Weg versperring (dag 24 week 5)
Steeds vlak voordat ik het gevoel kan hebben dat het niet gaat lukken met mijn 16+ @LIFE! plan, gebeurt er iets waardoor dit meteen verdwijnt. Het is een grappig proces. Bijvoorbeeld direct na een ogenschijnlijke tegenslag ontvang ik een mail of whatsapp met de mededeling dat de zender mijn plan mooi vindt en gestemd heeft.
Of zoals vanmiddag toen ik me herinnerde wat Patrick me voorgesteld had. Hij runt een succesvolle broodjeszaak op het Valeriusplein in Amsterdam-Zuid en had aangeboden dat ik een a4tje zou mogen ophangen met een oproep.
Omdat ik nog steeds niet handig ben met mijn Mac of überhaupt met computers, begon ik wat te kloten met een Word document en een foto van mezelf. Totdat ik op het voor mij geniale idee kwam een sheet uit een Powerpoint te maken. Op dia's daarvan, lukt het mij wel atijd om afbeeldingen in te voegen.
Tevreden met het resultaat, mailde ik Patrick de sheet met de vraag of hij akkoord ging met de tekst en het zou willen printen en ophangen. 'Een gedeelte van de tekst valt buiten de marges', hoorde ik hem zeggen nadat ik gebeld had met de vraag wat hij van het affiche vond. 'Kennelijk zijn de tijd en Amsterdam in het bijzonder nog niet rijp voor mijn radicale school plan', is 1 van de gedachtes die ik heb wanneer het niet allemaal meteen gaat zoals ik wens. Het is een gedachte die gek genoeg vrede geeft in mijn hoofd. Want ja, als ik de tijd te ver vooruit ben, kan ik niks anders doen dan rustig af te wachten tot het moment wel daar is.
Ik liet het los en ging door met waar ik mee bezig was. Net toen ik me erbij neergelegd had, morgen op z'n vroegst een geprint exemplaar te hebben van mijn affiche, belde Patrick met de mededeling dat er 4 postertjes in zijn winkel hingen. Op mijn gezicht voelde ik een glimlach komen.
Vooralsnog is er helemaal niks dat er op zou kunnen wijzen dat mijn schoolplan voor 16 plussers die 'klaar zijn' met school, niet zou kunnen slagen. Ik ga er maar gewoon vanuit dat het kan en ondertussen laat ik me niet misleiden door miniscule obstakels op mijn weg. Want ik volg mijn hart en kies mijn eigen weg, zelfs als iets dat lijkt te versperren, weet ik diep van binnen:'Het komt goed'.
Of zoals vanmiddag toen ik me herinnerde wat Patrick me voorgesteld had. Hij runt een succesvolle broodjeszaak op het Valeriusplein in Amsterdam-Zuid en had aangeboden dat ik een a4tje zou mogen ophangen met een oproep.
Omdat ik nog steeds niet handig ben met mijn Mac of überhaupt met computers, begon ik wat te kloten met een Word document en een foto van mezelf. Totdat ik op het voor mij geniale idee kwam een sheet uit een Powerpoint te maken. Op dia's daarvan, lukt het mij wel atijd om afbeeldingen in te voegen.
Tevreden met het resultaat, mailde ik Patrick de sheet met de vraag of hij akkoord ging met de tekst en het zou willen printen en ophangen. 'Een gedeelte van de tekst valt buiten de marges', hoorde ik hem zeggen nadat ik gebeld had met de vraag wat hij van het affiche vond. 'Kennelijk zijn de tijd en Amsterdam in het bijzonder nog niet rijp voor mijn radicale school plan', is 1 van de gedachtes die ik heb wanneer het niet allemaal meteen gaat zoals ik wens. Het is een gedachte die gek genoeg vrede geeft in mijn hoofd. Want ja, als ik de tijd te ver vooruit ben, kan ik niks anders doen dan rustig af te wachten tot het moment wel daar is.
Ik liet het los en ging door met waar ik mee bezig was. Net toen ik me erbij neergelegd had, morgen op z'n vroegst een geprint exemplaar te hebben van mijn affiche, belde Patrick met de mededeling dat er 4 postertjes in zijn winkel hingen. Op mijn gezicht voelde ik een glimlach komen.
Vooralsnog is er helemaal niks dat er op zou kunnen wijzen dat mijn schoolplan voor 16 plussers die 'klaar zijn' met school, niet zou kunnen slagen. Ik ga er maar gewoon vanuit dat het kan en ondertussen laat ik me niet misleiden door miniscule obstakels op mijn weg. Want ik volg mijn hart en kies mijn eigen weg, zelfs als iets dat lijkt te versperren, weet ik diep van binnen:'Het komt goed'.
Reacties
Een reactie posten