Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

In drie Havo zat ik en we zouden natuurkunde krijgen. De bel was nog niet gegaan en ik liep het op Jeroen Jansen na, lege lokaal binnen om te gaan zitten. Hij had een plek helemaal vooraan naast de ingang. In zijn agenda bewaarde hij iets en zodra de eerstvolgende klasgenoot het lokaal binnenkwam en zijn tafel passeerde, pakte Jeroen het en liet het zien. "Dit is Mailin, toen ze nog op Curaçao woonde". De klasgenoot, schoot in de lach, draaide zich vlug om naar mij, toen weer terug naar het plaatje en liep vervolgens zwijgend naar zijn plaats. Ik zag op de foto een naakt Afrikaans kind met een opgezwollen hongerbuik en een gezicht vol bromvliegen. Alle klasgenoten die het lokaal binnenkwamen, kregen de foto te zien. Allen, ook de meiden waarvan ik dacht dat ze mijn vriendinnen waren schoten in de lach. Niemand protesteerde of gaf Jeroen een opmerking. De docent kwam binnen, hij zag Jeroen met de foto bezig en zei: 'Berg dat op, we gaan nu beginnen met de les'. De rest

Een paar weken geleden ging ik naar een voorlichtingsavond voor ouders op de school van mijn 15 jarige zoon. Het thema van de avond was; het gebruik van alcohol en cannabis bij jongeren. Van tevoren dacht ik: 'Ik ben benieuwd of ik nog niets nieuws te horen zal krijgen'. Het bleek een razend interessante avond te zijn waarop ik verschillende zaken belicht kreeg waar ik als moeder en ex-blower zelf nooit opgekomen was. Eén van de dingen die mij aan het denken gezet had, was dat je kind simpelweg verbieden, vaak averechts werkt. Thuis besprak ik mijn nieuwe bevindingen met mijn verloofde. Allebei trokken we de conclusie dat de kans heel groot is dat zoonlief vroeg of laat aan het experimenteren zal gaan met drugs. Het past namelijk wel bij zijn onderzoekende, thrill seaking karakter. Zelf groeide ik op in een klein stadje in het oosten van dit land. Mijn ouders beleefden hun jeugd in Utrecht en bleven in de roemruchte 'jaren 60' ver weg van alles dat met drugs, vrije s

Het was extreem stil en leeg in de Mazzo waar ik gisterochtend binnenliep in de verwachting er een moedergroep te treffen. Ondanks de stilte stelde ik de bijna overbodige vraag. Of er nog meer moeders binnen waren. Nee schudde het meisje achter de bar dat met alle gemak van de wereld mijn dochter had kunnen zijn. Niet zozeer om hoe ze eruit zag maar meer om hoe jong ze overkwam. In één zwierige beweging draaide ik mezelf en de kinderwagen om en na een "Nou, dag!" verliet ik de Mazzo net zo opgetogen als ik hem was binnen gekomen. Buiten liep ik toch even een paar stappen door voor ik stil ging staan. Waarschijnlijk had ik me vergist in de dag. Nadat ik de Rozengracht was overgestoken, liep ik door de Laurierdwarsstraat richting de Elandsgracht. Op de hoek zag ik plots de English Bookstore. Voor het raam hing een poster met de mededeling dat er elke woensdagochtend om elf uur een babyspeelgroep is. Ik keek opzij en zag nog net hoe twee moeders met hun buggy's naar binnen g