Posts

Er worden posts getoond met het label #geweldlozecommunicatie

Verliefd op mezelf?

Afbeelding
Het is 1 van de meest bekende oneliners die ik hoor als ik met spirituele personen over de liefde praat, is:' Je moet eerst van jezelf houden en dan pas kan je van een ander houden'. Ik kan niks met die opmerking. Wat nou eerst van jezelf houden? Hoe dan? Twee weken geleden toen ik begonnen was met het online: 'Healing my Jealousy program', kwam ik tot de mijn schrikbarende conclusie dat ik behalve uit elkaar kan barsten van jaloezie (lees: angst, schaamte, kou, verkramping en onzekerheid) ik kennelijk ook nog eens amper van mezelf houd! Dat was, zoals je kan begrijpen enorm schrikken en slikken. Mijn hele wereld stortte in elkaar. Ik kon alleen nog maar huilen, wat een verdriet en schaamte, het hield niet op. Met lichte hoofdpijn en snottige van de tranen viel ik die avond in slaap. De volgende dag, leek alles toch wel ietsje anders te zijn. Er was een video  in het programma waarin Brittany Taylor (de maakster en mijn grote inspirator) liet zien hoe zi

De eerste knuffelschool ooit

Afbeelding
Knuffelen en op elkaar hangen , hoe doen we dat bij LIFE! Daar hadden we het gisteren over met elkaar. Het was nog even een opgave om wat studenten zo gek te krijgen dat ze hun bezigheid los zouden laten en met me mee zouden lopen naar de kringenkamer voor de meningsvormende kring over dit onderwerp die daar zou plaatsvinden.  'Wat zou de onderwijsinspectie ervan vinden als 'ze' ons zouden zien hangen en knuffelen wanneer ze hier bij LIFE! komen kijken in mei dit jaar?' vroeg ik de studenten die het hadden over seks en nog niet enthousiast waren hun gesprek te stoppen om mee te gaan naar de andere kamer voor een ander onderwerp. 'Knuffelen is normaal, riep 1 student, wat is er mis mee?, vroeg een ander. 'Precies, zei ik waarbij ik met mijn armen een beweging maakte richting deur, 'daar gaan we het dus over hebben, kom dit gesprek daar voeren!' Even later zaten we met de helft stafleden en studenten rond de tafel en om de beurt zeiden we wat we v

Hoe het hoort

Afbeelding
Gisteravond was ik in pijn. We waren met z'n zessen, maakten muziek, zongen, aten, spraken. lachten en opeens was die er de onvervulde behoefte in mij. Ik wilde een gezamelijke verbinding met de groep en ik wist niet wat te doen. Ik schraapte alle moed bij elkaar en sprak op een onhandige manier uit wat er bij mij gebeurde.  'Ik heb behoefte aan verbinding, diepgang, contact, spel, van alles kwam naar boven. De anderen keken mij aan maar geen van hen had eenzelfde behoefte.  En ik, ik had geen concreet idee hoe dat te realiseren. Er ontstond een pijnlijke situatie, de anderen kregen het gevoel dat ik vond dat zij er iets aan moesten doen. Raakten geirriteerd want immers zij hadden het goed genoeg. Mijn honest expression creëerde disharmonie, ik voelde schaamte en ongemak.  'Wat had ik in godsnaam gedaan? Waarom kon ik mijn bek ook niet gewoon houden en meedoen? Waarom moest ik altijd zo moeilijk doen?' En toen kwamen, ze de tranen

Ojee geweldloze communicatie

Afbeelding
Ooh o ooh, wat een grappige doch pijnlijke paradox. Je begint een school gebaseerd op geweldloze communicatie en je trekt de meest geweldadige want teleurgestelde mensen aan. Oeps vette jackal. Wanneer ouders of potenciele vrijwilligers naar LIFE! komen omdat ze gehoord hebben dat LIFE! een nonviolent communication (nvc) school is, slaat de schrik mij om mijn giraffen hartje. Ojee, deze mensen gaan zooooo teleurgesteld raken, omdat ze denken dat wij de perfecte school zijn voor hun gevoelige prinsje of prinsesje. (jackal) 'Ik dacht dat jullie een nvc school waren maar ik hoor pubers schelden en mijn kind wordt gepest, hoe kan dat nou, ik dacht dat het hier anders zou zijn, waar is die nvc dan?' De nvc zit in een klein hoekje, als je grote verwachtingen hebt, of noem ze jackals, dan kijk je er over heen en raak je teleurgesteld. Als je oog hebt voor verfijning, detail en kan vertragen, voel je de zorgzaamheid en de ruimte die veiligheid creëert naast alles wat er