'Kom je mee op avontuur?' de authenticiteitscirkel

                                                                                                         

Als kind zat ik vaak te kijken naar alles dat er zich rondom mij voltrok. Het zou aan mijn karakterstructuur kunnen liggen dat ik terughoudend was om initiatief te nemen, bang om afgewezen te worden. Vaak fluisterde ik de heldhaftige kinderen in mijn omgeving snode plannen in het oor. Om vervolgens toe te kijken hoe die kinderen deden wat ik eigenlijk zelf wilde doen, avontuur beleven en experimenteren.

Gisteren was ik medefacilitator tijdens de authenticiteitscirkel van Ferry Maidman. 's Ochtends voelde ik wat mijn focus voor die dag zou zijn: 'Me laten leiden door impulsen die door mijn lichaam heen komen'.

Dus NIET re-ageren vanuit angst, pijn of andere ongemakkelijke emoties, maar  in het NU bewust volgen wat zich aandient.

Even een illustratie voor de helderheid.

Voordat we bij het Mirror Centre wilden zijn, ging ik nog even tanken. Voor 10 euro zou ik de lege tank vullen, meer geld had ik niet bij me dacht ik. Bij het tankstation aangekomen met de slang in mijn hand, dwaalden mijn gedachten totaal af naar de vorige dag op mijn werk. Mijn irritatie over het niet vinden van een oplossing voor de situatie aldaar maakte dat ik helemaal afgeleid was. 

Plotsklaps schrok ik wakker uit mijn dagnachtmerrie en keek naar het bedrag. Er stond 17 euro en mijn hart begon te bonzen.  Ik regelde een oplossing met de bediende en de rust keerde terug. Eenmaal thuis vlak voor vertrek, zag ik hoe belangrijk het is om vanuit helderheid te acteren.

Tijdens de authenticiteitscirkel liet ik elke helder ingegeven impuls opkomen. Ik sprak mijn irritatie en boosheid naar anderen uit, zonder me in te houden vanuit angst voor afwijzing, ik bleef stil wanneer me iets gevraagd werd als ik geen impuls voelde om antwoord te geven, ik liet tranen stromen omdat ik geraakt werd door het zien van echtheid, krijste hartverscheurend omdat de boosheid van een ander zich door mij heen manifesteerde, bewoog door de ruimte en maakte geluiden en bewegingen zonder specifieke reden, bleef anderen observeren terwijl er ook hard gelachen werd, speelde een spelletje met 2 ander deelnemers en bekeek een heftige stoeipartij van heel dichtbij om alles te kunnen zien wat ik wilde zien.

Het was heerlijk om steeds de impuls totaal te volgen.

Voor sommige deelnemers was de cirkel een bijna saaie bedoeling, 'Er gebeurt helemaal niks', zei de één', 'Ik wil naar huis', sprak de ander, 'Stop!' schreeuwde een stem van rechts, 'Wat is dit nep', klonk het van links.

Kan je met de stilte zijn? Wat als er 'niks' gebeurt, wat voel jij dan en kan je dat containen of leg je de oplossing van het probleem bij de anderen?

Ik voelde me weer even het kind dat ik vroeger eigenlijk te kort heb durven zijn, ongeremd, nieuwsgierig, opgewonden en moedig. 's Avonds vierde de dochter van Ferry haar jaardag en er bleven 9 kinderen slapen. Het viel me op dat kinderen eigenlijk van nature al authentiek zijn, afhankelijk van hoe vrij ze gelaten worden door hun opvoeders.

Doordat ik tijdens de authenticiteitscirkel weer kind durf te zijn, maar NU bewust, helder en in contact met mezelf, heel ik het kind in mezelf dat zich vaak inhield. Dat maakt dat ik het meisje en de vrouw verenig in mezelf.

Ook daar kan ik de authenticiteitscirkel dus voor gebruiken, dat stuk in mij te helen wat nog aandacht, liefde en acceptatie nodig heeft. De veilige setting van de authenticiteitscirkel geeft mij de mogelijkheid om uit mijn oude patroon te stappen. Ja je kan ook wachten totdat je toestemming of een uitnodiging van de ander(en) krijgt, iets dat ikzelf best lang (onbewust) gedaan heb, maar zelf de stap zetten, zonder toestemming voelt voor mij zoveel krachtiger en helend.

En weer fluister ik iets in de oren van anderen, maar nu ben ik het die zelf ook meedoet. 'Kom je mee avontuur beleven en experimenteren?' 

Ahee!