Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Het gebeurt, as we speak, de geschiedenis wordt geschreven. De geschiedschrijvers hebben het druk. Maar waar zo'n 20 jaar geleden het onderzoeken van bronnen, het vastleggen van gebeurtenissen en het verkondigen van feiten en meningen aan een groot publiek, nog weggelegd was voor een kleine groep gekwalificeerd door onder andere; ervaring, opleiding, titel, leeftijd en soms zelfs achtergrond, is dat sinds de komst van de smartphone voor elke bezitter van zo'n apparaat, dus mogelijk.  Niet alleen kan elke bezitter dus verkondigen wat er te verkondigen is, ook kan elke bezitter zelf op onderzoek uit, anderen interviewen, naar de plaats delict afreizen en met deze informatie anderen op de hoogte stellen. Er zitten letterlijk en figuurlijk geen grenzen meer aan de ooit bedachte journalistiek en het onderzoek daartoe. Dat wat de mainstream media het volk voorschotelt, blijkt op dit moment erg eenzijdig te zijn. Alsof alle kanalen en partijen in deze crisis totaal op 1 lijn zitten. A

Wat is er toch met mij aan de hand? vroeg ik me vanochtend af terwijl ik gewoon zoals elke ochtend in de pan met havermoutpap stond te roeren. Er is iets geraakt, aangescherpt, no m0re mrs nice girl.  Of lees je liever: wakker geworden? Nee dit gaat niet over mijn neiging om te pleasen, mijn tactiek om conflicten uit de weg te gaan, mijn eindeloze geduld om 'de ander' te begrijpen of mijn aangeleerde talent de boel de boel te laten. Nee dit gaat over het tegenovergestelde van al het bovengenoemde. Dit gaat over de strijd opzoeken, hem uitvergroten totdat het voor alle betrokkenen glashelder is waar we het over hebben en hem dan aan te gaan, gewapend en wel. En ja daar maak je of laat ik het bij mezelf houden: daar maak Ik geen vrienden mee, zelfs niet bij familie. Maar waarom dan nu? vraag ik me af. Waarom moet ik zonodig NU, in deze bizarre tijd waarin elke rebel zijn kans grijpt om iets van de daken te schreeuwen. Waarom moet ik ook nu nog een duit in het zakje doen?  Het lij

  De eerst keer dat ik als kind hoorde over de verschrikkingen uit de tweede wereld oorlog was mijn terugkerende gedachte: Waarom deden zo weinig mensen iets om dit tegen te houden?  Naarmate ik ouder werd en zelf een gezin had, begon ik meer en meer te begrijpen dat je leven in de waagschaal gooien, ook verstrekkende gevolgen voor je nageslacht kan hebben. Een held zijn voor anderen en je eigen dierbaren niet beschermen, leek ook niet te kloppen. Ik kwam er niet uit. Een tijdje geleden zag ik op YouTube een filmpje  over de complot theorie over de aanslag op de Twin Towers ook wel bekend onder de naam: 9/11. Nadat ik de beide filmpjes bekeken had, kon ik verschillende conclusies trekken. Een voor mij belangrijke was de volgende. Het hangt er vanaf wie degene is die een groep mensen toespreekt, wil de groep geloven, aannemen of überhaupt de tijd nemen om te onderzoeken wat daar gezegd wordt. Als mens kan je werkelijk getuige zijn van iets traumatisch maar wanneer jij als persoon niet g