Nieuw is soms oud, (dag 15: week 3)
Af en toe voel ik me een beetje oud. Wanneer je verder leest zal je begrijpen waarom. Vandaag ga ik namelijk voor het eerst in mijn leven Skypen. Ik heb ook nog nooit ge-facetimed. Straks word ik gebeld, ik vraag me nu af of ik mijn laptop de hele tijd aan moet laten staan. En of het mogelijk is om een koptelefoon te dragen. Je ziet het, vragen die grootouders aan hun kleinkinderen stellen om de technologische ontwikkelingen bij te benen, ik doe er niet aan onder.
Vaak voel ik een tegenstrijdigheid in mij. Aan de ene kant wil ik mee met 'dat wat iedereen doet en kan'. Wel zo handig want het scheelt tijd en gedoe als het gaat om communicatie. Aan de andere kant wil ik back to basic. Afgelopen oktober verliep mijn abonnement voor mijn smartphone en ik heb dagen getobt of het misschien tijd was om over te stappen op de meest simpele en primitieve mobiele telefoon die er nog bestaat.
Achteraf was ik tevreden met mijn besluit om toch weer een smartphone te kiezen. Mijn zoon vertrok voor 4 maanden naar Zuid-Amerika en we hebben vooral via Whatsapp contact gehad. Maar op dit moment zou ik het prima kunnen zonder, denk ik. Al mijn dierbaren zijn aan wal en met mijn laptop kan (zo zal ik vandaag ervaren) ook veel op het gebied van communicatie.
Niet alleen op het gebied van techniek wil ik een stapje terug doen, maar ook op wooncomfort. Zo heb ik ook een droomwens om 1 jaar in een Ger te wonen. Zo'n Mongoolse ronde tent met houtkacheltje in het midden. Zo'n tent waar alles een gerookte geur heeft. Het lijkt me een leerzame ervaring om een jaar lang dus met alle seizoenen in een tent te wonen. Hoeveel ruimte heb ik nu werkelijk nodig voor mijzelf? Ik heb al 11 jaar lang geen kamer voor mijzelf en eigenlijk is dat goed te doen.
Vooralsnog woon ik 1 hoog in een maisonette van 80 vierkante meter en verblijf tijdens de zomervakantie regelmatig in een De Waard tent. Stapje voor stapje laat ik iets los. Zo kocht ik het afgelopen jaar alleen nog tweedehands kleding en zei ik Facebook gedag om weer echt 'live' contact te hebben met mensen.
De wens meer authentiek te leven en in bezit en comfort te minimaliseren, komt niet uit de lucht vallen. Zo zie ik overal om mij heen vintagewinkels opengaan en lees ik reclame over seizoensgroente en -fruit.
Iets in mij is altijd opzoek naar nieuw, zelfs als dat nieuw eigenlijk oud is.'Vroeger was alles beter', hoor ik vaak. Maar eigenlijk is dat niet wat ik denk. Ik ben heel blij dat ik in deze tijd leef en de mogelijkheid heb om terug te kijken naar hoe het vroeger ging en vervolgens te besluiten waar ik voor kies.
Die keuzevrijheid, die was er vroeger dus niet.
Vaak voel ik een tegenstrijdigheid in mij. Aan de ene kant wil ik mee met 'dat wat iedereen doet en kan'. Wel zo handig want het scheelt tijd en gedoe als het gaat om communicatie. Aan de andere kant wil ik back to basic. Afgelopen oktober verliep mijn abonnement voor mijn smartphone en ik heb dagen getobt of het misschien tijd was om over te stappen op de meest simpele en primitieve mobiele telefoon die er nog bestaat.
Achteraf was ik tevreden met mijn besluit om toch weer een smartphone te kiezen. Mijn zoon vertrok voor 4 maanden naar Zuid-Amerika en we hebben vooral via Whatsapp contact gehad. Maar op dit moment zou ik het prima kunnen zonder, denk ik. Al mijn dierbaren zijn aan wal en met mijn laptop kan (zo zal ik vandaag ervaren) ook veel op het gebied van communicatie.
Niet alleen op het gebied van techniek wil ik een stapje terug doen, maar ook op wooncomfort. Zo heb ik ook een droomwens om 1 jaar in een Ger te wonen. Zo'n Mongoolse ronde tent met houtkacheltje in het midden. Zo'n tent waar alles een gerookte geur heeft. Het lijkt me een leerzame ervaring om een jaar lang dus met alle seizoenen in een tent te wonen. Hoeveel ruimte heb ik nu werkelijk nodig voor mijzelf? Ik heb al 11 jaar lang geen kamer voor mijzelf en eigenlijk is dat goed te doen.
Vooralsnog woon ik 1 hoog in een maisonette van 80 vierkante meter en verblijf tijdens de zomervakantie regelmatig in een De Waard tent. Stapje voor stapje laat ik iets los. Zo kocht ik het afgelopen jaar alleen nog tweedehands kleding en zei ik Facebook gedag om weer echt 'live' contact te hebben met mensen.
De wens meer authentiek te leven en in bezit en comfort te minimaliseren, komt niet uit de lucht vallen. Zo zie ik overal om mij heen vintagewinkels opengaan en lees ik reclame over seizoensgroente en -fruit.
Iets in mij is altijd opzoek naar nieuw, zelfs als dat nieuw eigenlijk oud is.'Vroeger was alles beter', hoor ik vaak. Maar eigenlijk is dat niet wat ik denk. Ik ben heel blij dat ik in deze tijd leef en de mogelijkheid heb om terug te kijken naar hoe het vroeger ging en vervolgens te besluiten waar ik voor kies.
Die keuzevrijheid, die was er vroeger dus niet.
Reacties
Een reactie posten