Het voelde een beetje als spijbelen.
Het was extreem stil en leeg in de Mazzo waar ik gisterochtend binnenliep in de verwachting er een moedergroep te treffen. Ondanks de stilte stelde ik de bijna overbodige vraag. Of er nog meer moeders binnen waren. Nee schudde het meisje achter de bar dat met alle gemak van de wereld mijn dochter had kunnen zijn. Niet zozeer om hoe ze eruit zag maar meer om hoe jong ze overkwam. In één zwierige beweging draaide ik mezelf en de kinderwagen om en na een "Nou, dag!" verliet ik de Mazzo net zo opgetogen als ik hem was binnen gekomen. Buiten liep ik toch even een paar stappen door voor ik stil ging staan. Waarschijnlijk had ik me vergist in de dag. Nadat ik de Rozengracht was overgestoken, liep ik door de Laurierdwarsstraat richting de Elandsgracht. Op de hoek zag ik plots de English Bookstore. Voor het raam hing een poster met de mededeling dat er elke woensdagochtend om elf uur een babyspeelgroep is. Ik keek opzij en zag nog net hoe twee moeders met hun buggy's naar binnen g