Ik kreeg een flashback en was geshockeerd
Als je het me gevraagd zou hebben toen ik nog zwanger was van Dakini, zou ik gezegd hebben:'Maximaal 7 maanden'. Langer leek mij niet nodig en niet helemaal fris. Dat tweede zou ik even uitleggen.
Waarschijnlijk was ik zelf een jaar of 9 toen vrienden van mijn ouders uit Curaçao bij ons op bezoek kwamen. Ze hadden in de 4 jaar dat we elkaar niet gezien hadden een dochter gekregen. Het meisje was een vrolijke peuter van 2 jaar die al behoorlijk goed kon praten en wist wat ze wilde. De tiet dus. In mijn herinnering stonden wij alle 6 met onze monden wagenwijd open toe te kijken hoe de peuter op een onbewaakt moment met een soepele behendigheid de minder stevige borst van haar moeder tevoorschijn toverde en er vervolgens aan begon te zuigen.
De moeder zelf ging rustig door met haar verhaal, als was dit tafereel het meest normale wat er zich die bewuste middag afspeelde. Zodra de vrienden vertrokken waren, barsten wij allen in een bulderende lach los. We hebben het er nog jaren lang over gehad.
Nu wil het toeval dat mijn schone moeder Lenneke behalve kraamverzorgster ook lactatiekundige is. Nadat ik haar gevraagd had om bij mij te komen kramen, leerde ik beetje bij beetje wat borstvoeding precies voor functies heeft. Het mooie is dat Lenneke mij nooit heeft omgepraat of overgehaald om langer met het voeden door te gaan. Haar enthousiasme wanneer ze mij Dakini zag voeden, plus de theoretische aanvulling op wat ik over borstvoeding wist, maakten dat ik mezelf betrapte op de gedachte om de 7 maanden te verlengen naar een jaar. Vooral het gedeelte over antistoffen van de moeder die bij het kind komen sprak me aan. Dakini was nog niet gevaccineerd, en een oergevoel in mij maakte dat ik haar nog langer wilde voeden zodat ze die extra antistoffen binnen zou krijgen. Helemaal puur natuur en ongemanipuleerde antistoffen, zelfgemaakt welteverstaan.
In de tussentijd ontmoette ik (door Facebook, ja ja) allerlei moeders die zich bewust bezig houden met het zo natuurlijk mogelijk (op)voeden van hun koters. Co-sleeping met je kind, je kind (nog) niet vaccineren, geen kinderopvang maar zelf zoveel mogelijk met je kind zijn en borstvoeding geven waren onderwerpen die we met elkaar bespraken. Zodra ik met die moeders was, viel het me op dat borstvoeding iets heel gewoons was. De eerste keer dat ik één van de moeders haar peuter zag voeden, kreeg ik een flashback, ik was geshockeerd. Het heeft mij tijd gekost voordat ik het in een context kon zien er zonder negatief oordeel naar kon kijken. Ook de mensen in mijn directe omgeving moesten er aan wennen, dit was voor mij ook een reden om het voeden zoveel mogelijk buiten het oog van 'vreemden' te doen. Mijn zus gaf me 2 jaar geleden een button voor mijn jaardag met de tekst:'Op = op'. Die kan je dragen wanneer je ooit besluit te gaan stoppen, zodat Dakini dan ook weet dat het op is'. Ik bewaarde de button zorgvuldig.
Afgelopen zaterdag op de derde jaardag van Dakini, droeg ik de button op mijn flamenco feestjurk. Van tevoren had ik bedacht dat ik er met Dakini over zou praten, haar in woorden alvast zou uitleggen dat er iets zou veranderen in haar leventje. Ik visualiseerde dat het proces van stoppen met borstvoeding geven, soepel en liefdevol zou verlopen voor ons allebei. In de nacht van vrijdag op zaterdag dronk Dakini voor de laatste keer uit mijn borsten. Ze eindigde aan de rechterkant, wat toevalligerwijs ook de kant was waar ze 3 jaar daarvoor voor het eerst begonnen was met drinken. Nadat ze klaar was, draaide ze zich om en viel in slaap. Ik bedankte mijn borsten voor de melkproductie en zei dat ze nu konden stoppen met verdere melkproductie.
Afgelopen week nodigde Lenneke mij uit om even wat nieuwe bh's te gaan kopen. Ze nam me mee naar Kant, de lingeriezaak hier in de Watergraafsmeer. Ik kwam erachter dat ik de ballen verstand heb van cupmaten maar dat de nieuwe bh's me fantastisch staan.
Het is allemaal heel soepel verlopen en Dakini was er snel aan gewend dat het voorbij is maar zei een paar dagen geleden wel met een grote glimlach op d'r gezicht: 'Als Dakini 2 jaar is gaat Dakini weer drinken bij de mama'.
Waarschijnlijk was ik zelf een jaar of 9 toen vrienden van mijn ouders uit Curaçao bij ons op bezoek kwamen. Ze hadden in de 4 jaar dat we elkaar niet gezien hadden een dochter gekregen. Het meisje was een vrolijke peuter van 2 jaar die al behoorlijk goed kon praten en wist wat ze wilde. De tiet dus. In mijn herinnering stonden wij alle 6 met onze monden wagenwijd open toe te kijken hoe de peuter op een onbewaakt moment met een soepele behendigheid de minder stevige borst van haar moeder tevoorschijn toverde en er vervolgens aan begon te zuigen.
De moeder zelf ging rustig door met haar verhaal, als was dit tafereel het meest normale wat er zich die bewuste middag afspeelde. Zodra de vrienden vertrokken waren, barsten wij allen in een bulderende lach los. We hebben het er nog jaren lang over gehad.
Nu wil het toeval dat mijn schone moeder Lenneke behalve kraamverzorgster ook lactatiekundige is. Nadat ik haar gevraagd had om bij mij te komen kramen, leerde ik beetje bij beetje wat borstvoeding precies voor functies heeft. Het mooie is dat Lenneke mij nooit heeft omgepraat of overgehaald om langer met het voeden door te gaan. Haar enthousiasme wanneer ze mij Dakini zag voeden, plus de theoretische aanvulling op wat ik over borstvoeding wist, maakten dat ik mezelf betrapte op de gedachte om de 7 maanden te verlengen naar een jaar. Vooral het gedeelte over antistoffen van de moeder die bij het kind komen sprak me aan. Dakini was nog niet gevaccineerd, en een oergevoel in mij maakte dat ik haar nog langer wilde voeden zodat ze die extra antistoffen binnen zou krijgen. Helemaal puur natuur en ongemanipuleerde antistoffen, zelfgemaakt welteverstaan.
In de tussentijd ontmoette ik (door Facebook, ja ja) allerlei moeders die zich bewust bezig houden met het zo natuurlijk mogelijk (op)voeden van hun koters. Co-sleeping met je kind, je kind (nog) niet vaccineren, geen kinderopvang maar zelf zoveel mogelijk met je kind zijn en borstvoeding geven waren onderwerpen die we met elkaar bespraken. Zodra ik met die moeders was, viel het me op dat borstvoeding iets heel gewoons was. De eerste keer dat ik één van de moeders haar peuter zag voeden, kreeg ik een flashback, ik was geshockeerd. Het heeft mij tijd gekost voordat ik het in een context kon zien er zonder negatief oordeel naar kon kijken. Ook de mensen in mijn directe omgeving moesten er aan wennen, dit was voor mij ook een reden om het voeden zoveel mogelijk buiten het oog van 'vreemden' te doen. Mijn zus gaf me 2 jaar geleden een button voor mijn jaardag met de tekst:'Op = op'. Die kan je dragen wanneer je ooit besluit te gaan stoppen, zodat Dakini dan ook weet dat het op is'. Ik bewaarde de button zorgvuldig.
Afgelopen zaterdag op de derde jaardag van Dakini, droeg ik de button op mijn flamenco feestjurk. Van tevoren had ik bedacht dat ik er met Dakini over zou praten, haar in woorden alvast zou uitleggen dat er iets zou veranderen in haar leventje. Ik visualiseerde dat het proces van stoppen met borstvoeding geven, soepel en liefdevol zou verlopen voor ons allebei. In de nacht van vrijdag op zaterdag dronk Dakini voor de laatste keer uit mijn borsten. Ze eindigde aan de rechterkant, wat toevalligerwijs ook de kant was waar ze 3 jaar daarvoor voor het eerst begonnen was met drinken. Nadat ze klaar was, draaide ze zich om en viel in slaap. Ik bedankte mijn borsten voor de melkproductie en zei dat ze nu konden stoppen met verdere melkproductie.
Afgelopen week nodigde Lenneke mij uit om even wat nieuwe bh's te gaan kopen. Ze nam me mee naar Kant, de lingeriezaak hier in de Watergraafsmeer. Ik kwam erachter dat ik de ballen verstand heb van cupmaten maar dat de nieuwe bh's me fantastisch staan.
Het is allemaal heel soepel verlopen en Dakini was er snel aan gewend dat het voorbij is maar zei een paar dagen geleden wel met een grote glimlach op d'r gezicht: 'Als Dakini 2 jaar is gaat Dakini weer drinken bij de mama'.
Als Dakini 2 jaar is....briljant! Misschien is ze wel weer sneller 2 dan je denkt. Time flies when you're having fun.
BeantwoordenVerwijderen