Echt iets voor Mike
Midden in het Vondelpark ligt een tennisclub die De Kattenlaan heet. Elke woensdagmiddag heeft Bobbie er tennisles samen met drie andere kinderen van haar leeftijd. Het eerste jaar dat ze les had, vond ze er eigenlijk niks aan. Het leek op een uur lang ballen rapen, de ballen uit of steeds in het net slaan, om ze daarna weer op te moeten rapen. Toch bleef Bobbie elke woensdag op haar fiets door het park naar tennisles fietsen. De vraag is waarom ze dat deed. Hier volgen twee antwoorden. De eerste reden is dat knappe Kai in haar groepje zit. Maar dit weet alleen Angela uit Bobbies klas. En de tweede reden is dat Bobbie later bij Wimbledon wil tennissen.
Haar broer Mike slaat vaak aces en heeft een betere backhand dan forehand. Hij weet alles over tennis en Wimbledon. Toen hij 15 was, mocht hij een keer ballenjongen zijn. Misschien hielp het wel dat zijn vader Engels is en dicht bij Wimbledon woont. Zodoende was Mike al vaak naar wedstrijden gaan kijken en kon hij meteen vragen hoe hij ballenjongen kon worden. Hij spreekt namelijk net zo goed Engels als echte Engelse kinderen. En omdat Mike steeds zegt dat ze wel moet oefenen met tennis omdat het anders nooit iets wordt, gaat Bobbie elke woensdag weer naar de club.
Laatst moest Bobbie voor het eerst een echte wedstrijd spelen. Een damesenkel zoals dat heet. Na de wedstrijd, die ze gelukkig won, was ze zo moe dat ze in de kantine bijna niet meer kon blijven staan, zo zwaar voelden haar benen.
Speciaal voor haar eerste wedstrijd was Mike komen kijken. Dat was maar half leuk omdat hij steeds stond te roepen; ‘Kom op Bob die heb je nog!’ En wanneer ze een bal uitsloeg of in het net, was zij niet de enige die ‘shit!’ riep, gelukkig was haar moeder er niet bij.
Tijdens de laatste set toen Bobbie helemaal naar het bankje toe liep om een bal op te rapen zag ze iemand in haar ooghoek toekijken. Het was Kai en hij vroeg wat de stand was. ‘Eeh dat ben ik vergeten, had Bobbie gezegd, haar wangen werden warm. Kai was in de lach geschoten en meteen was Mike naar hem toe gelopen en had gezegd dat hij Bobbie niet uit haar concentratie mocht halen. Echt iets voor Mike, altijd moet hij zich overal mee bemoeien.
Aan het einde van de wedstrijd was Bobbie in eerste instantie vergeten haar tegenstandster te bedanken voor de wedstrijd. Dat kwam omdat ze Kai niet meer zag. Totdat Mike de baan op kwam lopen en haar omhelsde waarna hij haar ongeveer naar het andere meisje toeduwde om dankjewel te gaan zeggen. Bobbie schaamde zich ervoor en kon daarom niet echt meer genieten van de overwinning. Later zag ze Kai in de kantine een tosti eten. Heel graag was ze naar hem toegegaan, maar omdat ze verlegen was en niet meer wist wat te zeggen, bleef ze bij Mike staan.
Haar broer Mike slaat vaak aces en heeft een betere backhand dan forehand. Hij weet alles over tennis en Wimbledon. Toen hij 15 was, mocht hij een keer ballenjongen zijn. Misschien hielp het wel dat zijn vader Engels is en dicht bij Wimbledon woont. Zodoende was Mike al vaak naar wedstrijden gaan kijken en kon hij meteen vragen hoe hij ballenjongen kon worden. Hij spreekt namelijk net zo goed Engels als echte Engelse kinderen. En omdat Mike steeds zegt dat ze wel moet oefenen met tennis omdat het anders nooit iets wordt, gaat Bobbie elke woensdag weer naar de club.
Laatst moest Bobbie voor het eerst een echte wedstrijd spelen. Een damesenkel zoals dat heet. Na de wedstrijd, die ze gelukkig won, was ze zo moe dat ze in de kantine bijna niet meer kon blijven staan, zo zwaar voelden haar benen.
Speciaal voor haar eerste wedstrijd was Mike komen kijken. Dat was maar half leuk omdat hij steeds stond te roepen; ‘Kom op Bob die heb je nog!’ En wanneer ze een bal uitsloeg of in het net, was zij niet de enige die ‘shit!’ riep, gelukkig was haar moeder er niet bij.
Tijdens de laatste set toen Bobbie helemaal naar het bankje toe liep om een bal op te rapen zag ze iemand in haar ooghoek toekijken. Het was Kai en hij vroeg wat de stand was. ‘Eeh dat ben ik vergeten, had Bobbie gezegd, haar wangen werden warm. Kai was in de lach geschoten en meteen was Mike naar hem toe gelopen en had gezegd dat hij Bobbie niet uit haar concentratie mocht halen. Echt iets voor Mike, altijd moet hij zich overal mee bemoeien.
Aan het einde van de wedstrijd was Bobbie in eerste instantie vergeten haar tegenstandster te bedanken voor de wedstrijd. Dat kwam omdat ze Kai niet meer zag. Totdat Mike de baan op kwam lopen en haar omhelsde waarna hij haar ongeveer naar het andere meisje toeduwde om dankjewel te gaan zeggen. Bobbie schaamde zich ervoor en kon daarom niet echt meer genieten van de overwinning. Later zag ze Kai in de kantine een tosti eten. Heel graag was ze naar hem toegegaan, maar omdat ze verlegen was en niet meer wist wat te zeggen, bleef ze bij Mike staan.
Reacties
Een reactie posten