Iedereen zei hetzelfde
‘Wat betekent luddevede?’ had Arjan gevraagd terwijl hij naar het mobieltje in zijn hand keek. Het zag eruit alsof hij de vraag aan het apparaatje stelde. ‘Het is een ander woord voor liefdesverdriet, waar het precies vandaan komt weet ik niet’, antwoordde Mariel. Arjan reageerde niet en ging nog meer onderuit liggen op de donkerrode bank. ‘Maar is dat wat je hebt?’, vervolgde Mariel haar vragen, na een korte stilte.
Uit het niets begon Arjan te praten; ’Hee yoo, fakka? Ruhhhhstig, ruhhhhstig. Niks bro. Ja das goed. Later’. Mariel had de telefoon van haar broertje niet horen overgaan. Ze had gezien hoe Arjan tijdens het telefoongesprek steeds meer rechtop was komen zitten. Met zijn linkerhand was hij een paar keer door zijn korte haren gegleden en had daarna in zijn kruis geknepen. Zijn knieën bewogen in een onregelmatig tempo open en dicht.
‘Ik vroeg je wat’, hervatte Mariel de dialoog. Arjan stond op en liep zonder antwoord te geven de kamer uit richting gang. Waar hij zijn sportschoenen aandeed, zijn zwarte bodywarmer van de kapstok haalde en zijn helm van de grond optilde.
Het dichtslaan van de voordeur was alles wat Mariel verder hoorde. ‘Doeoeoei!’, riep ze achter hem aan terwijl ze opstond van haar stoel en richting bank liep.
In gedachten ging ze terug naar de eerste keer dat haar relatie verbroken werd. Het was de eerste serieuze relatie die ze had. David had ze in haar stamkroeg leren kennen. Het was een feestavond geweest met als thema; ‘Een lach en een traan’, zo stond dat op de flyer die Mariel nog altijd op haar kamerdeur heeft hangen. Behalve de smartlappen die de hele avond door de krakende speakers schalden, had de avond vooral een vrolijk karakter.
Ze hadden meteen gezoend in de kroeg. Wat opvallend was omdat Mariel daar altijd een mening over had. ‘Zoenen in een openbare ruimte is ordinair’, was wat ze zei als er weer gezoend werd in haar bijzijn.
Maar die nacht met David had ze al haar principes laten varen. Ze was na sluitingstijd met hem mee naar huis gegaan, ze hadden zonder condoom geneukt, ze was blijven slapen en pas naar huis gegaan nadat ze zijn telefoonnummer genoteerd had. Na 5 maanden praktisch bij hem in huis gewoond te hebben, maakte hij het uit. De reden die hij opgaf, was dat hij een ander had. Later was Mariel erachter gekomen dat die ander zijn ex was waar hij het nooit echt uit mee had gemaakt.
Hoewel iedereen in haar omgeving hetzelfde zei, namelijk dat ze blij moest zijn dat het uit was, voelde het voor haar toch anders dan blijdschap. Gevoelens van schaamte en woede wisselden elkaar af op momenten dat ze alleen was en niemand haar af kon leiden. Het duurde minstens een maand totdat haar verdriet over was. Hoewel ze nog altijd een schokje door haar lijf voelt gaan wanneer ze David ergens tegenkomt met meisje, zegt iets haar dat ze toch beter af is zonder hem.
Uit het niets begon Arjan te praten; ’Hee yoo, fakka? Ruhhhhstig, ruhhhhstig. Niks bro. Ja das goed. Later’. Mariel had de telefoon van haar broertje niet horen overgaan. Ze had gezien hoe Arjan tijdens het telefoongesprek steeds meer rechtop was komen zitten. Met zijn linkerhand was hij een paar keer door zijn korte haren gegleden en had daarna in zijn kruis geknepen. Zijn knieën bewogen in een onregelmatig tempo open en dicht.
‘Ik vroeg je wat’, hervatte Mariel de dialoog. Arjan stond op en liep zonder antwoord te geven de kamer uit richting gang. Waar hij zijn sportschoenen aandeed, zijn zwarte bodywarmer van de kapstok haalde en zijn helm van de grond optilde.
Het dichtslaan van de voordeur was alles wat Mariel verder hoorde. ‘Doeoeoei!’, riep ze achter hem aan terwijl ze opstond van haar stoel en richting bank liep.
In gedachten ging ze terug naar de eerste keer dat haar relatie verbroken werd. Het was de eerste serieuze relatie die ze had. David had ze in haar stamkroeg leren kennen. Het was een feestavond geweest met als thema; ‘Een lach en een traan’, zo stond dat op de flyer die Mariel nog altijd op haar kamerdeur heeft hangen. Behalve de smartlappen die de hele avond door de krakende speakers schalden, had de avond vooral een vrolijk karakter.
Ze hadden meteen gezoend in de kroeg. Wat opvallend was omdat Mariel daar altijd een mening over had. ‘Zoenen in een openbare ruimte is ordinair’, was wat ze zei als er weer gezoend werd in haar bijzijn.
Maar die nacht met David had ze al haar principes laten varen. Ze was na sluitingstijd met hem mee naar huis gegaan, ze hadden zonder condoom geneukt, ze was blijven slapen en pas naar huis gegaan nadat ze zijn telefoonnummer genoteerd had. Na 5 maanden praktisch bij hem in huis gewoond te hebben, maakte hij het uit. De reden die hij opgaf, was dat hij een ander had. Later was Mariel erachter gekomen dat die ander zijn ex was waar hij het nooit echt uit mee had gemaakt.
Hoewel iedereen in haar omgeving hetzelfde zei, namelijk dat ze blij moest zijn dat het uit was, voelde het voor haar toch anders dan blijdschap. Gevoelens van schaamte en woede wisselden elkaar af op momenten dat ze alleen was en niemand haar af kon leiden. Het duurde minstens een maand totdat haar verdriet over was. Hoewel ze nog altijd een schokje door haar lijf voelt gaan wanneer ze David ergens tegenkomt met meisje, zegt iets haar dat ze toch beter af is zonder hem.
Reacties
Een reactie posten