Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

De eerste keer dat ik iets over focussen las, was op het workshopbord op het Open Up festival. Ik voelde meteen een weerstand, omdat ik dacht dat het een aan te leren skill zou zijn waarbij ik super gefocust (duhh) zou moeten zijn.  Dat het iets heel ingewikkelds zou zijn en ik mentaal zou moeten presteren en daar had ik totaal geen zin in.  Ik wilde gewoon met de flow mee gaan zoals ik dat de hele tijd al deed op het festival. Een paar weken later focuste ik voor het eerst met Ferry en niks bleek minder waar te zijn. Het was totaal niet wat ik van tevoren verwacht had.  De eerste stap, het spiegelen, deed me denken aan iets dat ik tijdens mijn cursussen geweldloze communicatie ook geleerd had. Je herhaalt de woorden die blijven hangen en gebruikt zoveel mogelijk precies dezelfde woorden. Ervaring leert dat een eigen interpretatie heel verkeerd kan vallen bij de focusser. Het bijzondere vind ik dat zelfs wanneer ik precies dat herhaal wat gezegd is, nog steeds bij de foc

Dit is mijn meest persoonlijke en schaamtevolle blog ooit (tot nu toe dus) opgepast!  Hoe jong ik was, weet ik niet meer maar ergens in mijn basisschooltijd speelde ik galgje met mijn moeder en haar zusje. Ik had het woord  jaloerzie  bedacht. De dames konden het niet raden, logisch, en mijn tante lachtte me uit toen ik het woord liet zien. Jaren was het mij onduidelijk hoe ik het woord nu werkelijk moest spellen. Jaloers zijn, ik weet er genoeg vanaf. Als vierjarige kleuter voelde ik het voor het eerst bewust toen mijn zusje geboren werd. Mijn moeders aandacht verschoof van mij naar haar, ik voelde geen liefde voor de baby maar een grote afkeer. Mijn moeder bracht me na een weekje 'verlof' weer naar school. Waar ik normaal gesproken naar haar zwaaide als ik uit de auto stapte, liep ik deze bewuste keer zonder me om te draaien richting school. Het was haar straf, wat dacht ze wel, de baby liefhebben, ik wilde het niet. Mijn jaloezie naar mijn zusje bleef jaren lang

Mijn uitleg bij het woord vreemdgaan is als volgt: met een ander dan je partner stiekem en of ongezien (fysiek) intiem zijn, wetende dat je partner dit niet prettig vindt. Het meest vreselijke onderwerp om met mijn geliefde te bespreken vind ik het thema vreemdgaan. Het triggert ontzettend veel pijn, schaamte en andere ongemakkelijkheden.  Er zijn volgens mij altijd maximaal 3 verschillende posities die bekleed kunnen worden wanneer er sprake is van vreemdgaan.  De nietwetende persoon wiens lief vreemdgaat. De vreemdganger die achter de rug van zijn/haar lief vreemdgaat.  De persoon waarmee vreemd wordt gegaan. Alle posities heb ik bekleed en alle creëerden ook pijn. Mijn eerste intieme seksuele ervaring was in het buitenland met een getrouwde man. Ik kende zijn partner niet en voelde me daarom niet ongemakkelijk of schuldig. Maar ik heb ook meegemaakt dat ik de partner wel kende en dat gevoelens van schuld en afschuw afgewisseld werden met gevoelens van lust en

De eerste keer dat ik haar zag, was tijdens een moederochtend. Ze zat op de bank met in haar armen een piepklein baby'tje, een jongetje met een snoezig gezichtje. Een moeder die volledig met haar bewustzijn bij haar kindje was, de liefdevolle zorg straalde ervan af. Ik keek ernaar van een afstandje want ik had niet meteen een klik met haar. Een paar weken later, trof ik haar met baby en de vader van haar kind aan in een winkel. Omdat ik de vader bleek te kennen, spraken we voor het eerst met elkaar. Weer een tijdje verder, LIFE! was in oprichting en we organiseerden een eerste inspiratiedag voor geinteresseerden. Er kwamen veel opvoerders van jonge kinderen op af. Weer zag ik haar met een nu al peuter in haar kielzog. Het gezichtje van het jongetje leek onveranderd, wel had hij langer haar, maar nog steeds een snoezig klein gezichtje. Ze bleek zeer geinteresseerd in LIFE! zeker ook vanwege de rol/plek die geweldloze communicatie zou innemen binnen de school. Weer een paa