Loslaten en "liken" (dag 22 week 4)

In de nacht van 14 op 15 augustus werd om 00:01 het startsein gegeven om met stemmen te starten. Al twee keer deponeerde ik mijn stempas netjes in de oudpapiercontainer zonder hem te gebruiken. Naar een stembureau gaan, is niet een hobby van me.
Gisterochtend heb ik iedereen waar ik toevallig een telefoonnummer van heb, gespamd een ander woord heb ik er niet voor. Maar al snel kreeg ik reacties terug in de trend van:'Er verandert helemaal niks aan de stand'. 'Ik heb wel gestemd geloof ik maar hoe weet ik zeker dat het overgekomen is?'

Het moge duidelijk zijn dat er iets gebeurde met mijn gemoedstoestand na het lezen van deze verontrustende berichten. Al snel kwam ik erachter dat mensen achter de broek aanzitten op mijn eigen zenuwen werkt. Vandaag ben ik al uren bezig geweest met het 'loslaten' van mijn irritatie ten aanzien van dit stemproces. Om de paar minuten checkte ik Twitter, en op een illegale manier de Facebook van mijn zoon plus natuurlijk de website van onzenieuweschool punt nl. Het leverde me keer op keer nieuwe impulsen voor woede en gevoelens van onmacht op.



Vanmiddag staat er gelukkig iets 'niet digitaals' op de agenda; het kopen van een cadeau voor mijn neef die 17 geworden is. Nadat ik hem gevraagd had waar ik hem mee zou kunnen verblijden, zei hij: 'Verras me maar'. Totaal verrast door zijn antwoord, zei ik hem gedag. Zo meteen ga ik eerst een intakegesprek houden met een nieuwe student voor LIFE! Daarna zal ik mijn best doen een verrassend cadeau te kopen. Nu maar hopen dat neeflief het zal'liken'.