Ze was zowel zenuwachtig als blij
De hele ochtend draaide Anouk dat ene nummer van Pharrel Williams. Haar koffer was al uren ingepakt. Het voelde een beetje als op vakantie gaan, maar dan naar een verschrikkelijk oord. Je koffer inpakken voor iets dat eigenlijk heel vervelend was. Nou ja vervelend. Het was niet alleen vervelend, dat werd Anouk de afgelopen weken steeds door bijna iedereen verteld.
Er werd steeds gezegd dat Anouk eigenlijk heel blij moest zijn. Blij dat ze hier in Nederland woonde waar dit soort operaties überhaupt mogelijk waren. Blij omdat ze nu aan de beurt was en niet langer hoefde te wachten. Blij omdat niet opereren de situatie alleen maar zou verergeren. Dus was Anouk blij. Nou ja blij.
Heel diep van binnen was Anouk gewoon boos en voelde ze een spanning. Boos omdat ze helemaal niet gevraagd had om deze vervelende situatie en gespannen omdat ze niet kon overzien hoe het allemaal precies zou verlopen. Daar hield Anouk niet van. Het liefst wist ze van tevoren wat er te gebeuren stond dan kon ze zich goed voorbereiden en kwamen er geen onaangename verrassingen.
Een goede vriendin had haar 2 weken geleden een nummer laten horen dat ging over happy zijn. Nog voor het nummer helemaal afgelopen was, had Anouk heel kwaad geroepen; ’Wat denk je wel? Dat ik mijn gevoel maar gewoon kan omtoveren? Als het allemaal zo simpel was, dan was iedereen toch gelukkig? Rot maar op met dat kut nummer!
Sandra was met een bleek gezicht de voordeur uitgelopen en had van schrik haar mobieltje laten liggen. Daar kwam Anouk pas achter toen ze Sandra een paar minuten later belde om haar excuus aan te bieden. De luide ringtoon van het Happynummer schalde door de kamer. Dit maakte dat Anouk zowel schrok als een lachstuip kreeg.
Een uur later op de bank met Sandra, had Anouk zelf voorgesteld om het nummer nog een keer te beluisteren. ‘Je moet de video erbij zien, had Sandra gezegd, echt je zal zien dat je het geweldig vindt’. Meteen nadat ze deze woorden uitgesproken had, verkleurde haar gezicht weer, maar nu rood. ‘Sorry Anouk, sorry, je moet helemaal niks…sorry’.
Straks zou Sandra haar naar het ziekenhuis brengen. Het happynummer stopte. Door de plotselinge stilte in de kamer hoorde Anouk de ijskast aanslaan, gevolgd door de voordeurbel.
Hoewel Anouk wist wie het was, keek ze toch door het raam. Sandra stond met haar mobieltje in haar hand en zwaaide vrolijk waardoor het leek alsof ze haar mobieltje wilde laten zien.
Nadat ze de voordeur opende en Sandra begroette, voelde ze een rilling door haar lichaam gaan. Morgen om deze tijd zou ze onder narcose zijn, morgen om deze tijd zou de chirurg zijn werk doen.
Sandra zoende Anouk d’r wang en kneep in haar hand; ’Ben je er klaar voor lieverd?’ ‘Ik ben zowel zenuwachtig als blij dat het nu eindelijk gaat gebeuren’, antwoordde Anouk terwijl ze de deur achter zich dichttrok en met haar koffer richting auto wandelde.
Er werd steeds gezegd dat Anouk eigenlijk heel blij moest zijn. Blij dat ze hier in Nederland woonde waar dit soort operaties überhaupt mogelijk waren. Blij omdat ze nu aan de beurt was en niet langer hoefde te wachten. Blij omdat niet opereren de situatie alleen maar zou verergeren. Dus was Anouk blij. Nou ja blij.
Heel diep van binnen was Anouk gewoon boos en voelde ze een spanning. Boos omdat ze helemaal niet gevraagd had om deze vervelende situatie en gespannen omdat ze niet kon overzien hoe het allemaal precies zou verlopen. Daar hield Anouk niet van. Het liefst wist ze van tevoren wat er te gebeuren stond dan kon ze zich goed voorbereiden en kwamen er geen onaangename verrassingen.
Een goede vriendin had haar 2 weken geleden een nummer laten horen dat ging over happy zijn. Nog voor het nummer helemaal afgelopen was, had Anouk heel kwaad geroepen; ’Wat denk je wel? Dat ik mijn gevoel maar gewoon kan omtoveren? Als het allemaal zo simpel was, dan was iedereen toch gelukkig? Rot maar op met dat kut nummer!
Sandra was met een bleek gezicht de voordeur uitgelopen en had van schrik haar mobieltje laten liggen. Daar kwam Anouk pas achter toen ze Sandra een paar minuten later belde om haar excuus aan te bieden. De luide ringtoon van het Happynummer schalde door de kamer. Dit maakte dat Anouk zowel schrok als een lachstuip kreeg.
Een uur later op de bank met Sandra, had Anouk zelf voorgesteld om het nummer nog een keer te beluisteren. ‘Je moet de video erbij zien, had Sandra gezegd, echt je zal zien dat je het geweldig vindt’. Meteen nadat ze deze woorden uitgesproken had, verkleurde haar gezicht weer, maar nu rood. ‘Sorry Anouk, sorry, je moet helemaal niks…sorry’.
Straks zou Sandra haar naar het ziekenhuis brengen. Het happynummer stopte. Door de plotselinge stilte in de kamer hoorde Anouk de ijskast aanslaan, gevolgd door de voordeurbel.
Hoewel Anouk wist wie het was, keek ze toch door het raam. Sandra stond met haar mobieltje in haar hand en zwaaide vrolijk waardoor het leek alsof ze haar mobieltje wilde laten zien.
Nadat ze de voordeur opende en Sandra begroette, voelde ze een rilling door haar lichaam gaan. Morgen om deze tijd zou ze onder narcose zijn, morgen om deze tijd zou de chirurg zijn werk doen.
Sandra zoende Anouk d’r wang en kneep in haar hand; ’Ben je er klaar voor lieverd?’ ‘Ik ben zowel zenuwachtig als blij dat het nu eindelijk gaat gebeuren’, antwoordde Anouk terwijl ze de deur achter zich dichttrok en met haar koffer richting auto wandelde.
Reacties
Een reactie posten