Het antwoord was heel simpel
‘Wat is jouw lievelingsreep?’ vroeg Andrew aan Tania terwijl hij een surfpak aantrok. ‘Reep, wat bedoel je met reep?’ Ja wat bedoelde hij nou met zijn vraag, wat deed het er nou toe wat voor chocoladereep ze lekker vond. Alsof haar antwoord ervoor zou kunnen zorgen dat zij hem interessant zou gaan vinden, Want daar was het Andrew allemaal om te doen. Mede daarom stond hij zich nu ook in een surfpak te hijsen.
‘Nou gewoon bijvoorbeeld een mars’. Tania barstte in lachen uit. Iets dat haar prachtig stond maar wat hem toch een ongemakkelijk gevoel begon te geven. Kennelijk was het een vreemde vraag geweest. ‘Je hebt je pak achterstevoren aangetrokken, proestte ze uit, haar ogen halfdicht en haar mond wijd open. ‘Die rits moet aan de achterkant, ik dacht dat jij kon surfen duuuude’. Terwijl hij zijn pak andersom aandeed, speelde er een vraag door zijn hoofd; ‘Waarom was hij hier eigenlijk, hij kon niet eens surfen. Waarom was hij met haar meegegaan?’
Het was allemaal vrij onverwachts begonnen. Ze waren op een housewarming van een gemeenschappelijke vriend, eigenlijk Tania’s buurjongen Darrel, Truth or dare gaan spelen. Een avond waar Andrew nog regelmatig met weemoed aan terugdacht. De opdracht die zij gekregen had, was te zoenen met een willekeurige persoon in de kamer. Het duurde even voordat hij door had dat ze hem aangewezen had. Vervolgens zoenden ze minuten lang, ze smaakte naar limoen en in de verte wat tequila. Het was Darrel die ze plotsklaps een duw gegeven had en riep: “Einde live show!” De rest van de avond deed Andrew zijn best om iets te bedenken waardoor hij opnieuw haar zou kunnen proeven, maar dit lukte niet. Tania was naast hem blijven zitten en had nadat het spel weer verder was gegaan haar hoofd op zijn schoot gelegd. Na een tijdje was ze in slaap gevallen en hoewel Andrew ontzettend nodig naar de wc moest, maakte hij haar niet wakker. Pas nadat Darrel de laatste ronde aangekondigd had, werd Tania wakker. ‘Mazzel kiddo’s ik vlieg morgen om 8 uur naar Madrid, ik ga slapen’, klonk ze een beetje slaperig met haar schorre stem waarna ze Darrels kamer verlaten had.
Andrew was haar vorige week tegen gekomen op het station. De vele sproeten op haar wangen en neus, waren hem eerder niet opgevallen. Stiekem had hij gehoopt dat ze weer zouden zoenen maar achteraf snapte hijzelf niet hoe hij dat had kunnen denken. Of haar voorstel om samen te gaan surfen nou een grap was of niet, had hij niet kunnen ontdekken.
De rest van de dag aan zee lukte het hem niet om werkelijk te genieten. Het zeewater was koud en hij slaagde er niet in om zijn balans te vinden op de plank. Op de terugreis in de trein legde Tania weer haar hoofd op zijn schoot. Het enige dat Andrew wilde, was dat dat zo bleef.
‘Nou gewoon bijvoorbeeld een mars’. Tania barstte in lachen uit. Iets dat haar prachtig stond maar wat hem toch een ongemakkelijk gevoel begon te geven. Kennelijk was het een vreemde vraag geweest. ‘Je hebt je pak achterstevoren aangetrokken, proestte ze uit, haar ogen halfdicht en haar mond wijd open. ‘Die rits moet aan de achterkant, ik dacht dat jij kon surfen duuuude’. Terwijl hij zijn pak andersom aandeed, speelde er een vraag door zijn hoofd; ‘Waarom was hij hier eigenlijk, hij kon niet eens surfen. Waarom was hij met haar meegegaan?’
Het antwoord was heel simpel; hij wilde haar, al een half jaar lang.
Het was allemaal vrij onverwachts begonnen. Ze waren op een housewarming van een gemeenschappelijke vriend, eigenlijk Tania’s buurjongen Darrel, Truth or dare gaan spelen. Een avond waar Andrew nog regelmatig met weemoed aan terugdacht. De opdracht die zij gekregen had, was te zoenen met een willekeurige persoon in de kamer. Het duurde even voordat hij door had dat ze hem aangewezen had. Vervolgens zoenden ze minuten lang, ze smaakte naar limoen en in de verte wat tequila. Het was Darrel die ze plotsklaps een duw gegeven had en riep: “Einde live show!” De rest van de avond deed Andrew zijn best om iets te bedenken waardoor hij opnieuw haar zou kunnen proeven, maar dit lukte niet. Tania was naast hem blijven zitten en had nadat het spel weer verder was gegaan haar hoofd op zijn schoot gelegd. Na een tijdje was ze in slaap gevallen en hoewel Andrew ontzettend nodig naar de wc moest, maakte hij haar niet wakker. Pas nadat Darrel de laatste ronde aangekondigd had, werd Tania wakker. ‘Mazzel kiddo’s ik vlieg morgen om 8 uur naar Madrid, ik ga slapen’, klonk ze een beetje slaperig met haar schorre stem waarna ze Darrels kamer verlaten had.
Andrew was haar vorige week tegen gekomen op het station. De vele sproeten op haar wangen en neus, waren hem eerder niet opgevallen. Stiekem had hij gehoopt dat ze weer zouden zoenen maar achteraf snapte hijzelf niet hoe hij dat had kunnen denken. Of haar voorstel om samen te gaan surfen nou een grap was of niet, had hij niet kunnen ontdekken.
De rest van de dag aan zee lukte het hem niet om werkelijk te genieten. Het zeewater was koud en hij slaagde er niet in om zijn balans te vinden op de plank. Op de terugreis in de trein legde Tania weer haar hoofd op zijn schoot. Het enige dat Andrew wilde, was dat dat zo bleef.
Reacties
Een reactie posten