Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Liefhebben vanuit vertrouwen en rust, kan dat? Vandaag werd ik me bewust van de diepere laag onder het uitspreken van zorgen om de ander. Dit gebeurde nadat Ik met mijn familieleden deelde hoe het met me gaat.  Als kind hoorde ik niet anders dan;' Pas op, kijk uit en doe voorzichtig!' Het was mijn ouders' manier om te zeggen; 'Lieve Mailin Fleur, wat hou ik toch van je'. Dit hoorde ik als kind overigens helemaal nooit, ik wist het ergens wel, maar de woorden waren er nooit. Als uitgaande puber kwamen er specifieke waarschuwingen bij, altijd met een lugubere ondertoon waarbij een willekeurige luisteraar zou kunnen vermoeden dat mijn ouders in hun vrije tijd niks anders deden dan naar misdaadseries en politieberichten kijken. Hun angst voor verkrachting, beroving en als laatste troef moord, was zo groot dat ik zelf ook werkelijk begon te geloven dat ik onveilig was 's nachts. Nee ik woonde niet in Mexico city, het was Doetinchem weet je nog? Nooit dacht ik

Leven volgens het hogere plan. Ik doe dat nu precies een maand en wil graag delen hoe dat is en hoe dat gaat. Al één keer eerder in mijn leven, liet ik een belangrijke beslissing over aan iets buiten mijn eigen wil. Het besluit wel of niet zwanger te willen worden, zou alles bepalend zijn in mijn leven. Ik kwam er niet uit en besloot mijn lama te vragen om helderheid. Zijn advies volgde ik op en vanaf dat moment liep alles rondom het zwanger worden en mijn dochters geboorte in een flow. Sinds ik door puur en alleen de aanwijzingen van het hogere plan te volgen een nieuwe man heb, leef ik in een constante flow. Af en toe lijkt het bijna een droom. Met dit grote verschil dat ik me steeds zo bewust ben van het NU. En in dat NU is er eigenlijk het 'niet weten'. Gisteravond wandelde ik met mijn nieuwe man buiten in de avondzon. We wandelden in stilte en ik zag alles dat er was. Elk detail verwonderde me, de geluiden, kleuren, vormen en sensaties onder mijn schoenzolen, afw

'Vertel eens even, wat gebeurt er nou allemaal met jou Mailin Fleur?', vroeg een Facebookvriend me van deze week. In een privebericht, dat wel, maar toch voel ik de behoefte om wat uit de doeken te doen. Waarom is er nu nog een man in mijn leven, waar komt 'dat' opeens vandaan? Het is voor mij een opeenvolging van flow die maakte dat ik totaal onbezorgd en in pure overgave deze liefdesrelatie, of hoort u liever, dit avontuur of experiment  ben aangegaan.  Om niet mezelf te uitgebreid te herhalen ga ik even over op staccatostijl: Goedkope Open Up kaartjes min of meer in de schoot geworpen Mijn New Story, alleen nog leven volgens hoger plan Stilte tipi, mijn vraag om sturing in het 'mezelf neerzetten in deze wereld' De ontmoeting met een astroloog die mij inzichten gaf en stuurde Mijn grote wens werkelijk gezien te worden Ik die de inzichten totaal omarmden en in puur vertrouwen en absolute rust de opdracht uitvoerde 'Maak contact met die man w

(In afstemming met Patrick ga ik nu publiekelijk uit de kast) Ja er is een nieuwe liefde. Ja sinds het Open Up waar ik al over schreef.  Ja mijn huidige liefde met wie ik samenwoon en van wie ik nog steeds ontzettend veel hou duhh, weet ervan.   Ja ik heb het meteen in open- en eerlijkheid met hem gedeeld. Ja dat was doodeng. Ja daar volgde heel wat reuring op. Ja het duurde even voordat de gemoederen gesust waren. Ja ik heb mijn nvc skills kunnen praktiseren. Ja dat ging me "GOED" af (jackhal over mezelf). Ja het heeft onze relatie goed gedaan. Ja we sharen elke dag over wat deze nieuwe situatie met ons doet. Ja de twee mannen hebben elkaar ontmoet en kennisgemaakt. Ja dat was heel bijzonder (ik was er zelf niet bij). Ja ik ben dankbaar dat dit allemaal kan. Ja mijn affirmaties hebben ook geholpen.  En ja.... af en toe ik voel storende gevoelens. Wat die gevoelens zijn? Vrij simpel en voor de handliggend namelijk; ik wil bij mijn nieuwe liefde zijn, het liefst de hel

Het was de zomer van 1997. Best een tijdje terug dus. Ik vertrok met de trein naar Kassel Duitsland waar een zomercursus plaatsvond. Vastberaden was ik, heldhaftig ook wel. Toevlucht zou ik gaan nemen, bij een Boeddhistische lama. In de treinreis probeerde ik me een voorstelling te maken van wat ik daar zou aantreffen. Wat voor mensen zijn dat Tibetaanse Boeddhisten? Zou ik makkelijk contact kunnen maken, mezelf durven zijn? Mijn meest recente ervaringen met zomer-/kampeerevenementen waren de Landjuwelen in Ruigoord geweest. Een kleurrijke vrolijke gekte in een omlijsting van drank en drugs, dit zou wat minder ongeremd zijn, schatte ik in.  Het bleek een internationaal festijn te zijn waar zo'n 3000 mensen op af gekomen waren. Alle leeftijden en afkomsten liepen door elkaar. Ik zocht en vond mijn ritme en structuur, vroeg op, mediteren, op tijd eten zodat ik een beetje vooraan zou kunnen zitten tijdens de lezingen.  Na de lezing was het moment voor toevlucht. De toevlucht ein

En wat betekent het dan precies;' In het NU leven?' Iemand vroeg het me deze week. Ik was namelijk aan het uitleggen hoe mijn nieuwe leven, my new story sinds Open Up zich ontvouwt en hoe ik daar mee omga. Een bruisend bijna magisch verhaal dat Nu aan alle kanten klopt en klopt en klopt. Net als mijn hart.  En het is allemaal zo nieuw dat ik het soms wil snappen, analyseren wat er gebeurt. Dit doe ik dan door een soort referentiekader te bouwen of ijkpunt te zoeken. Maar zodra ik dat probeer te doen, dwaal ik af en zit ik vooruit of achteruit te kijken en voelen.  Vooral dat voelen is tricky. Hoe echt is een gevoel als het over iets gaat dat of al voorbij is of misschien nooit zal plaatsvinden? Dus zodra ik me dan bewust word van een gevoel, weet ik dat ik afgeleid ben en weer terug wil naar het NU. Hoe ik dat doe, is best simpel. Ik gebruik mijn zintuigen. Ruiken, proeven, kijken, horen en voelen. Er is namelijk altijd wel iets dat je zintuiglijk kan waarnemen. Dat

Soms denk ik aan het meest vervelende dat kan gebeuren.  Dan voel ik een steen in mijn maag en verdwijnt de glimlach van mijn lippen. Een ontzettend vervelende hobby moet je weten, niks leuks aan. Gelukkig gebeurt het de laatste maanden steeds vaker dat ik, vlak voordat ik me helemaal settle in het oncomfortabele gevoel, me bewust word van wat ik aan het doen ben. Ik stop dan met verder denken en praat hardop tegen mijzelf. Wat ik dan hadop zeg, is precies het tegenovergestelde van wat ik vlak daarvoor aan het denken en lijden was. Ik spreek het uit alsof het NU al aan het gebeuren is, dat is wat vreemd, ik moest daar even aan wennen. Voorbeeld:  Gedachte met aannames: 'Mijn lief is vast  teleurgesteld en boos en straks krijgen we  ruzie'.   Bewustwording: Wacht even, wat ben ik aan het doen? Wat zou ik het liefste willen NU? Nieuwe gedachte hardop uitgesproken: 'Ik ben rustig en in contact, ik hoor en word gehoord, ik ben heel blij verrast, dankbaar en opgelucht

Remmen of gas geven, wat heeft meer recht er te zijn? Sorry mijn toon vervaagt wat sinds Open Up. Ik praat meer vanuit mijn buik, oeps ook dat klinkt misschien anders dan je gewend bent van me, maar ik kan even niet anders. Tijdens Up is mijn hart open gegaan, echt wijdopen, best spannend vond ik dat. Het was een samenloop van omstandigheden die maakten dat ik het toestond.  Je zal het niet altijd denken maar ook ik heb een zeer strenge  opvoeding gehad. Er werd mij van jongs af aan duidelijk gemaakt wat goed of slecht is, wat mag en wat verboden is. Daarvan zitten nog restjes in mijn systeem en daar wil ik vanaf. Niet hardhandig met geweld maar zacht en vloeiend, gewoon laten glippen uit de vingers.  En NU hier en NU wil ik gasgeven, ik wil gaan, contact maken, me verbinden en voelen, mijn hart volgen...zoef. Maar ik ben niet de enige die wil. Dus is er een ook een rem, iets wordt afgeremd en dat vind ik moeilijk. Rekening houden met de gevoelens van de ander. Maar hoe kan ik da

Een thema in mijn huidige leven is tijd. Het juiste moment vinden. Vertrouwen op timing. Omdat ik vanaf NU alleen nog wil tunen met het hogere plan, begin ik te ontdekken hoe ik dat kan doen. Tijdens Open Up, mijn eerst Open Up, voelde ik heel duidelijk wanneer ik handelde vanuit haast. Er waren momenten dat ik wilde aansluiten in de etensrij, maar Dakini nog verwikkeld was in haar spel. Ik verleidde haar met me mee te lopen richting eetzaal en versnelde mijn pas. Maar zij corrigeerde mij dan meteen; ' Mama! we hoeven niet snel te gaan, er is echt wel genoeg', hoorde ik haar zeggen en schakelde een versnelling terug. Gelukkig waren er ook vele momenten dat ik volledig in een flow bewoog. Zo kwam ik op het juiste moment aan bij de stilte tipi om de  smudge te ontvangen. Vroeg ik daar helderheid te mogen ontvangen. Kreeg ik die de volgende avond in een reading die aansloot bij mijn proces en sprak ik op het juiste moment de juiste persoon aan om te horen waar ik voor op