Posts

Er worden posts getoond met het label Keuzes maken

De grootste wereld prank

Afbeelding
Het lijkt wel een goed bedachte grap. Een mega prank die een leven lang kan duren. Alleen met deze grote verschillen, dat er niet echt één bedenker is, de zogenaamde bedenkers of beter gezegd instandhouders blijven anoniem. En er niet wordt toegegeven dat 'we' gefopt worden en het dus maar door blijft gaan. Waarom het door blijft gaan terwijl er steeds meer mensen zijn die doorhebben wat er aan de hand is? Dat is niet zo vreemd als het nu lijkt. Ons hele systeem, alle grote overheidsinstituten, onderwijzinstellingen, ziekenhuizen oftewel onze maatschappij, onze normen en zelfs ons wetboek beschermen deze grote façade met man en macht. Begint het achterdochtig te klinken? Hier komt wat uitleg. Omdat ikzelf 18 jaar in het onderwijs gewerkt heb, is dat het systeem waar ik vele voorbeelden gezien heb van hoe het gaat en hoe het in mijn optiek eigenlijk zou 'moeten' als we als school het hebben over de plicht tot leren.  Als kinderen verplicht worden te leren (leerrecht vind

Time will tell

Afbeelding
Wat is er toch met mij aan de hand? vroeg ik me vanochtend af terwijl ik gewoon zoals elke ochtend in de pan met havermoutpap stond te roeren. Er is iets geraakt, aangescherpt, no m0re mrs nice girl.  Of lees je liever: wakker geworden? Nee dit gaat niet over mijn neiging om te pleasen, mijn tactiek om conflicten uit de weg te gaan, mijn eindeloze geduld om 'de ander' te begrijpen of mijn aangeleerde talent de boel de boel te laten. Nee dit gaat over het tegenovergestelde van al het bovengenoemde. Dit gaat over de strijd opzoeken, hem uitvergroten totdat het voor alle betrokkenen glashelder is waar we het over hebben en hem dan aan te gaan, gewapend en wel. En ja daar maak je of laat ik het bij mezelf houden: daar maak Ik geen vrienden mee, zelfs niet bij familie. Maar waarom dan nu? vraag ik me af. Waarom moet ik zonodig NU, in deze bizarre tijd waarin elke rebel zijn kans grijpt om iets van de daken te schreeuwen. Waarom moet ik ook nu nog een duit in het zakje doen?  Het lij

De eerste knuffelschool ooit

Afbeelding
Knuffelen en op elkaar hangen , hoe doen we dat bij LIFE! Daar hadden we het gisteren over met elkaar. Het was nog even een opgave om wat studenten zo gek te krijgen dat ze hun bezigheid los zouden laten en met me mee zouden lopen naar de kringenkamer voor de meningsvormende kring over dit onderwerp die daar zou plaatsvinden.  'Wat zou de onderwijsinspectie ervan vinden als 'ze' ons zouden zien hangen en knuffelen wanneer ze hier bij LIFE! komen kijken in mei dit jaar?' vroeg ik de studenten die het hadden over seks en nog niet enthousiast waren hun gesprek te stoppen om mee te gaan naar de andere kamer voor een ander onderwerp. 'Knuffelen is normaal, riep 1 student, wat is er mis mee?, vroeg een ander. 'Precies, zei ik waarbij ik met mijn armen een beweging maakte richting deur, 'daar gaan we het dus over hebben, kom dit gesprek daar voeren!' Even later zaten we met de helft stafleden en studenten rond de tafel en om de beurt zeiden we wat we v

2018 Ik buig voor je

Afbeelding
2018, Jij bent me d'r één. Wauw wat heb jij me te grazen genomen. Van alles kreeg ik op mijn bord. Als moeder met een zoonlief die afstand en radiostilte wilde. Als liefje van de man die op onderzoek uitging  Als zzp'er en de bankrekening die zich niet genoeg vulde Als hypergonder en het kwakkelen Als doemscenariodenker alleen op reis naar India Als ijdeltuit, bange schijtert en de uitgestelde chirurgische ingreep Ja 1 jaar en 1 dag geleden bedacht ik mijn motto voor 2018: "Beslissen en doen" en dat hielp de vaart er een beetje in te houden, want beslissingen nemen, ik was er niet snel in. Mijn contact met mijn zoon is hersteld. Ik voel zoveel liefde stromen. Voor hem, voor onze relatie en voor mijzelf als moeder. Ik blijf steeds meer bij mezelf. En wat mijn lief en zijn onderzoek betreft heb ik geleerd om te mogen voelen, uit te spreken wat ik vind en vrees, en te ademen in het NU. Wat is er ondanks alles toch veel liefde voor m

Ojee geweldloze communicatie

Afbeelding
Ooh o ooh, wat een grappige doch pijnlijke paradox. Je begint een school gebaseerd op geweldloze communicatie en je trekt de meest geweldadige want teleurgestelde mensen aan. Oeps vette jackal. Wanneer ouders of potenciele vrijwilligers naar LIFE! komen omdat ze gehoord hebben dat LIFE! een nonviolent communication (nvc) school is, slaat de schrik mij om mijn giraffen hartje. Ojee, deze mensen gaan zooooo teleurgesteld raken, omdat ze denken dat wij de perfecte school zijn voor hun gevoelige prinsje of prinsesje. (jackal) 'Ik dacht dat jullie een nvc school waren maar ik hoor pubers schelden en mijn kind wordt gepest, hoe kan dat nou, ik dacht dat het hier anders zou zijn, waar is die nvc dan?' De nvc zit in een klein hoekje, als je grote verwachtingen hebt, of noem ze jackals, dan kijk je er over heen en raak je teleurgesteld. Als je oog hebt voor verfijning, detail en kan vertragen, voel je de zorgzaamheid en de ruimte die veiligheid creëert naast alles wat er

Alles op z'n tijd

Afbeelding
Gisteren lag ik op de operatietafel. Het was een zeer bijzondere ervaring. Een ingreep waar ik al 18 jaar aan dacht maar nooit durfde te laten doen. Een vetbult ( vies woord vind ik)  laten verwijderen. Al 2 keer ging ik naar een arts om te checken of het een goed idee zou zijn hem weg te laten halen. Hoewel de artsen beiden adviseerden dat wel te doen maar ook zeiden dat ik het ook nog even kon laten, durfde ik steeds niet onder het mes. Er zat immers geen haast bij zeiden de artsen. Maar meer doorslaggevend voor mijn uitstelgedrag is het feit dat ik uit een doktersgezin kom. Daarom heb ik veel horrorverhalen over operaties gehoord over alle complicaties en ongelukken, ze zitten in mijn fantasierijke brein opgeslagen.  Maar dit jaar pas na een derde advies besloot ik het toch maar eens te laten doen. Immers mijn motto voor dit jaar, mijn jaar van de hond is, 'beslissen en doen'. Zie mijn India blog. Dus stond gisteren de hele dag in het teken van de dagbehandeling. 

Vertrouwen dat het helemaal klopt

Afbeelding
Soms kom ik mensen tegen die niet begrijpen hoe. Hoe er iets geleerd kan worden op de democratische school LIFE! . Hoe dat kan als studenten geen verplichting hebben tot het volgen van lessen. En dat begrijp ik wel een beetje. Het vereist namelijk wat fantasie en out of the box denken om je voor te kunnen stellen hoe studenten dan wel leren. Mijn ervaring als staflid/mentor/medeoprichter van/bij LIFE! is dat hoe jonger de student is, hoe makkelijker dat gaat. Immers jonge mensen, of noem ze kleuters als dat een beter beeld schept, doen feitelijk de hele dag niks anders dan spelen/ontdekken/experimenteren oftewel leren. In het reguliere schoolsysteem wordt dat ze echter voordturend en gestructureerd afgeleerd. Elke impuls die jonge studenten van nature hebben, wordt daar onderdrukt. Ergens wel te begrijpen als je als juf/meester gedwongen wordt om een schema af te werken binnen een vastgestelde tijd en je 'afgerekend' wordt op elke leerling die dat schema niet kan bijben

Mijn hart volgen

Afbeelding
Maar dat is snel! Nu al? Weet je het zeker?  Ik noem een paar reacties wanneer ik vertel samen te wonen. En mijn vraag is vervolgens; 'Maar wat is snel?' Onder snel versta ik; dat wat ik niet kan bijbenen. Snel is; het gebrek aan analyse, de afwezigheid van het invoelen, een gevoel van haast en het vergeten van de algehele reality check.  Heb ik werkelijk alle plussen en minnen tegen elkaar afgewogen? Heb ik alle doemscenario's tot me door laten dringen? Ben ik eventueel bereid alles te verliezen? De waarheid is; de t ijd zal het leren.  Er is niet veel dat ik kan voorspellen. Het enige dat er NU is, is een gevoel van rust en kalmte in mijn lichaam. En een vreemd soort bekendheid alsof ik dit al eerder geleefd heb. En dat is het, ik weet 100% zeker, dat ik dit niet eerder geleefd heb.  Nooit eerder trok ik in bij een man. Nooit eerder liet ik huis en haard achter. Nooit eerder liet ik zoveel materiele dingen los. Het is allemaal gloednieuw maar voelt par

What is love?

Afbeelding
Wat is 'houden van' eigenlijk? Wanneer weet ik of ik van iemand hou? Wat zijn de symptomen precies? Een paar jaar geleden kwam ik tot de schrikbarende conclusie dat ik niet kan houden van, puur en alleen omdat ik dacht niet te weten wat het is. Want, zo concludeerde ik, ik hou wel van mensen maar dat is altijd omdat. En het echte houden van schijnt zonder 'omdat' te zijn. Zo hou ik van mijn kinderen, ik noem ze als eerste omdat er in mijn 'houden van' ook een soort hierarchie lijkt te zijn. Van hen hou ik met hart en ziel want...het zijn mijn kinderen. Voor mijn familie geldt het zelfde principe. Daarna dacht ik aan mijn man en concludeerde;'Ik hou van hem omdat hij attent, behulpzaam, geweldig als vader voor mijn kinderen en ondersteunend is'. Et cetera. Een lange lijst was het. En toen ik als test alles delete, verdween ook mijn liefde voor hem. Oeps. Een korte tijd geleden zag ik een filmpje over geweldloze communicatie in liefdesrelatie

Iets voor mijn kiezen

Afbeelding
Wanneer heb ik  een keuze? Is dat wanneer ik mag kiezen tussen 2 prachtige opties? Of is dat pas als ik 'moet' kiezen tussen twee kwaden? Of is kiezen steeds wanneer ik besluit iets wel of juist niet te doen? Vertel het me maar... Ahee!

'Zou ik dat durven?'

Afbeelding
Er was een tijd in mijn leven dat ik bepaalde dingen nooit deed. Zoals bijvoorbeeld op iemands huis passen, het leek altijd onmogelijk voor mij. Deze week kwam het plots in mijn leven, een bijzondere vrouw vroeg me op haar huis, tuinhuis en Ger te passen. Ik kon het niet voorbij laten gaan en zei ja. Daar zat ik de eerste avond, in de stilte, al dat ik hoorde was het gespin van de katten en een haan bij de buren. Heerlijk, ik hoefde niks en kon gewoon zitten en kijken naar de stilte docu waar ik nu zelf een hoofdrol in speelde. Gisteravond drong er iets tot mij door. 'Ik heb geen vaste verblijfplaats meer', zei ik in gedachte, geen enkele fysieke sensatie was waarneembaar. Vanochtend dacht ik er verder op door. Er kwam een romantische gedachte in mij op. Aangestuurd door het besef dat als ik geen vaste woonplek heb, ik ook niet thuis hoef te komen en ik vrij ben. Daarna ontstond een dagdroom; Samen met mijn kind een verre reis maken als een nomade, zonder geld, zonder 

Het antwoord van mijn lama was kort en bondig

Afbeelding
'Mag ik vertellen van je lama en dat jij hem vroeg wat te doen en dat hij toen zei dat je zwanger moest worden?', vroeg een vriendin die journalist is en mij wilde voorstellen aan haar collega. 'Hmmm. Volgens mij vertel je het nu al maar oké. Een gesprek voeren met een journalist is best pittig. Je wordt verleid om heel open en eerlijk te zijn, maar je vergeet dan stom genoeg dat het ten aller tijden tegen je gebruikt kan worden, waarbij de door jou vertelde o zo belangrijke context, altijd weggelaten wordt. Inderdaad heb ik me laten inspireren door het antwoord van mijn lama toen ik bijna 2 jaar geleden met mijn handen in het haar zat en geen oplossing meer wist. De situatie was als volgt: Mijn verloofde en ik leerden elkaar kennen, toen mijn twee zonen de leeftijd bereikt hadden dat ik weer eens tijd voor mijzelf had, sterker nog dat er wel eens momenten in mijn leven waren dat ik me een ietsiepietsie verveelde. Heerlijk dus. Mijn verloofde zei: 'Wat fijn dat jij