Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

2018, Jij bent me d'r één. Wauw wat heb jij me te grazen genomen. Van alles kreeg ik op mijn bord. Als moeder met een zoonlief die afstand en radiostilte wilde. Als liefje van de man die op onderzoek uitging  Als zzp'er en de bankrekening die zich niet genoeg vulde Als hypergonder en het kwakkelen Als doemscenariodenker alleen op reis naar India Als ijdeltuit, bange schijtert en de uitgestelde chirurgische ingreep Ja 1 jaar en 1 dag geleden bedacht ik mijn motto voor 2018: "Beslissen en doen" en dat hielp de vaart er een beetje in te houden, want beslissingen nemen, ik was er niet snel in. Mijn contact met mijn zoon is hersteld. Ik voel zoveel liefde stromen. Voor hem, voor onze relatie en voor mijzelf als moeder. Ik blijf steeds meer bij mezelf. En wat mijn lief en zijn onderzoek betreft heb ik geleerd om te mogen voelen, uit te spreken wat ik vind en vrees, en te ademen in het NU. Wat is er ondanks alles toch veel liefde voor m

Dit weekend waren we bij elkaar in Dreumel. Met z'n dertienen in de natuur en in proces. Wat ik zag was een patroon dat ik maar al te goed herinner uit mijn vorige liefdesrelaties. De bijna vreemde gewaarwording dat aanraken en aangeraakt worden door je lief, helemaal niet meer gebeurt.  Ja in het begin nog wel, dan kan je niet van elkaars lichaam afblijven. Maar vaak na de geboorte van het grut komt het klad erin. Alsof er steeds een werkelijk legitieme reden is om niet meer fysiek in contact te zijn met je partner.  Want je bent moe van de zwangerschap, van de bevalling, van de borstvoeding, van de onderbroken nachten en daarna dus van je werk, slecht slapende (andere) kinderen, het huishouden, de toko draaiende houden, de administratie en bovenal gedoe en als het zo door gaat het leven zelf en de relatie in het bijzonder. Daar komt bij dat je door de afwezigheid van de dagelijkse aanrakingen, massages en vrijpartijen niet lekker meer in je vel begint te z

'Wat doen we eigenlijk?' is een veelgestelde vraag in de authenticiteitscirkel. Daaraan gekoppeld is er het onderzoek in mij met als hamvraag: 'Wat levert de cirkel mij nou op?' Voor mij is de authenticiteitscirkel een plek waar ik kan oefenen voor straks... in het echte leven. Vaak noem ik het een laboratorium waar ik experimenteer met authentiek zijn. Wetende  dat als ik iets voor het eerst zeg of doe dat  h et moeilijkst is en dat daarna de tweede en daaropvolgende keren altijd makkelijker en moeitelozer zullen zijn. NU in mijn leven is het thema 'uitdrukken versus onderdrukken' het onderzoek dat ik doe.  Dus tijdens de cirkel kijk ik waar ik me inhoud, iets onderdruk. Wanneer ik bewust niet uitspreek wat ik voel of denk, (pijler vertrouwen op wat er is) maak ik contact met mijn lichaam en voel of er iets te voelen is. (pijler containment van de ervaring).   Lees: verkrampingen, misselijkheid, tintelingen, knopen in de maag, brokken in de keel of

Gisteravond was ik in pijn. We waren met z'n zessen, maakten muziek, zongen, aten, spraken. lachten en opeens was die er de onvervulde behoefte in mij. Ik wilde een gezamelijke verbinding met de groep en ik wist niet wat te doen. Ik schraapte alle moed bij elkaar en sprak op een onhandige manier uit wat er bij mij gebeurde.  'Ik heb behoefte aan verbinding, diepgang, contact, spel, van alles kwam naar boven. De anderen keken mij aan maar geen van hen had eenzelfde behoefte.  En ik, ik had geen concreet idee hoe dat te realiseren. Er ontstond een pijnlijke situatie, de anderen kregen het gevoel dat ik vond dat zij er iets aan moesten doen. Raakten geirriteerd want immers zij hadden het goed genoeg. Mijn honest expression creëerde disharmonie, ik voelde schaamte en ongemak.  'Wat had ik in godsnaam gedaan? Waarom kon ik mijn bek ook niet gewoon houden en meedoen? Waarom moest ik altijd zo moeilijk doen?' En toen kwamen, ze de tranen

Wanneer ik speelfilms kijk, is het vaak zo dat in de relatie de man vaker seks wil dan de vrouw. Ook hoor ik standup comedians altijd grappen maken over dat ze alles uit de kast moeten halen om vrouwtje lief zo gek te krijgen dat ze wil neuken. Neuken ja, daar heb ik het nu even over, over het penetreren en klaarkomen, met alles dat daar eventueel aan vooraf gaat of bij komt.  Wanneer ik die films en grappen moet geloven zou dat betekenen dat vrouwen over het algemeen minder libido hebben dan mannen. Ik praat over de heteroseksuele situatie, dit even voor de helderheid. Er gebeuren altijd een paar dingen wanneer ik dat soort scenes in films zie of grappen van comedians hoor. Ik denk ten eerste...I most be a man. Ten tweede word ik een beetje boos/ lees geirriteerd want hoezo zouden vrouwen nou toch minder van geile seks houden dan de meneren op deze planeet? Dan komen er gedachtes als: doen die mannen wel hun best om hun godin te verleiden? Weten zij wel waar zij 'gek' va

De afgelopen week heb ik verschillende personen gehoord die iets vertelden over wel of geen contact met je vader of je kind hebben. Er zijn natuurlijk ook vrouwen die hun kinderen niet of nog weinig zien en mannen die niet willen dat hun kind naar de moeder gaat. Dit zie je alleen in deze Westerse maatschappij nog steeds minder vaak. Vandaar dat ik nu alleen even de vaders belicht. Meestal zijn het moeders die de vaders verbieden hun kind te zien. Ik probeer me er altijd iets bij voor te stellen waarom de vaders nou geen contact zouden mogen.  Wat is er in godsnaam met die vaders aan de hand dat het voor de moeders een totale 'no go' is dat hun kinderen hun eigen vader mogen zien?  Hierna onderscheid ik een paar redenen: Ik ben vrouwen tegengekomen wiens partner vreemdgegaan was (lange tijd) en die hem op deze wijze als het ware wilden straffen door het contact met het meestal nog (zeer) jonge kind te verbieden.  Ook ben ik vrouwen tegenge

Ooh o ooh, wat een grappige doch pijnlijke paradox. Je begint een school gebaseerd op geweldloze communicatie en je trekt de meest geweldadige want teleurgestelde mensen aan. Oeps vette jackal. Wanneer ouders of potenciele vrijwilligers naar LIFE! komen omdat ze gehoord hebben dat LIFE! een nonviolent communication (nvc) school is, slaat de schrik mij om mijn giraffen hartje. Ojee, deze mensen gaan zooooo teleurgesteld raken, omdat ze denken dat wij de perfecte school zijn voor hun gevoelige prinsje of prinsesje. (jackal) 'Ik dacht dat jullie een nvc school waren maar ik hoor pubers schelden en mijn kind wordt gepest, hoe kan dat nou, ik dacht dat het hier anders zou zijn, waar is die nvc dan?' De nvc zit in een klein hoekje, als je grote verwachtingen hebt, of noem ze jackals, dan kijk je er over heen en raak je teleurgesteld. Als je oog hebt voor verfijning, detail en kan vertragen, voel je de zorgzaamheid en de ruimte die veiligheid creëert naast alles wat er

Gisteren lag ik op de operatietafel. Het was een zeer bijzondere ervaring. Een ingreep waar ik al 18 jaar aan dacht maar nooit durfde te laten doen. Een vetbult ( vies woord vind ik)  laten verwijderen. Al 2 keer ging ik naar een arts om te checken of het een goed idee zou zijn hem weg te laten halen. Hoewel de artsen beiden adviseerden dat wel te doen maar ook zeiden dat ik het ook nog even kon laten, durfde ik steeds niet onder het mes. Er zat immers geen haast bij zeiden de artsen. Maar meer doorslaggevend voor mijn uitstelgedrag is het feit dat ik uit een doktersgezin kom. Daarom heb ik veel horrorverhalen over operaties gehoord over alle complicaties en ongelukken, ze zitten in mijn fantasierijke brein opgeslagen.  Maar dit jaar pas na een derde advies besloot ik het toch maar eens te laten doen. Immers mijn motto voor dit jaar, mijn jaar van de hond is, 'beslissen en doen'. Zie mijn India blog. Dus stond gisteren de hele dag in het teken van de dagbehandeling. 

Gistermiddag had ik een date. Ik zou gaan sexen.  Gedurende mijn werkdag dwarrelde de gedachte aan sex af en toe door mijn hoofd wanneer ik even afgeleid was. Olala en dat in de baas zijn tijd. Mijn kleding, nou ja alles in mijn verschijning was ingesteld op het spel dat vooraf zou gaan aan de daad. Als een oversexte puber was ik aan het genieten van het vooruitzicht. Niks lekkerder dan het voor-spelletje. Maar...het liep totaal anders. Daar zaten mijn lief en ik een paar uur later, in stilte, verstilling was het. Er hing een zware grijze deken over de zo sprankelend en sexy bedoelde middag, beeh! Mijn hele lichaam voelde sloom en zonder energie. Ik keek mijn lief aan en in zijn ogen was niks anders te lezen dan dat wat ikzelf ervaarde, het uitblijven van een impuls een totaal NIET DOEN. Het voelde als een impasse, een eeuwig durend lijden dat niet te stoppen zou zijn. Ik haalde maar weer eens adem. Iets dieper en langzamer deze keer. En toen kwam er een verl

Ik nam toevlucht tot het Boeddhisme en kreeg daarbij een naam. 'De naam die ik je geef, zei mijn lama, is jouw potentie, die ik zie één die je nog verder mag ontwikkelen en belichamen'. Mijn naam heeft de betekenis: Truth Holding Goddess. Tien jaar later kreeg ik de initiatie voor de boddhisatva belofte. Een diepgaande belofte waarin er bewust gekozen wordt om steeds weer 'terug te keren' naar lichaam, spraak geest, totdat elk wezen ontwaakt is. Na die initiatie kreeg iedereen een naam. Dit keer van de lama van mijn lama. Ik ontving het kaartje met mijn Boddisatva naam, opende het en las: Goddess Treasure of Truth. Dat ik iets heb met waarheid spreken, zoeken, vinden en leven heeft een oorsprong. Gisteravond voelde ik weer duidelijk dat ik mijn waarheid 'bloot te geven' had. Het is niet een makkelijk iets. Soms is er angst mensen ermee weg te jagen wanneer ik in eerlijkheid mijn gevoel uitspreek zoals gisteravond. Maar of liever zeg ik EN, er is geen we

Mijn India reis zit erop. En wat heeft het mij gebracht qua inzichten over mezelf? Ik kan heel goed voor mezelf zorgen in goede en slechte tijden Ik maak makkelijker contact met mannen dan met vrouwen Ik vaar wel bij een routinematige dagindeling qua yoga, slaaptijden en maaltijden Ik hou van drukke, bruisende, grote wereldsteden Dat ik Spaanstalig ben, helpt mij altijd wanneer ik op reis ben en daar geniet ik van Ik vind het heerlijk om ergens lang alleen te zitten en dan mensen en dieren te observeren  Ik heb een zeer creatief oplossingsgericht vermogen Mijn behoefte aan gezondheid en veiligheid, geven mij uitdagingen in mijn doen en laten Ik sta voor mijn behoefte aan veiligheid en laat me daar niet in 'over-rulen' Zo heerlijk als ik het vind om lange tijd in mijn eigen gezelschap op een plek te zijn en mijn zintuigen te gebruiken, zo geniet ik er ook van om met gelijkgestemden authentiek te delen wat er in ons omgaat  Ik ben een goede slaper en ik een ni

Soms kom ik mensen tegen die niet begrijpen hoe. Hoe er iets geleerd kan worden op de democratische school LIFE! . Hoe dat kan als studenten geen verplichting hebben tot het volgen van lessen. En dat begrijp ik wel een beetje. Het vereist namelijk wat fantasie en out of the box denken om je voor te kunnen stellen hoe studenten dan wel leren. Mijn ervaring als staflid/mentor/medeoprichter van/bij LIFE! is dat hoe jonger de student is, hoe makkelijker dat gaat. Immers jonge mensen, of noem ze kleuters als dat een beter beeld schept, doen feitelijk de hele dag niks anders dan spelen/ontdekken/experimenteren oftewel leren. In het reguliere schoolsysteem wordt dat ze echter voordturend en gestructureerd afgeleerd. Elke impuls die jonge studenten van nature hebben, wordt daar onderdrukt. Ergens wel te begrijpen als je als juf/meester gedwongen wordt om een schema af te werken binnen een vastgestelde tijd en je 'afgerekend' wordt op elke leerling die dat schema niet kan bijben

Wanneer mijn dochter uit zichzelf een plannetje maakt en het uitwerkt, ben ik geneigd om er bijvoorbaat enthousiast op te reageren. Immers haar ondernemende geest is aan het experimenteren en dat wil ik geenzinds in de weg staan.  'Mam mag Melien blijven logeren vrijdag? Dan kan jij omdat Ferry dan terug is van vakantie lekker de hele avond met Ferry praten, zei ze met een ondeugende blik in haar ogen. Ik vond het een briljante reden en besloot hierin toe te stemmen. Dit uitwerken en onderbouwen van plannen is iets dat ze steeds verfijnder onder de knie krijgt. Ze leert het vooral op LIFE! de democratische school waar we beiden naar toe gaan. Op deze school mogen de studenten steeds zelf hun tijd indelen. Wanneer ze in overleg een commitment zijn aangegaan om lessen te volgen, dan worden ze daar op aangesproken. Maar wanneer ze ervoor gekozen hebben zelf hun eigen lessen te creëren in 'het spel' dat ze spelen, dan is er slechts een commitment aan het moment.  Zodra

"Wat is dat toch, die fixatie op verlichting?", las ik op Facebook onder een post. Meteen daarop kwam er in mij de tegengestelde vraag op: 'Wat is toch dat niet hebben van een fixatie op verlichting?' Het is niet iets waar ik voor gekozen heb, het was er gewoon, in mijn herinnering altijd al.   Vier was ik en ik ik voelde een onrust. Een megagroot vraagteken hing boven mijn jonge hoofd. Waarom besta ik? Wat is de dood? Wat de waarheid? Waarom zijn we hier? Ik zie me nog liggen in mijn warme bed in Curacao. Slapen moest ik, noem het siësta maar ik wilde kennelijk niks liever dan ontwaken. Die woorden kende ik nog niet, wel startte een fixatie om achter de waarheid te komen, die fixatie zou je nu dus de fixatie op verlichting kunnen noemen, ik beken. Een aantal jaar geleden vroeg ik mijn toenmalige lief wanneer hij als kind met zijn zoektocht begonnen was. Hij keer me verbaasd aan en begreep mijn vraag niet. Ik herhaalde de vraag nu met andere woorden, maar

                                                                                                          Als kind zat ik vaak te kijken naar alles dat er zich rondom mij voltrok. Het zou aan mijn karakterstructuur kunnen liggen dat ik terughoudend was om initiatief te nemen, bang om afgewezen te worden. Vaak fluisterde ik de heldhaftige kinderen in mijn omgeving snode plannen in het oor. Om vervolgens toe te kijken hoe die kinderen deden wat ik eigenlijk zelf wilde doen, avontuur beleven en experimenteren. Gisteren was ik medefacilitator tijdens de authenticiteitscirkel van Ferry Maidman. 's Ochtends voelde ik wat mijn focus voor die dag zou zijn: 'Me laten leiden door impulsen die door mijn lichaam heen komen'. Dus NIET re-ageren vanuit angst, pijn of andere ongemakkelijke emoties, maar  in het NU bewust volgen wat zich aandient. Even een illustratie voor de helderheid. Voordat we bij het Mirror Centre wilden zijn, ging ik nog even tanken. Voor 10 euro