Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

De afgelopen week heb ik verschillende personen gehoord die iets vertelden over wel of geen contact met je vader of je kind hebben. Er zijn natuurlijk ook vrouwen die hun kinderen niet of nog weinig zien en mannen die niet willen dat hun kind naar de moeder gaat. Dit zie je alleen in deze Westerse maatschappij nog steeds minder vaak. Vandaar dat ik nu alleen even de vaders belicht. Meestal zijn het moeders die de vaders verbieden hun kind te zien. Ik probeer me er altijd iets bij voor te stellen waarom de vaders nou geen contact zouden mogen.  Wat is er in godsnaam met die vaders aan de hand dat het voor de moeders een totale 'no go' is dat hun kinderen hun eigen vader mogen zien?  Hierna onderscheid ik een paar redenen: Ik ben vrouwen tegengekomen wiens partner vreemdgegaan was (lange tijd) en die hem op deze wijze als het ware wilden straffen door het contact met het meestal nog (zeer) jonge kind te verbieden.  Ook ben ik vrouwen tegenge

Wanneer mijn dochter uit zichzelf een plannetje maakt en het uitwerkt, ben ik geneigd om er bijvoorbaat enthousiast op te reageren. Immers haar ondernemende geest is aan het experimenteren en dat wil ik geenzinds in de weg staan.  'Mam mag Melien blijven logeren vrijdag? Dan kan jij omdat Ferry dan terug is van vakantie lekker de hele avond met Ferry praten, zei ze met een ondeugende blik in haar ogen. Ik vond het een briljante reden en besloot hierin toe te stemmen. Dit uitwerken en onderbouwen van plannen is iets dat ze steeds verfijnder onder de knie krijgt. Ze leert het vooral op LIFE! de democratische school waar we beiden naar toe gaan. Op deze school mogen de studenten steeds zelf hun tijd indelen. Wanneer ze in overleg een commitment zijn aangegaan om lessen te volgen, dan worden ze daar op aangesproken. Maar wanneer ze ervoor gekozen hebben zelf hun eigen lessen te creëren in 'het spel' dat ze spelen, dan is er slechts een commitment aan het moment.  Zodra

Elk kind dat geboren wordt in een hetero- of homoseksueel gezin wordt gehersenspoeld. Ik bedoel de kinderen die op een dag beseffen dat hun ouders (ooit) uit liefde bij elkaar zijn gaan leven als gezin . Deze kinderen zijn in grote pijn wanneer die liefdesrelatie van hun ouders op de klippen loopt. Dat komt door ons. Wij hebben dat gecreëerd  met al onze sprookjes, films, verhalen en geindoctrineerde fantasieën. Als wij met z'n allen er nou eens andere normen op na zouden houden dan kon het geheel er totaal anders uitzien. Ik schets even een ander out of the box beeld. Stel je voor; je bent alleenstaand en je wil ouder worden. Dat verlangen is er en je kan door goed door te voelen, ontdekken dat het verlangen om ouder te worden, groter is dan het verlangen om nu een levenspartner te vinden.  Heb je 'em?  Perfect.  Je gaat serieus op zoek naar een vader/moeder voor jouw aanstaande kind, een donor maar meer dan dat, je gaat opzoek naar een persoon die net zo graag a

Volgens mij waren Kavanblaa en ik de bedenkers, tenminste zo voelde dat want we waren de eerste in mijn omgeving die dit deden. En dat was maar half fijn, om niet te zeggen vreselijk moeilijk soms. Zoals pioniers zullen beamen, je hoeft niet op begrip te wachten want dat is er gewoon nog niet. We gingen uit elkaar, dat was duidelijk. Ik studeerde fulltime en Kavanblaa was huisvader geweest. Heel logisch dat hij de zorg voor Angel wilde voortzetten. En ik deed de sociale academie module socialisatie thema feminisme en las dus Anja Meulenbelt; 'De Schaamte voorbij'. De alleenstaande studerende moeder, dat wilde ik ook! Een fifty fifty verdeling van het ouderschap leek mij de meest eerlijke oplossing. Mijn ouders dachten daar heel anders over.'Een kind hoort bij zijn moeder te zijn', herhaalde mijn moeder telkens weer, ik voelde me niet begrepen.  Andere moeders in mijn omgeving, dit waren geen vrouwen van mijn leeftijd want ik was de eerste moeder in mi