2018 Ik buig voor je
2018, Jij bent me d'r één. Wauw wat heb jij me te grazen genomen. Van alles kreeg ik op mijn bord. Als moeder met een zoonlief die afstand en radiostilte wilde. Als liefje van de man die op onderzoek uitging Als zzp'er en de bankrekening die zich niet genoeg vulde Als hypergonder en het kwakkelen Als doemscenariodenker alleen op reis naar India Als ijdeltuit, bange schijtert en de uitgestelde chirurgische ingreep Ja 1 jaar en 1 dag geleden bedacht ik mijn motto voor 2018: "Beslissen en doen" en dat hielp de vaart er een beetje in te houden, want beslissingen nemen, ik was er niet snel in. Mijn contact met mijn zoon is hersteld. Ik voel zoveel liefde stromen. Voor hem, voor onze relatie en voor mijzelf als moeder. Ik blijf steeds meer bij mezelf. En wat mijn lief en zijn onderzoek betreft heb ik geleerd om te mogen voelen, uit te spreken wat ik vind en vrees, en te ademen in het NU. Wat is er ondanks alles toch veel liefde voor m