Eva kreeg steeds minder zin

De dag die in het teken stond van leren voor het tentamen statistiek begon rustig. Om één uur 's middags zou Eva haar studiegenoot Merel ontmoet hebben om samen te lunchen in de stad. Daarna zouden ze samen naar de bieb gegaan zijn. Volgende week zou Eva haar tentamen hebben en voor de uitleg ervan had ze Merel gevraagd. Eigenlijk was Eva teleurgesteld geweest over de manier waarop Merel gereageerd had op de vraag om hulp. Het leek alsof Merel het niet vanzelfsprekend gevonden had Eva te helpen. Om de stilte die ontstaan was te doorbreken, had ze voorgesteld om Merel mee uit lunchen te nemen als traktatie.

Merel was niet alleen goed in statistieken, ze was ook goed in plannen. Wanneer Eva met haar afsprak om een bepaalde tijd kon ze er zeker van zijn dat zij nooit als eerste op de afgesproken plek zou aankomen. Het vervelende daaraan was dat er dan altijd op een belerende manier over gesproken werd. Eva was anders, ze had er veel moeite mee in te schatten hoeveel tijd het kostte om van de ene plek naar de andere te komen. Gek genoeg nam ze daar telkens weer te weinig tijd voor. Iemand belerend toespreken wanneer de ander te laat op een afspraak kwam, deed ze nooit. Het gebeurde haar misschien te weinig om echt boos te worden.

Ook nu was het al één uur geweest maar was ze nog niet op de afgesproken plek. Het eetcafétje waar ze met Merel afgesproken had, bevond zich midden in de drukke winkelstraat. Het was wandelgebied en Eva had in de 4 jaren dat ze in de stad studeerde al 3 keer een bon gekregen vanwege het fietsen langs de winkels. Nu een boete krijgen zou vervelend zijn. 'Weggegooid geld', noemde haar vader zoiets. "Je moet je gewoon aan de regels houden, zo niet dan heb je geld teveel', had hij gezegd toen hij er achter gekomen was dat ze 3 keer een bon gekregen had.

Om precies volgens de verkeersregels bij Merel aan te kunnen komen, moest Eva een stuk omfietsen. De gedachte aan de confrontatie met Merel over haar te laat zijn, maakte dat Eva steeds minder zin kreeg in de lunchafspraak. Het was haar die ochtend niet gelukt om haar ontspanningsoefeningen te doen doordat ze te laat was opgestaan. Misschien was het daarom dat ze zich nu zo nerveus voelde. Het bezorgde haar een soort kramp in haar buik die gepaard ging met een lichte misselijkheid.

Die avond lag Eva vroeger dan gepland in haar twijfelaar tv te kijken. Ondanks de geluiden van de familiefilm, hoorde Eva steeds weer de overslaande stem van Merel. Een stem, daar kwam Eva achter, die erg deed denken aan de die van juffrouw Nathalie uit groep 5. Merel was zonder lunch het eetcafé uitgewandeld en

had haar niet meer geholpen. Eva was zonder lunch richting fiets gelopen en was uit baldadigheid door de winkelstraat terug naar huis gefietst.