Is het dat je....

Vaak vind ik mijn vriend (Ferry) om op te vreten. Dan kan ik niet van hem afblijven. Ik wil hem voelen, ruiken, proeven. Zodra hij de ruimte binnen loopt waar ik ben, maakt mijn hart een sprongetje en gebeurt er iets bij mijn 2e chakra. Faya lobi, yammie.

Wat ik enorm aan hem waardeer, is Ferry's eerlijkheid. En ik vind het ook zwaar  kut, soms.

Zoals afgelopen week. Ik had weer eens een waterdicht plannetje. Zo wilde ik mijn verjaardag voor het eerst vieren in het complete gezelschap van mijn vriend, al mijn kinderen, al zijn kinderen, al hun partners en mijn kleindochter.

Dat opzich was al een spannend ding, jeweetzelluf hoe jeugdigen soms een andere beleving van tijd en afspraken hebben dan oudere jongeren.

Maar dat alles bij elkaar was nog niet genoeg, zo wilde ik ook een verjaardagscirkel. En, ja ja nu komt het, die cirkel 'moest' mijn vriend dan leuk gaan faciliteren.

Ik had het al eens voorgesteld waarop geen reactie hoorbaar was van zijn kant. Maar afgelopen woensdagavond wilde ik toch wel even zeker weten hoe de zaken er voor de volgende avond voor stonden.

'Ga jij morgenavond mijn verjaardagscirkel faciliteren?', vroeg ik recht op de droomman af. Ferry sloot zijn ogen, draaide rondjes met zijn hoofd, trok een paar grimassen, kreunde wat en liet vervolgens een dodelijke stilte vallen.

Iets zei mij dat het niet goed zat

'Nee dat wil ik niet', sprak hij uiteindelijk. Een mix van gevoelens als opluchting over het ontvangen van een antwoord, grote teleurstelling en irritatie golfden door mijn lichaam.

'Is het dat je er....?' Er volgde een poging van horen en gehoord worden om met mijn geweldloze communicatie (nvc) skills te achterhalen wat hij voelde en wat zijn behoeften waren.

Nog meer gevoelens dienden zich aan in mijn lichaam. Blijdschap om bezig te zijn met nvc, nieuwsgierigheid naar wat er bij hem gebeurde en waardering voor mijn vermogen het proces gade te slaan.

En toch ondanks mijn enthousiasme voelde ik ook pijn. Pijn omdat ik gefrustreerd raakte geen oplossing te vinden voor de situatie, pijn omdat ik bang was dat mijn droom jaardag in duigen zou vallen. Pijn omdat ik het niet voor elkaar kreeg te begrijpen en begrepen te worden.

Dus ging ik verder met mijn Open Up mailtjes en hij naar boven een serie kijken en sliepen we die avond allebei op onze eigen kamer.

De volgende ochtend kwam ik beneden en werd ik ontvangen met liefdevolle aandacht en prachtige cadeaus. We spraken over de sessie van de vorige avond en konden erom lachen. Mijn werkdag bij LIFE! was een cadeau opzicht, zoveel aandacht en liefde ontving ik van collega's en studenten.

's Avonds kwamen alle genodigden. Mijn oudste zoon voelde zich vereerd de cirkel te mogen faciliteren. Ik ontving prachtige liefdevolle observaties, er werden waardevolle herinneringen gedeeld, ik stond in het middelpunt en voelde me gezien en gekend.

De oprechtheid van Ferry is me heel dierbaar. Het is niet wat mij geleerd is als kind en toch wil ik zelf ook zo met mensen omgaan;
Oprecht en authentiek, zelfs als het iets of iemand raakt.

Ahee!