'Eet smakelijk' (dag 13: derde week)
Soms moet je ergens even goed op kauwen voordat je het kan doorslikken. Want als je dat niet doet, ligt het zwaar op de maag en zal het een tijdje duren voordat je het kan verteren.
Een paar jaar geleden, na de dood van mijn vader, ontdekte ik dat deze simpele uitleg ook van toespassing kan zijn op de wat 'zwaardere' dingen in het leven. Ik zag voor me hoe ik iets ongewenst zou kunnen zien als een maaltijd waar ik totaal geen zin in heb. Geen zin omdat ik het nog niet ken en het vermoeden heb dat het me niet zal smaken.
Ik zag voor me hoe ik in eerst instantie naar de maaltijd zou kijken. Gevolgd door het eraan ruiken, om daarna met mijn mes of vork de verschillende ingrediënten stuk voor stuk beter te bekijken. Hoe lang ik hier over zou doen, zou afhangen van mijn gevoelens tijdens deze eerste fases. uiteindelijk zou ik een kleine hap prepareren en deze langzaam naar mijn mond brengen. En dan zou het belangrijke kauwen beginnen.
In die periode keek ik naar de verschillende nabestaanden van mijn vader en zag dat allen in een verschillende fase van die denkbeeldige maaltijd waren. Er waren er die ontkenden dat er uberhaupt een bord voor hun neus stond. Er waren er die vol afschuw bleven staren naar dat voor hun neus. Er waren er die zo snel mogelijk de maaltijd naar binnen propten zonder te proeven wat ze aan het eten waren en er waren personen die er zo lang over deden de maaltijd te verorberen dat het eten koud geworden was en daardoor veranderd van smaak.
In 'de meest ideale situatie' zou je als het ware; weten dat er straks een maaltijd geserveerd kan worden. Wanneer het gerecht plots voor je neus zal staan zou je de tijd nemen te beseffen dat je gaat eten. Nog extremer je zou je dankbaarheid uitspreken en daarna zou je de tijd nemen om te bekijken wat er precies op jouw bord zou liggen. Wetende dat jouw gerecht altijd uniek is. Daarna zou je ruiken, je bestek of vingers gebruiken om de onderdelen uit elkaar te leggen en ze op zichzelf te aanschouwen. Uiteindelijk zou je in de meest ideale droomsituatie, zin krijgen om te proeven, wetende dat ALS je de maaltijd werkelijk genuttigd zou hebben, je gevoed zou zijn met dat wat jij nodig had.
Een paar jaar geleden, na de dood van mijn vader, ontdekte ik dat deze simpele uitleg ook van toespassing kan zijn op de wat 'zwaardere' dingen in het leven. Ik zag voor me hoe ik iets ongewenst zou kunnen zien als een maaltijd waar ik totaal geen zin in heb. Geen zin omdat ik het nog niet ken en het vermoeden heb dat het me niet zal smaken.
Ik zag voor me hoe ik in eerst instantie naar de maaltijd zou kijken. Gevolgd door het eraan ruiken, om daarna met mijn mes of vork de verschillende ingrediënten stuk voor stuk beter te bekijken. Hoe lang ik hier over zou doen, zou afhangen van mijn gevoelens tijdens deze eerste fases. uiteindelijk zou ik een kleine hap prepareren en deze langzaam naar mijn mond brengen. En dan zou het belangrijke kauwen beginnen.
In die periode keek ik naar de verschillende nabestaanden van mijn vader en zag dat allen in een verschillende fase van die denkbeeldige maaltijd waren. Er waren er die ontkenden dat er uberhaupt een bord voor hun neus stond. Er waren er die vol afschuw bleven staren naar dat voor hun neus. Er waren er die zo snel mogelijk de maaltijd naar binnen propten zonder te proeven wat ze aan het eten waren en er waren personen die er zo lang over deden de maaltijd te verorberen dat het eten koud geworden was en daardoor veranderd van smaak.
In 'de meest ideale situatie' zou je als het ware; weten dat er straks een maaltijd geserveerd kan worden. Wanneer het gerecht plots voor je neus zal staan zou je de tijd nemen te beseffen dat je gaat eten. Nog extremer je zou je dankbaarheid uitspreken en daarna zou je de tijd nemen om te bekijken wat er precies op jouw bord zou liggen. Wetende dat jouw gerecht altijd uniek is. Daarna zou je ruiken, je bestek of vingers gebruiken om de onderdelen uit elkaar te leggen en ze op zichzelf te aanschouwen. Uiteindelijk zou je in de meest ideale droomsituatie, zin krijgen om te proeven, wetende dat ALS je de maaltijd werkelijk genuttigd zou hebben, je gevoed zou zijn met dat wat jij nodig had.
Reacties
Een reactie posten