ervaart van alles  Mijn nieuwe ik stapt uit haar comfort zone   Mijn nieuwe ik is constant aan het experimenteren   Mijn nieuwe ik laat haar mening steeds weer los   Mijn nieuwe ik luistert zonder oordeel naar anderen   Mijn nieuwe ik durft te voelen en het uit te spreken  Mijn nieuwe ik vergelijkt niet maar wordt vergeleken   Mijn nieuwe ik begint elke dag opnieuw   Mijn nieuwe ik is vrij van verplichtingen   Mijn nieuwe ik durft te staan in haar onzekerheid   Mijn nieuwe ik beweegt tussen besluit en verandering   Mijn nieuwe ik communiceert vanuit stilte   Mijn nieuwe ik ontvangt haar angst en zelfkritiek met liefde en een lach   Mijn nieuwe ik voelt dankbaarheid in al haar cellen   Mijn nieuwe ik gaat ervoor            Mijn nieuwe ik ben jij         

Eindelijk weer een blog na het langverwachte bezoek van de onderwijsinspectie. Eindelijk is LIFE! een erkende dus officiële school. Eindelijk komt een droom van mij uit. Mijn Surinaamse vader vertelde vaak hoe hij elke dag op weg naar school de tijd nam om naar de luiaard in de boom op het plein te kijken. Die luiaard hing ondersteboven aan een tak en deed zo op het oog niks. Het dier hing daar gewoon te hangen en mijn vader stond ernaar te kijken. Hopende dat het beest zou bewegen. Als kind genoot ik van dit verhaal zonder plot. Er was niks en toch hoopte ik met hem mee. Als was het mogelijk dat nu in deze versie mijn vader iets anders zou vertellen over de luiaard. Soms is een verlangen zoet genoeg. En soms is het uitkomen van dat verlangen zoeter.