Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Dit jaar stond in het teken van alles nieuw. Het begon meteen 1 januari toen ik voor het eerst in mijn leven in Bloemendaal aan Zee een nieuwjaarsduik nam in de vrieskoude zee.'Hiehaaaa kom maar op, ik ben er klaar voor', riep ik nog. Het eerste grote ding waar ik mee mocht dealen was de onherstelbare kortstondige ziekte van mijn schoonmoeder Sarabande. Ik kreeg de kans om nog afscheid van haar te komen nemen. 'Ik hou van je', zei ik en dat was het laatste dat er was tussen ons. Nooit eerder had ik bewust afscheid van een dierbare kunnen nemen. Vervolgens sloot ik vrede met haar zoon. Via de WhatsApp nodigde ik hem uit weer vrienden te worden en hij zei ja. Nooit eerder was het in me opgekomen dit te doen. In dezelfde periode begon ik de alles veranderende cursus; ‘Mind Muscle Workout’ bij Joyce @ Trust. Het maakte dat de passie tussen mij en mijn partner weer oplaaide, en dat ik in het algemeen weer tot leven kwam. Langzaam maar zeker begon ik weer

Ook bij LIFE! hebben we dit jaar kerst gevierd, want zo gaat dat nou eenmaal. Er zou een kerstspel komen, een potpuck kerstdiner met studenten EN de opvoeders, een open podium en dj Mees zou draaien.  Ik had maandag toegezegd wel iets met het kerstspel te willen doen. De dag dat we het zouden vieren, kreeg ik pas de overdracht per mail. Heel spannend allemaal. Er was slechts 1 keer geoefend met de nog onvolledige cast. Aan mij de nobele opdracht er één geheel van te maken. 'Succes!', riepen een paar collega's met een lach in hun stem. 'Mailin jij kan dit, gewoon de studenten volgen', zei de één. 'Mailin lekker uit je comfort zone', zei de ander. 'Ik weet het ook niet', sprak de volgende. 'Maar wie speelt dan Maria?', vroeg de vierde. 'Zoek een simpel verhaal op internet', tipte de vijfde. De ouders arriveerden, de presentatie over de crowdfunding zat erop en het podium was vrij en ik mocht mijn ding gaan doen. In de hoek zat

Volgens mij waren Kavanblaa en ik de bedenkers, tenminste zo voelde dat want we waren de eerste in mijn omgeving die dit deden. En dat was maar half fijn, om niet te zeggen vreselijk moeilijk soms. Zoals pioniers zullen beamen, je hoeft niet op begrip te wachten want dat is er gewoon nog niet. We gingen uit elkaar, dat was duidelijk. Ik studeerde fulltime en Kavanblaa was huisvader geweest. Heel logisch dat hij de zorg voor Angel wilde voortzetten. En ik deed de sociale academie module socialisatie thema feminisme en las dus Anja Meulenbelt; 'De Schaamte voorbij'. De alleenstaande studerende moeder, dat wilde ik ook! Een fifty fifty verdeling van het ouderschap leek mij de meest eerlijke oplossing. Mijn ouders dachten daar heel anders over.'Een kind hoort bij zijn moeder te zijn', herhaalde mijn moeder telkens weer, ik voelde me niet begrepen.  Andere moeders in mijn omgeving, dit waren geen vrouwen van mijn leeftijd want ik was de eerste moeder in mi

Ontwaken, er valt niet zoveel meer over te zeggen, zo voelt het.  Steeds als ik een poging doe de juiste woorden te vinden, begrijp ik dat zwijgen goud is  Steeds als ik een poging doe het te snappen, begrijp ik dat ik in verwarring ben  Steeds als ik een poging doe één verhelderende vraag te stellen, komen er 108 nieuwe vragen voor in de plaats Dus ja In stilte verblijf ik.... Ahee!

Wist ik veel. Nog nooit had ik van het woord satsang gehoord, dus logisch dat ik ook nog nooit naar satsang geweest was. Het kwam gek genoeg in mijn wereld niet voor. Laat ik zeggen niet op een manier die mij aansprak. En een reden daarvoor was waarschijnlijk mijn gehechtheid aan het Tibetaans Boeddhisme.  Hoewel de wens van Boeddha was dat elk wezen ontwaakt, begreep ik als boeddhist onbewust altijd dat het ontwaken of verlicht zijn, weggelegd was voor slechts enkelen, zeer fanatieke boeddhisten maar dan waarschijnlijk pas in hun volgende leven.  Ik had geen enkel idee dat het een haalbaar iets zou zijn, laat staan dat er een hele wereld zou ik willen zeggen, zou zijn waar ontwaken het doel is en waar elke bijeenkomst dat als doel heeft, het jezelf realiseren...satsang dus. Ergens voelde ik me bijna in de maling genomen, om de tuin geleid of simpelweg onnozel, waarom had niemand mij ooit hierop geattendeerd? Waarom ben ik zelf nooit verder gaan zoeken naar die onbetwist

Yasho: Ja zo kan je het noemen een liefdes-experiment dus Mara: Goh dat je er weer helemaal voor gegaan bent, best dapper toch? Yasho: Hoe bedoel je dat precies? Mara: Nou na al die voorgaande relaties die, ja hoe zeg ik dat een beetje neutraal, toch allen sneuvelden om legitieme redenen, dapper dat je het nog een keer wil proberen zeg maar. Yasho: Proberen??? Ik ga er voor, niks proberen, het is voor het eggie hoor. Mara: Ooh oke, sorry, ben je geirriteerd of zo? Yasho: Ehh ja ik geloof dat het me wel raakt dat je zo verbaasd bent. Mara: Nou laat ik het zo zeggen, na mijn scheiding van Kali, heeft het best een tijd geduurd voordat ik weer het vertrouwen in mannen terug had en het geloof in mijzelf als geschikte partner en in relaties in het algemeen dus. Yasho: Dat kan, kijk ik ben ondertussen een veteraan als het gaat om relaties eindigen en nieuwe relaties starten, dus ja gek genoeg maakt dat me wel hoogmoedig misschien of zoals jij het noemt dapper. Been there,