Verhuisdozen en andere chickies
Er moesten vandaag verhuisdozen ingepakt worden. Ik had daar helemaal geen zin in. Het is namelijk heel moeilijk om iets in te moeten pakken terwijl het goed mogelijk is dat je het een uur later weer nodig hebt. Zo miste ik de servetten, mijn woordenboek en de geeltjes maar vond ik daarentegen wel rietjes, kneedgum en aangebroken fles rode wijn terwijl ik een e-mail aan het beantwoorden was en de notulen moest uitwerken, altijd handig. Mijn collega Pascal begon in te pakken. Hij is daar heel goed ik, hij haalt nog net niet zijn arm over zijn bureau met de verhuisdoos onder de rand om alles erin te kieperen maar het komt in de buurt. Om de vijf minuten stond hij naast mijn bureau met een duidelijk gespeelde geëmotioneerde blik in zijn ogen. ´Mailin een cadeau in verband met je vervroegde pensioen´, of ´Hier ik weet dat je er al jaren van droomt´. Hoe zijn openingszin ook begon er volgde steevast een cadeau waar ik helemaal niet op zat te wachten. Zo ontving ik een twee jaar oude ROC