Dat wil ik zo graag

Nog nooit ontmoette ik iemand die onvoorwaardelijk van zijn kinderen houdt. Hoewel ik mijn best doe, lukt het me ook niet altijd. Iets in mij zegt soms dat ze zich op een bepaalde manier moeten gedragen. Voorbeeld: 'Wanneer mijn moeder ons uitnodigt om bij haar te komen eten, voel ik me ongemakkelijk wanneer één van de kids niet mee wil'.
Hoe verkoop je zoiets aan je moeder?
Het liefst zou ik dan hebben dat mijn kind op dat moment precies dezelfde behoefte aan familie heeft als ik dan heb.


Op de een of andere manier lijkt het soms dat ik als ouder aansprakelijk ben voor wat mijn kinderen doen of juist niet doen. Vaak krijg ik op dat soort momenten vragen over het hoe en waarom van het handelen van mijn telgen. Zelfs als de vraagsteller weet dat ik het anders gedaan zou hebben dan mijn kinderen, wordt mij nog steeds om een waterdichte verklaring gevraagd.
Vaak hoor ik dan een oordeel in de trant van:'Je mag toch wel verwachten dat ze nu wel weet dat...' Of: 'Dat is toch niet normaal, het is toch geen klein kind meer?'

Op dat soort momenten voel ik meestal twee dingen, verdriet en woede. Verdriet omdat het voelt alsof ik het als moeder niet goed gedaan heb en woede omdat ik niet gedwongen wil worden kritisch naar mijn nazaten te kijken en wie weet zelfs hun gedrag af te keuren. Nee, ik wil juist op het punt komen dat ik waardevrij kan kijken naar wat ze doen dus wie ze zijn.

Soms zeggen mensen dan;'Ik zeg alleen iets over wat ze doen, ik zeg niets over wie ze zijn'. Maar dat blijf ik een rare opmerking vinden. Namelijk ik zelf word niet blij wanneer mensen tegen of over mij zouden zeggen dat ze mijn manier van doen heel vervelend vinden maar mij als mens briljant. Wat blijft er van mij over als je mijn gedrag wegdenkt...? Dus een opmerking in die richting over mijn nageslacht, raakt me diep.


Ik doe mijn best om onvoorwaardelijk van mijn kinderen te houden. Wat ze doen en waarom ze het doen, ik wil er naar kijken en me verwonderen zoals ik naar een boom kijk die in de wind zacht haar takken laat wuiven of gewoon helemaal stil blijft. Ik kijk ernaar en zie zonder een oordeel, dat wil ik zo graag.