Het grootste cadeau

A new story, was het thema van het Open Up festival waar ik in de zomer van 2016 voor het eerst naar toe ging. Samen met Dotje, die toen nog Dakini heette. In de 6 dagen voorafgaande aan het festival waarin ik besloten had er naar toe te gaan, struinde ik de website af om me te kunnen voorbereiden op deze toch wel avontuurlijke actie. Sinds ik met Patrick een relatie had, was ik nooit meer op meerdaagse muziekfestivals geweest en er was een gedachte dat het wel eens mis zou kunnen gaan.

A new story was dus het thema en omdat ik me goed wilde voorbereiden op deze ervaring, had ik voor mezelf bedacht wat mijn New Story zou zijn. Ik had sinds maart van dat jaar the Mind muscle workout gevolgd bij Trust op de Albert Cuijpstraat in Amsterdam en Joyce Olivier zei op 1 van de avonden zoiets dat klonk als: 'Ik leef mijn leven aligned'. Die zin had mij een hele prettige felt sense gegeven, rust, vertrouwen, veiligheid en overgave zijn woorden die ik daar mee associeer. 

Omdat ik regelmatig aan Joyce dacht en ik haar veel geobserveerd had, was ik erachter gekomen dat zij iets had of deed wat mij enorm nieuwsgierig maakte en inspireerde. Of om het nog korter door de bocht te zeggen; ik wilde DAT ook.
Dus toen ik mijn gedachten liet gaan over de vraag hoe wordt mijn New Story, kwam precies die zin naar boven. Ik zei het hardop:' Ik wil mijn leven aligned leven'.

Goed het festival begon en ik ontmoette Ferry, we werden verliefd, de liefde groeide en ik besloot twijfeloos om te stoppen met Patrick en verder te gaan met Ferry. Dit alles ging gepaard met veel pijn bij mijn partner, onze dochter en conflicten met mijn zonen, mijn zussen en moeder en ook vrienden waren geshockeerd over mijn resolute besluit. Ik kon er niks aan veranderen, Iets wilde dit, dat was mij heel duidelijk.

Ik leerde Ferry beter kennen en ontdekte wat zijn werk was. Hoe hij als spiritueel leraar mensen begeleidt en de weg wijst naar zelfrealisatie. Zelfrealisatie was een woord waar ik tot dan toe nog nooit van gehoord had. Ook het woord satsang kende ik niet en de hele advaita vedanta stroming was aan mij voorbij gegaan. Waar ik me tot dan toe mee bezig had gehouden was het bereiken van verlichting door de teachings van de 16 Karmapa te volgen samen met de sangha van de Karma Kagyu's door mijn practise te doen en dus elke dag te mediteren.

Ook was ik in 2013 begonnen met geweldloze communicatie (nvc) wat ik als zeer waardevol en life changing had ervaren in mijn relatie met mijn zonen en ook tijdens de scheiding met Patrick had het ons geholpen in liefde te blijven en niet te vechten.

Maar dat Ferry in feite met de zelfrealisatie dus bezig was met verlichting, ontwaking, wakker zijn, bevrijding of noem het aligned leven, wist ik helemaal niet. Het moment dat dat helder werd, viel voor mij een kwartje, mijn verlangen voor A New Story kreeg nog meer vorm. Het ging niet alleen om de scheiding en de nieuwe liefdesrelatie, meer nog ging het kennelijk om dat twijfeloze besluit aligned te willen leven.

En dus vanaf dat moment heb ik alles aan gegrepen dat zich aandiende als teaching.

Ik was deelnemer en getuige van zijn allereerste authenticiteitscirkels en mocht steeds weer meedoen met de focuscursussen. In de cirkels leerde ik mezelf kennen, liet ik mezelf kennen en schrok ik van stukken die tot dan toe helemaal in de schaduw hadden gezeten. Beetje bij beetje nam ik meer en meer ruimte in en sprak ik uit wat ik te zeggen had en gehoord mocht worden. En omdat ik enorm geconfronteerd werd met anderen die mij spiegelden, keihard teruggaven wat ze zagen en voelden wanneer ik mezelf wel of niet inbracht, leerde ik meer en meer van mezelf kennen. 

En met dat kennen, begon ik beetje bij beetje te zien wat voor patronen en gewoontes ik heb in de omgang met anderen. Razend interessant, irritant, beschamend, verhelderend en uiteindelijk dus bevrijdend. Want, doordat ik al die verschillende schaduwkanten van mijzelf onder ogen kon gaan zien, kreeg ik de keuze om ze te zien en daarmee beetje bij beetje te accepteren.

Goed dat stukje accepteren was nog wel een ding. Want ik had vooral veel last van de criticus. Een strenge stem in mijn hoofd die altijd meekeek en alles van comentaar voorzag, erg storend vond ik het. En met die criticus kon ik dan weer gaan focussen. Tijdens het focussen dat ik van Ferry leerde, ontdekte ik de manier om in totale sereniteit, stilte en ruimte te komen. En een stap verder, mezelf als die stilte, en ruimte te ervaren. De eerste stappen van dat focussen leerden mij om ongemakkkelijke gedachtes die lichamelijke sensaties (de felt sense) geven innelijk te begroeten. En dat zogenaamde 'hallo zeggen', bracht mij vaak zoveel rust en zachtheid, ik stopte met vechten tegen; de criticus, mijn schaamte over jaloezie, mijn angst voor ziekte of mijn pijnlijke gedachte tekort te schieten als moeder. Dat stoppen met vechten en 'gewoon' accepteren van dat wat er NU is, heeft mij dus bevrijdt.

De uiteindelijke stap, de werkelijke oplossing van de niet te maken puzzel van ontwaken zette ik vorig jaar in een cirkel die ikzelf faciliteerde omdat Ferry in Ibiza zat. In die voor mij zeer waardevolle cirkel viel het laatste stukje op zijn plek omdat ik een deelnemer de simpele vraag stelde:'Waar wacht jij nog op?' Waarom denk jij nog dat je niet gerealiseerd bent?'

En met het stellen van die vraag aan hem, stelde ik de vraag eigenlijk ook aan mijzelf. Mijn eigen antwoord shockeerde en verbaasde mij. Ik kwam erachter te wachten op een AHAAA moment, trompet geschal, licht flitsen, energiestromen et cetera. En dat was de realisatie die er nog altijd tussen stond.

Sinds dat moment en de rest van mijn goddelijke bestaan, zal ik bezig blijven met meer en meer van mezelf zien en dat accepteren, door te focussen en even op te lossen in stilte en liefde. 

Nou dat ik blij ben met mijn liefdesrelatie zullen vele lezers van mijn blogs nu wel weten. Maar dat het grooste cadeau dat ik ontvangen heb van mijn lief zijn teachings zijn die haarfijn aansloten bij mij wens om aligned te leven, dat wil ik bij deze maar even gezegd hebben.

Ahee!