De langste reis die je ooit zal maken, begint bij jouw droom

Het lijkt wel een sprookje. Een verhaal waarin alles een symbolische betekenis heeft en dingen op z'n plek vallen. Jaren geleden, toen Luna nog jong was en zijn vader en ik besloten uit elkaar te gaan, hoorde ik zijn vader er al over fantaseren. Ik had er geen oren na, vond het een enge gedachte en hoopte dat dat moment nog heel lang op zich zou laten wachten.

Vandaag was het zo ver en voelde ik een oprechte blijdschap; Luna en Takuri zijn samen op reis gegaan voor een paar maanden naar Zuid-Amerika. Een reis die in een sprookje vertaald zou worden naar een rite de passage, het volwassen worden van de puber.
Officieel werd Luna 27 november 18 jaar, volwassen voor de Nederlandse wet, maar in sprookjes gaan die dingen altijd minder bureaucratisch.

Ik kocht voor Luna's 18e jaardag; een zakmes met houtzaagje en een hoofdlampje. Het plan dat ze hebben, reikt ver; van familiebezoek in de stad tot kamperen in de wilde natuur. Dus zullen ze fikkie stoken, vissen vangen, elkaar nog beter leren kennen. Vader en zoon op avontuur, een mooiere rite bestaat er bijna niet.
'En hoe is dat voor jou Mailin', vroegen mensen mij de laatste dagen wanneer ik ze vertelde dat ze vandaag zouden vertrekken. Voor mij is het als een sprookje dat ze nu werkelijk gaan, en sinds ik in mijn positieve flow zit, voelt het gewoon fijn om ze deze reis te gunnen.

Toen ik Takuri leerde kennen, gaf hij me een boek cadeau, in de kaft schreef hij: 'Dromen zijn niet alleen om te dromen, dromen zijn om ze te leven'. Vanmiddag omhelsden we elkaar en zei ik: 'Dit is waar je zo lang van gedroomd hebt, nu ga je de droom leven'. Hij huilde en lachte tegelijk, ik keek, genoot en het was goed. En Luna, die zal groeien, beleven en ervaren. Nee geen studie, geen opleiding, gewoon voor het eggie deze keer, maar dan op een ander continent, in landen hier ver vandaan. Net een sprookje, maar dan echt.