Eerst focussen dan sex

Gistermiddag had ik een date. Ik zou gaan sexen. 

Gedurende mijn werkdag dwarrelde de gedachte aan sex af en toe door mijn hoofd wanneer ik even afgeleid was. Olala en dat in de baas zijn tijd.

Mijn kleding, nou ja alles in mijn verschijning was ingesteld op het spel dat vooraf zou gaan aan de daad. Als een oversexte puber was ik aan het genieten van het vooruitzicht. Niks lekkerder dan het voor-spelletje.

Maar...het liep totaal anders.

Daar zaten mijn lief en ik een paar uur later, in stilte, verstilling was het. Er hing een zware grijze deken over de zo sprankelend en sexy bedoelde middag, beeh!

Mijn hele lichaam voelde sloom en zonder energie. Ik keek mijn lief aan en in zijn ogen was niks anders te lezen dan dat wat ikzelf ervaarde, het uitblijven van een impuls een totaal NIET DOEN.

Het voelde als een impasse, een eeuwig durend lijden dat niet te stoppen zou zijn. Ik haalde maar weer eens adem. Iets dieper en langzamer deze keer. En toen kwam er een verlangen in mij. Het ontwaakte zo vastberaden en zelfverzekerd als het eerste sneeuwklokje dat zich tussen de sneeuwresten een wegbaant naar het zonlicht.

'Zal ik met je focussen?'

En na zijn instemming begonnen we. Ik luisterde met al mijn zintuigen in totale afstemming. Wat hij beschreef, voelde ik vlak voordat hij het uitsprak in mijn eigen lichaam. Het was een focessessie die moeiteloos verliep.

Na het beeindigen van de sessie waren niet alleen de wolken bij hem verdwenen, ook in mijn bewustzijn begon de zon weer te schijnen. 

Het liet me weer zien dat erbij blijven, bij het gevoel van totaal ongemak, 'hallo zeggen' voor wezenlijke verandering zorgt. En nieuw voor mij was het voelen bij mezelf als luisteraar dat er in mij ook iets veranderd was.

Hoe de middag afliep, kan je zelf vast wel bedenken. Iets met een ondeugende glimlach, een warme gloed in het lichaam en veel liefdesbubbels.

Ahee!