Liever had ik ook drankjes gedronken

Narcisso vroeg of hij mijn auto mocht lenen om Inti op te halen van zijn werk. Er was iets gebeurd met Inti, hij voelde zich bedreigd. 'Je mag mijn auto lenen, maar dan ga ik met je mee', antwoordde ik in mijn stem was een bepaalde vibratie hoorbaar die duidde op stress.
Inti zou in botsing zijn gekomen met een andere scooterbestuurder waarna deze Inti bedreigd had en meteen hulptroepen had ingeschakeld. Inti op zijn beurt had z'n broer gevraagd even te assisteren.

We reden door de stille stad. Het lukte mij niet om een gesprek te voeren. In mijn hoofd herhaalde ik continu dezelfde mantra's: Inti is veilig, ik ben rustig en gerustgesteld, Inti is veilig, ik blijf positief, het komt goed, Inti is veilg, ik ben blij en tevreden'.

Narcisso parkeerde de auto half op de stoep, half op straat in een hoekje waar het niet opviel. Hij draaide de contactsleutel om en de lichten uit. 'Weet je wat jouw strategie wordt?, vroeg ik vlak voordat hij uitstapte.

Vanuit de auto gluurde ik naar het tafereel schuin achter mij. Voor de Takeaway stonden scooters met het logo van de zaak. In de zaak die niet groter leek dan een kiosk op het station, zag ik verschillende personen. Tussen die personen ontdekte ik Inti. Aan de bewegingen van zijn armen te zien wist ik dat hij aan het woord was. Ik stelde me voor hoe zijn stem zou klinken. Tegenover hem stonden 3 jongens met alle drie een jas met een bontkraag.

Inti weet wat hij kan zeggen om rust te creeëren, hij is veilig, het komt goed

Plotseling werd mijn blik afgeleid door personen die langs de auto liepen. Twee jongens waarvan ik er 1 vaak bij voetbal had gezien, liepen richting de ingang van de Takeaway. Eén liep naar binnen en de ander ijsbeerde vertraagd voor de ruit van de zaak waarbij hij af en toe zijn blik naar het gebeuren binnen richtte.

De neus van mijn auto stond dicht bij een houten picknicktafel. Het was precies de soort tafel die mijn verloofde me ooit beloofd had te geven voor mijn jaardag, ware het niet dat ik zelf op het laatste moment van het plan afgestapt was omdat ik liever met hem naar een meditatiecursus wilde gaan voor dat geld.
De picknicktafels maakten onderdeel uit van een terras.
Omdat mijn raampje open stond, hoorde ik een groepje mensen dat verderop aan een metalen tafeltje zat. Een jonge vrouw met een hoge stem, kwam overal bovenuit. Meerdere keren schoot ze in de lach. Ik voelde een soort jaloezie, liever had ik drankjes gedronken dan in een donkere auto wachten op de goede afloop. Aan de zijkant van het terras stonden ook nog twee tafeltjes. Aan één tafeltje zaten twee vrouwen bier te drinken, de vrouw met het lange donkerblonde haar en een ovaal gezicht tuitte steeds haar lippen en nam dan een nipje van het bier. Het leek alsof ze geen idee hadden wat er op 10 meter afstand van hen aan het gebeuren was. Ik voelde een neiging opkomen om te roepen dat ze op moesten houden met gewoon bier te drinken, dat mijn zoon bedreigd werd en dat ik me aan het concentreren was op de goede afloop.

Narcisso weet hoe hij de anderen tot rust kan brengen, ik ben blij en tevreden, ik voel me gerustgesteld, het komt goed

Ik kreeg het gevoel al uren te wachten. Ondertussen liepen de jongens met bontkragen naar buiten en weer terug. Het was me totaal onduidelijk hoe de stemming was. De baas van de zaak liep naar buiten en begon foto's te maken van een scooter. Zijn mobiel hield hij horizontaal en knielde neer bij het voertuig. Achter hem zag ik Narcisso een arm om de schouder van 1 van de bontkragen leggen. Met zijn andere hand gaf hij de jongen een boks. Ik slaakte een diepe zucht.
Inti gaf een wat vluchtiger boks aan de jongen en kwam naar de auto gelopen, in zijn vochtige ogen schitterde klein de straatverlichting.

Voordat ik de wekker instelde bedacht ik dat mijn fysieke afstand maar mentale nabijheid precies genoeg geweest was om mijn zonen dit conflict zelf op te laten lossen. Blij en tevreden viel ik in slaap.