Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

  In een romantische relatie zijn, is f*cking eng. Het is 1000 maal veiliger en makkelijker om wat losse contacten te hebben en gewoon vrijgezel te blijven. Je hoeft dan niet te maken te krijgen met relatie issues. En je schaduwkanten kunnen onbelicht blijven. Ik zit bijna altijd in een romantische relatie. Sinds mijn 20ste levensjaar ben ik maar weinig vrijgezel geweest. Wanneer ik dat wel was, kon ik genieten van mijn vrijheid en mijn ongebondenheid. Nooit hoefde ik rekening te houden met mijn partner, ik hoefde mij niet in te houden als ik een andere kant op wilde bewegen en kon ik mijn schaduwkanten onbelicht laten. Niet zoveel gedoe dus. In de authenticiteitscirkel die mijn vriend faciliteert en waar ik graag aan meedoe, gebeuren interessante dingen. Hoewel wij vooral bezig zijn met faciliteren en participeren, zijn we nog steeds ook partners en geliefden. En dat brengt ingewikkelde dynamieken op gang. Zo wordt mijn jaloezie regelmatig getriggerd, wat zich uit in; angstige gedacht

A new story, was het thema van het Open Up festival waar ik in de zomer van 2016 voor het eerst naar toe ging. Samen met Dotje, die toen nog Dakini heette. In de 6 dagen voorafgaande aan het festival waarin ik besloten had er naar toe te gaan, struinde ik de website af om me te kunnen voorbereiden op deze toch wel avontuurlijke actie. Sinds ik met Patrick een relatie had, was ik nooit meer op meerdaagse muziekfestivals geweest en er was een gedachte dat het wel eens mis zou kunnen gaan. A new story was dus het thema en omdat ik me goed wilde voorbereiden op deze ervaring, had ik voor mezelf bedacht wat mijn New Story zou zijn. Ik had sinds maart van dat jaar the Mind muscle workout gevolgd bij Trust op de Albert Cuijpstraat in Amsterdam en   Joyce Olivier   zei op 1 van de avonden zoiets dat klonk als: 'Ik leef mijn leven aligned'. Die zin had mij een hele prettige felt sense gegeven, rust, vertrouwen, veiligheid en overgave zijn woorden die ik daar mee associeer. 

Waarom is dat verlangen er in mij? Dat verlangen om 'en plein public' te spreken over mijn liefdesrelatie en de liefde die daar stroomt. En, nu komt het, waarom in godsnaam is er dan ook nog het verlangen om het op eenzelfde manier te horen van mijn geliefde? Ik weet namelijk dat die liefde er is, dus waarom moet ik het dan horen in het bijzijn van 'getuigen'. Alsof ik ten huwelijk gevraagd wil  worden in een volle zaal. Ik heb niks met het huwelijk, trouwde ooit en ontdekte dat scheiden verschrikkelijk complex is, dus besloot toen nooit meer aan dat circus mee te doen. Maar ik hou wel van het principe van de getuigen en iets uit durven spreken in het bijzijn van anderen. Alsof daarmee mijn woorden, de woorden van de spreker dus, meer kracht krijgen. Ga er maar voor staan, voor die liefde, voor die aantrekking, voor dat commitment. En ja dat is fucking eng, met al dat publiek erbij. Want als ik zeg of schrijf dat ik van mijn lief hou, het post op Facebook, maar hij

Vaak vind ik mijn vriend (Ferry) om op te vreten. Dan kan ik niet van hem afblijven. Ik wil hem voelen, ruiken, proeven. Zodra hij de ruimte binnen loopt waar ik ben, maakt mijn hart een sprongetje en gebeurt er iets bij mijn 2e chakra. Faya lobi, yammie. Wat ik enorm aan hem waardeer, is Ferry's eerlijkheid. En ik vind het ook zwaar  kut, soms. Zoals afgelopen week. Ik had weer eens een waterdicht plannetje. Zo wilde ik mijn verjaardag voor het eerst vieren in het complete gezelschap van mijn vriend, al mijn kinderen, al zijn kinderen, al hun partners en mijn kleindochter. Dat opzich was al een spannend ding, jeweetzelluf hoe jeugdigen soms een andere beleving van tijd en afspraken hebben dan oudere jongeren. Maar dat alles bij elkaar was nog niet genoeg, zo wilde ik ook een verjaardagscirkel. En, ja ja nu komt het, die cirkel 'moest' mijn vriend dan leuk gaan faciliteren. Ik had het al eens voorgesteld waarop geen reactie hoorbaar was van zijn kant. Maar af

Mijn liefdesrelatie is soms net een dans. Ik draai erom heen, sta op 1 been & zoek mijn balans, buig, herpak me, draai de rug toe, zoek het juiste ritme, laat me meeslepen, maak me groot en ook klein, krijg het warm, probeer wat nieuwe pasjes uit en stop op tijd om uit te rusten. Vandaag bedachten mijn lief en ik weer eens een nieuw experiment voor ons tweeën. 'Laten we elkaar alleen begroeten ALS we dat wensen en verlangen op een manier die helemaal past bij dat verlangen'. Dit klinkt nu een beetje vreemd, uitleg volgt;  Als deelnemer tijdens de authenticiteitscirkel ontdek ik dat ik steeds minder dingen 'doe en zeg' omdat het zo heurt maar veel meer mijn impulsen en hartje volg.  Met als gevolg dat ik regelmatig dus niet de impuls voel om iemand te begroeten of te omhelzen. Namelijk niet per se precies wanneer iemand door de deuropening verschijnt, liever als dat zo voelt op het voor mij juiste moment een stuk later. Tijdens de cursuss

Liefdesrelaties zijn heerlijk,  ja...zolang het goed gaat.  Wanneer je middenin een crisis zit, wil je weg en dan voelt de gedachte aan het vrijgezellenbestaan als het ontdekken van de nooduitgang. Dus: niet vluchten, niet uit contact gaan of je niet afsluiten, zijn enorme uitdagingen. Ben je bereidt die aan te gaan? Geen mens gaf mij essentiële informatie over liefdesrelaties toen ik eraan begon als twintiger. Wist ik veel. Nooit gehoord over in of uit contact gaan en wat dat doet.  Alle aannames die ik had waren gebasseerd op verhalen uit films & boeken en de anekdotes van de vriendinnen en vrouwen in mijn leven.  Romantische sprookjes of pure nachtmerries iets anders leek er niet te bestaan. Ondertussen ouder en wijzer en in mijn zoveelste relatie weet ik eindelijk dat je onbewust precies die partner zoekt/vindt, die jou niet kan geven wat jij nodig hebt en omgekeerd. Maar...EN als je dat bewust wel gaat doen, jij en je partner dat stuk zullen helen. Op di

Vanacht om 2 uur werd ik wakker, ik draaide er nog even omheen maar besloot toen toch op te staan. Immers zoals ik afgelopen zondag zelf postte: The morning has secrets to tell... Maar hoe hoor ik dat wat mij verteld 'moet' worden?, vroeg ik me af. Het antwoord was helder, mediteer. Ik sloot mijn ogen en deed een  oefening.  In stappen ziet het er zo uit: Ik denk aan dat wat mij triggert  (een situatie/gedachte/aanname)  Ik zak in het gevoel totdat het letterlijk voelbaar is aan de voorkant van mijn bovenlichaam Ik leg mijn hand op de 'zere plek' en vraag: 'Wat heb jij nodig? Wat wil je mij vertellen?' Ik herhaal innerlijk de woorden die opkomen om te checken of het resoneert met de pijnlijke plek. Wanneer dat zo is, 'reageert' de pijn op een manier die opvalt. Dit doe ik net zo lang tot helder is welke concrete stappen of stapjes ik kan nemen Let op: er bestaan geen te kleine  stapjes  Mijn aanname en gedachtes over mijzelf die me pij

Soms komen er geliefden naar de RealPlay omdat ze niet meer communiceren met elkaar, ze hebben het verlangen om weer te horen en gehoord te worden. Tijdens de RealPlay doen we oefeningen die echt zijn. Echt omdat we de onderwerpen nemen die NU spelen in de relatie. We spreken naar elkaar uit wat we voelen, denken en verlangen. Dat doen we volgens een bepaalde opzet van afwisselend horen en gehoord worden. Wanneer een koppel dit niet gewend is, kan zo'n oefening confronterend en onwennig voelen.  Hoe maak je nou die verdeling van luisteren of praten? Voel of jij de persoon bent die ruimte heeft om NU te luisteren . Als dat zo is, dan bied je aan eerst de luisteraarsrol op je te nemen.  Als jouw geliefde dingen zegt over jou, triggert dat waarschijnlijk pijn in jou. Hoe lukt het jou dan om 'gewoon' te blijven luisteren? Oftewel waar is dan jouw commitment in contact? Hier volgen  5 stappen die mij helpen om in contact te blijven met mezelf en mijn lief en te

"Wacht even, ik voel een verkramping in mijn bovenlichaam wanneer je jouw zin begint met: "Ik heb de gedachte dat jij....", zei ik van ochtend toen mijn geliefde iets wilde delen. "Ga vooral door met het uitspreken van je vooronderstelling, vervolgde ik, en weet wat er bij mij gebeurt. En ik hoef niet te veranderen", was mijn slotzin en dat gaf mijzelf een gevoel van ruimte. De spreker zei: 'Oja, dat is waar'. Ik sloot mijn ogen en haalde een paar keer diep en vertraagd adem, de verkramping verdween. Mijn lief deelde hoe het met hem gaat, wat er in hem omgaat. Ik luisterde met mijn ogen dicht om goed te blijven voelen wat er in mijn lichaam gebeurt wanneer de woorden mijn oren bereiken. Steeds meer kon ik ontspannen, in plaats van me schrab te zetten.  "Is er nog meer wat je hierover wil zeggen, vroeg ik, of wil je dat ik teruggeef wat ik je hoor zeggen?" Mijn lief ging verder, en er kwam meer informatie, want zo voelde het plots,

10 RealPlay-tips over hoe je je lief op deze dag van de Liefde, lief kan hebben.  Verwen je lief fysiek, gebruik al je zintuigen bewust. Hoe proeft, ruikt, voelt, klinkt en ziet je lief eruit? Neem eens de tijd dit uitgebreid te benoemen. Waarom hou je van je lief? Noem random dingen op en leg uit wat ze voor je betekenen.  Maak samen een wandeling door je stad of de natuur en doe dat je verliefde pubers bent. Speel, doe tikkertje,tongzoen elkaar op straat,loop hand in hand in de wolken  Ga samen onder de douche of in bad, was elkaars mooie lichaam Zet muziek op en dans samen zonder te praten Schrijf een liefdesbriefje en leg het op het hoofdkussen van je lief Doe om de beurt de '5 minuten kijk meditatie'. Zit tegenover je lief en bekijk hem/haar met nieuwsgierige ogen. Wat valt je op? Benoem het. Draai daarna de rollen om. Wees creatief, maak een nieuw voor- of nagerecht waarvan je vermoedt dat je lief het heerlijk gaat vinden. Zoek elkaars kleding/outfit uit, h

Ik ben erachter gekomen dat ik het makkelijker vind om mezelf te zijn, als ik daarin ontvangen word door de ander. Jaloezie is mijn thema, als kind voelde ik al dit soort gevoelens. Het was verboden terrein; jaloers zijn mag niet. Voor het eerst in een liefdesrelatie kan ik hier vrij over praten. Dat gaat niet vanzelf, dat lukt me goed wanneer mijn lief bereidt is mij te willen horen uit een bijna enthousiaste nieuwsgierigheid. Mijn nvc  (nonviolent communication) leraar noemt het vaak:' seeing the beauty of the pain'. De rauwheid van pijn, de schittering van het lijden, het is in feite gewoon prachtig. Maarrrr, zo voel ik dat op bepaalde momenten nog niet. En dan heb ik eigenlijk een beetje hulp nodig. Daarom bedacht ik een RealPlay jaloezie oefening.  Die gaat zo: Ik voel bij mezelf of ik NU bereid ben iets te horen dat mij kan triggeren. Iets kleins, babysteps, begin klein eindig oneindig.  Soms zit ik zo lekker in mijn vel, als op zo'n moment mijn lief mij iet

Het is nu een jaar geleden dat het idee in mij opkwam. De aanleiding was het onderwerp...liefdesrelaties. Ferry en ik waren voor het eerst samen op vakantie. Ik woonde nog niet  met hem en de vakantie duurde maar een halve week maar alles bij elkaar gaf het me concrete inzichten. Zo ontdekte ik dat onze liefdesgeschiedenis niet erg verschilden van elkaar. Om zijn geschiedenis te horen moest ik even slikken en hij omgekeerd idem dito. We hadden de afgelopen jaren niet stil gelegen... En omdat het dus ook heel vaak misgelopen was, begon er een bewustzijn te groeien; 'Misschien Yashodara moet je eens onderzoeken wie jij bent in een liefdesrelatie'. De zoektocht naar mijn waarheid startte. Tijdens de vakantie kwamen we op een punt dat onze prille relatie misschien experiment moest heten. Experiment omdat we dan werkelijk de ruimte zouden voelen om uit te proberen. Experiment omdat mocht het vroegtijdig eindigen, het niet weer een scheiding was maar slechts een mislukt

'Wie ben jij werkelijk?', vroeg ze en ik hoorde de vraag die ik niet kon beantwoorden.  'En je kwetsbaarheid, is dat niet een maniertje geworden?' vroeg hij.  Is het 'me open en eerlijk opstellen', niet gewoon een maniertje geworden om wel gezien maar niet geraakt te worden? Iets in me werd onrustig, iets in me wilde niets liever dan antwoord kunnen voelen, maar er kwam niks. Leegte en onrust waren voelbaar. Nu 'weet' ik dat ik zo'n vraag op verschillende manieren kan beantwoorden. In het spirituele wereldje waar ontwaken het hoogst haalbare is, zou een standaard antwoord zijn: 'Mailin je bent bewustzijn, vormloos, zonder begin of einde, voorbij woorden, beelden en al het andere dat waarneembaar is. Blablabla....'.  In dat soort antwoorden was ik gelukkig niet geïnteresseerd en nu nog steeds niet. Als dat is waar je op zit te wachten, mag je nu wegklikken, dit blog wordt anders. Door te circlen met een vaste groep op vaste av

Mijn uitleg bij het woord vreemdgaan is als volgt: met een ander dan je partner stiekem en of ongezien (fysiek) intiem zijn, wetende dat je partner dit niet prettig vindt. Het meest vreselijke onderwerp om met mijn geliefde te bespreken vind ik het thema vreemdgaan. Het triggert ontzettend veel pijn, schaamte en andere ongemakkelijkheden.  Er zijn volgens mij altijd maximaal 3 verschillende posities die bekleed kunnen worden wanneer er sprake is van vreemdgaan.  De nietwetende persoon wiens lief vreemdgaat. De vreemdganger die achter de rug van zijn/haar lief vreemdgaat.  De persoon waarmee vreemd wordt gegaan. Alle posities heb ik bekleed en alle creëerden ook pijn. Mijn eerste intieme seksuele ervaring was in het buitenland met een getrouwde man. Ik kende zijn partner niet en voelde me daarom niet ongemakkelijk of schuldig. Maar ik heb ook meegemaakt dat ik de partner wel kende en dat gevoelens van schuld en afschuw afgewisseld werden met gevoelens van lust en