Posts

Posts uit 2017 tonen

De balans opmaken

Afbeelding
Terugkijkend op 2017 is er een gedachte van leegte en ruimte. Op mijn moadboard voor 2017 liet ik veel leeg. Omdat ik een verlangen had dat dit zich door stilte, inzichten & meditatie zou kunnen opvullen. Dat is gelukt. De eerste maanden van het jaar stonden eigenlijk nog in het teken van wennen. Wennen aan het samenwonen met Ferry, de man die ik sinds 4 maanden daarvoor mijn hart en dus mijn leven in had laten wandelen. Hoewel alles kloppend voelde en ik me telkens verbaasde over de moeiteloze flow waarin het samenwonen en het nieuwe samengestelde gezinsleven zich ontvouwde, kan ik NU pas zien dat ik me toch nog inhield en voorzichtig deed. Mijn oudste zoon belde mij in januari vlak voor zijn 25ste jaardag op en zei klaar te zijn met het weren van mijn nieuwe liefde. Hij zei een nieuwe fase in zijn leven in te gaan en dat daarbij ook hoorde dingen of mensen in dit geval niet uit de weg gaan. Mijn zoon zei klaar te zijn voor een ontmoeting, ik voelde enorme blijdschap.  I

Lachen als de boer zonder kiespijn

Afbeelding
Moet ik nou godverdomme de godganse dag gaan zitten glimlachen als een zaligverklaarde moeder Theresa? Was de benauwende gedachte die in mij opkwam toen ik vanochtend oplossingen zocht voor het feit dat mensen bang voor de blik in mijn ogen zijn. Bang wanneer ik aandachtig naar ze luister met mijn neutrale gezichtsuitdrukking. "DAT GA IK DUS NIET DOEN!" sputterde ik uit, de bijna ongezonde tegenzin droop ervan af.  En waarom zou ik dat eigenlijk niet doen, sprak een veel zachtere stem. De stem die vaak iets van een bizarre jeuk in mijn lichaam teweeg brengt.  Tja waarom zou ik het glimlachexperiment niet uitvoeren? Gewoon vaker dan ik neig te glimlachen naar de ander, mijn witte tanden laten schitteren, mijn ogen laten fonkelen, de ander op zijn/haar gemak stellen, het ijs laten smelten en de wolken laten verdwijnen. Waarom in godsnaam zou ik dat niet willen? Omdat ik bang ben niet meer authentiek te zijn. Ik wil zo graag echt zijn, zelfs als dat de ander bang m

Ik voel ik voel wat jij ook voelt

Afbeelding
Leren voelen wat ik voel, ik bedoel dan zowel de lichamelijke sensaties (ik voel verkrampingen, onrust, benauwdheid et cetera) als de emoties (ik voel me jaloers, bang, geïrriteerd et cetera). Erg recentelijk begon ik het te leren. Jaren daarvoor dacht ik dat ik mijn lichamelijke sensaties zou gaan leren voelen maar ontwikkelde ik de taal om mijn emoties te verwoorden. Geweldloze communicatie was wat ik leerde, tegenwoordig is het mijn tweede taal en kan niet niet meer zonder. Vorig jaar ontdekte ik de kunst van het focussen. Een subtiel verblijven met dat wat er is in mijn lichaam zonder het groter of kleiner te maken of er een analyse op los te laten. De twee vaardigheden combineer ik graag wanneer ik contact maak met anderen en zeker wanneer ik aan het circlen ben. Het helpt me om mezelf te begrijpen en accepteren en daarmee dus ook de ander. Wanneer ik geraakt ben, Ik durf vaker uit te spreken hoe ik me voel. Het werkt voor mij helpend als ik daartoe uitgenodigd word. 

Luiers en een kunstgebit

Afbeelding
Is de beukennoot die eindigt op het asfalt, net zo gelukt in zijn leven als de beukenboom waar hij vanaf gevallen is? Die vraag stelde ik mezelf zondagavond. Nooit in mijn leven dacht ik na over beukennoten en andere vruchten of zaden van planten en bomen. Dat ze eigenlijk in potentie een plant of boom zijn, dat besefte ik niet. Wat is mijn werkelijke potentie? Leef ik die wel? Is mijn leven succesvol te noemen als ik mijn doel niet ten volste nastreef? Gaat er iets verloren als ik niet word, wat voorbestemd is? Afgelopen zondag keek ik naar een webinar van Michael Beckwith: 'Discover your Life Purpose'. Al sinds mijn vroege jeugd ben ik opzoek geweest naar mijn purpose. Echter ik zocht vooral naar concrete beroepen, en dat was verwarrend. 'Waar zou ik mezelf kunnen zijn met al de verschillende talenten die ik heb, welke baan past daarbij?, vroeg ik me dan af. Tijdens het webinar werd het me heel duidelijk dat die purpose, mijn doel in dit leven, erg samenhangt

Je droomles

Afbeelding
Gisterochtend was het tijd om  de biologielessen van de afgelopen periode  te evalueren. Ik gaf op LIFE! les aan een  groepje van 5 studenten in leeltijd van 6 tot 14 jaar.  Naar voren kwam dat er behoefte was om de lessen op een manier op te splitsen omdat nu de verschillende behoeftes niet in 1 les pasten. De 2 jongste studenten verlieten, als was het toeval, de ruimte om te gaan eten ik bleef achter met de oudsten. We deden een paar rondjes waarbij de vraag was: 'Wat is jouw droomles?' 'Ik wil meer weten over homoseksualiteit, transgenders en dragqueens', sprak de eerste. 'Wat zijn dat transgenders?', vroeg de tweede. 'Wat zou jij willen doen Yashodara?', vroeg de derde. 'Ik zou graag samen met jullie willen onderzoeken, mijn interesse gaat vooral uit naar het lichaam, intimiteit, seksualiteit, dus ook de vrouw in haar maan en zo', beantwoordde ik de vraag. De meiden keken mij met grote ogen aan, 'in je maan, wat is dat?'

Werkelijk horen en niet doen

Afbeelding
Vanochtend voelde ik een kater. Dat had niks te maken met het bodempje whisky dat ik gisteravond mocht proeven, nee het was de kater die ik kan hebben als ik een onvervuld verlangen heb. Zo'n verlangen dat al een tijdje sluimert op de achtergrond en nog niet uitgesproken is. Waarom dat verlangen nog niet uitgesproken is, heeft te maken met het sabotagevermogen van mijn kritische stem aka 'de fucker'.  Zo vertelt de fucker mij dat ik te veel eis. Ook beweert de fucker dat ik het altijd ben die dit soort verlangens voelt en de ander (mijn lief in dit geval) dat niet of nauwelijks heeft. Vervolgens vindt hij, want ja de fucker heeft een mannelijke (vaderlijke?) stem, dat mijn relatie uit balans is. Dat ik meer behoefte heb aan hem dan hij aan mij. En omdat ik nog vaak geneigd ben de fucker serieus te nemen, hou ik me in, ik sluit mij af en ga uit contact. Een bekend RealPlay patroon van mij. Vanochtend na lang wikken en wegen, plus het ontmantelen van de

Wat wil een mens nog meer?

Afbeelding
De eerste belofte die mijn lief gister in de vroege ochtend deed was: 'Voordat ik vandaag naar mijn werk ga, kom jij nog lekker klaar'.  Alleen al bij het horen van die woorden raakte ik opgewonden.  Nooit eerder in mijn seksuele leven sprak een geliefde mij zo uitnodigend toe. Uit de toon van zijn stem en zijn ondeugende glimlach kon ik opmaken dat hij ervoor zou zorgen en er op toe zou zien dat dat werkelijk zou gebeuren.  Hmmm wat wil een mens nog meer? Ik moest lachen en vroeg om uitleg. 'Ik raak ontzettend opgewonden als ik jou zie klaarkomen', was zijn antwoord. Ik dacht er over na, ja het resoneerde wel, want hem te zien genieten laat mij ook enorm genieten.  Gistermiddag, de eerste laag verf zat op de nu toch wel adembenemend prachtige muur en voor ons lag een zee van tijd om 'iets' te gaan doen. Ferry en ik zaten voor de nog natte muur, Spotify speelde een soul playlist en ik at maiswafels met tahin. 'We kunnen zo 2 dingen doen, of we g

Food for thought

Afbeelding
Sinds afgelopen dinsdag begin ik pas om 11:00 uur 's ochtends te eten en eet ik niks meer na 19:00 uur. Nou is dat voor veel mensen niks bijzonders, voor mij wel moet je weten. Een reden om vroeg mijn bed uit te springen, is de gedachte dat ik weer mag eten. Vorige week maandag heb ik voor het eerst in mijn 47 jarige leven 38 uur gevast. Het was een buitengewoon bijzondere ervaring. Ik heb me rot gelachen. Om de 10 minuten dacht ik:  'Nou dan ga ik nu even wat eten', gevolgd door een schok en een inwendige Nee! Dit herhaalde zich zo'n 50 keer, toen nam de frequentie af. Dat ik veel met eten bezig ben weet ik, maar dat het zo op de voorgrond was, had ik niet door. Ik vond het heerlijk om eens uitgebreid te kijken naar mijn lichamelijke sensaties. Het geborrel in mijn maag, bleek mee te vallen, meer 'protest' kwam er eigenlijk niet. Het werd me ook meteen duidelijk wat mijn grootste craving was, het water liep me bij de gedachtes daaraan steeds door de bek.

De peilers van de authenticiteitscirkel

Afbeelding
De cirkel van waarheid: 'Waar waarheid mag zijn, ontstaat liefde'. 1. Jezelf beloven om in contact te blijven Deze belofte betekent dat je in de groep bent en met je aanwezigheid erbij blijft. Het verlaten van de ruimte gebeurt alleen in afstemming. Wanneer je je ogen even wil sluiten, zeg dan waarom je dit doet. In een crisis of conflict, neem je de tijd om te blijven luisteren, ook bij ongemakkelijke gevoelens. Dit vergt oefening en inzet. Door in contact te blijven, ontstaat er verdieping, heling en vertrouwen. 2. Het voelen van jouw pijn Dit betekent; wel de  intensiteit van je lichaamssensaties voelen maar ze niet met een ongecontroleerde heftigheid uiten. Je mag ze wel uiten, in de ik-vorm, door te beschrijven wat er met jou gebeurt, wat je precies voelt plus wat je stemming is. Maar dit doe je zonder de ander ervan te beschuldigen, het op te willen lossen of te analyseren. Wat hierbij kan helpen, is bewust je verlangen of je waardering te benoemen.

Ga zo door!

Afbeelding
Wat kan ik als democratisch geschoolde geweldloos communicerende juf in het reguliere onderwijs betekenen? Het reguliere onderwijs dat zoveel strakke kaders heeft en eindeloze doelen stelt die behaald moeten worden. Laat ik eens verslag doen van mijn twee dagen deze week. Ik zal alleen de parels belichten wetende dat ik nog zo aan het overleven ben, zo aan het watertrappelen, zo aan het lijden wanneer de dingen totaal niet gaan zoals ik zou willen. Niet om een rooskleurig plaatje te schilderen, want hopelijk en waarschijnlijk bestaat dat niet eens. Gisteren was er een zoveelste moment waarin ik van pure wanhoop ging zitten op de stoel om te wachten op een moment van stilte waarin ik een instructie/mededeling of aanwijzing zou kunnen geven. Slechts 2 leerlingen keken mij aan. Hilarisch zijn dat soort momenten, en ja ik heb er helaas velen op een dag. En nu terwijl ik daar zo zat ontstond er een rust, vraag mij niet hoe of waarom. In dat ene moment van rust stelde ik de 2 leerlin

Dat mag wel naam hebben

Afbeelding
Dat ik een fascinatie voor namen heb, was je vast wel bekend. Tenminste wanneer je me werkelijk een tijd kent en regelmatig spreekt. Zo wil ik weten wat namen betekenen, wat iemand van zijn haar naam vindt, waar de naam vandaan komt en heel belangrijk voor deze beelddenker; hoe je de naam precies schrijft. Hoe vaak ik als kind al mijn voornaam EM... AA... IE...EL...IE...EN heb moeten spellen, is niet meer te zeggen maar het gebeurde bijna altijd als iemand mijn naam gevraagd had. Ik vond dat een vreselijke ramp. Waarom kon niemand mijn naam ooit gewoon meteen goed uitspreken? Waarom had ik ook zo'n ongewone ingewikkelde naam? Niet fijn vond ik het. Daarom besloot ik als 14 jarige puber, voordat ik op zomerkamp ging, om mijn naam op het aanmeldingsformulier te verkorten tot Lin. Weer drie jaar later bij de inschrijving voor de HAVO in Arnhem deed ik dit weer. Een hele slimme zet bleek dat te zijn, want iedereen in mijn nieuwe omgeving noemde mij, zonder vragen te stellen Li