Vertrouwen dat het helemaal klopt

Soms kom ik mensen tegen die niet begrijpen hoe. Hoe er iets geleerd kan worden op de democratische school LIFE! . Hoe dat kan als studenten geen verplichting hebben tot het volgen van lessen.

En dat begrijp ik wel een beetje. Het vereist namelijk wat fantasie en out of the box denken om je voor te kunnen stellen hoe studenten dan wel leren.
Mijn ervaring als staflid/mentor/medeoprichter van/bij LIFE! is dat hoe jonger de student is, hoe makkelijker dat gaat. Immers jonge mensen, of noem ze kleuters als dat een beter beeld schept, doen feitelijk de hele dag niks anders dan spelen/ontdekken/experimenteren oftewel leren.

In het reguliere schoolsysteem wordt dat ze echter voordturend en gestructureerd afgeleerd. Elke impuls die jonge studenten van nature hebben, wordt daar onderdrukt. Ergens wel te begrijpen als je als juf/meester gedwongen wordt om een schema af te werken binnen een vastgestelde tijd en je 'afgerekend' wordt op elke leerling die dat schema niet kan bijbenen of die sneller gaat.

Een paar voorbeelden van dat onderdrukken van impulsen zijn:
Jonge studenten zijn van nature gewend om:
Te eten wanneer ze honger hebben maar moeten op de reguliere school leren om te eten op vastgestelde gekaderde tijden.
Te bewegen als ze dat nodig hebben maar moeten verplicht naar buiten gaan op vastgestelde en gekaderde tijden, zelfs als ze heerlijk binnen bezig zijn met iets anders.

Jonge studenten vervelen zich niet wanneer ze zelf mogen bedenken waar ze mee willen spelen en met wie, maar op een reguliere school krijgen ze op vastgestelde gekaderde tijden een beperkte keuze van vaak voorbedachte (spel)activiteiten. Wanneer nieuwe studenten bij LIFE! komen die al jaren in het reguliere onderwijs gezeten hebben, zie ik dat ze zich in het begin ontzettend kunnen vervelen. Logisch gevolg wat mij betreft als je al jaren je impulsen hebt leren onderdrukken en nu opeens alle vrijheid krijgt ze wel weer t voelen (stap 1 ) en vervolgens te volgen (stap 2)..

Er wordt jonge studenten in groep 1 en 2 al weinig ruimte en vrijheid gegund om op onderzoek uit te gaan. Ze worden regelmatig gestuurd en meegenomen en als er vervolgens ook niet genoeg ruimte en tijd is voor het onderzoek naar de vraag: 'Hoe is het voor jou dat je nu naar buiten moet/ eten moet/mee moet gymmen/moet stoppen met lego?' Et cetera, dan raken studenten keer op keer gefrustreerd en verliezen ze het lef om initiatief te nemen.

Waar ze goed in worden en ikzelf ben daar een perfect voorbeeld van is: op je beurt wachten, opdrachten uitvoeren en je aanpassen aan de wensen van de ander.

Bij LIFE! gaan we daar anders mee om. De studenten, welke leeftijd ze ook hebben (4 -18) bedenken zelf hoe ze hun dag indelen. Hebben ze honger dan eten ze, willen ze bewegen dan doen ze dat, hebben ze frisse lucht nodig dan gaan ze zelfstandig naar buiten het plein op en willen ze de hele dag met lego spelen, be my guest.

Als ze willen leren lezen en daar een speciale les voor willen volgen dan geven ze dat aan. Willen ouders dat hun kind leert rekenen in een les maar wil het kind dat zelf niet, dan volgt er bemiddeling en of een dialoog over hoe nu verder?

Mijn dochter volgt af een toe een les. De rest van de dagen op LIFE! bedenkt ze zelf wat ze wil doen. Ze is 7 jaar en op een reguliere school had ze misschien al moeten lezen en rekenen. Van mij mag ze dat zelf bepalen of ze dat wil. Ik heb er alle vertrouwen in dat het klopt wat er gebeurt en dat zij dus zelf (on)bewust weet hoe zij wil leren.

Ze heeft sinds ze bij LIFE! is, geleerd om voor zichzelf zorgen. Zelf te eten en drinken zonder daaraan herinnerd te worden. Zelf weer haar gebruikte etensspullen op te ruimen wanneer ze klaar is. Piano te spelen en om aanwijzingen te vragen als ze niet meer verder kan met het stuk dat ze aan het leren is.

Mijn afspeellijsten van Spotify lezen en op zoek naar een specifiek nummer voor mij dat ik wil horen terwijl we autorijden. Haar overwegend bezwaar formuleren tegen een voorstel dat ik inbreng thuis en met een tegenvoorstel te komen.
Haar gevoelens te benoemen wanneer ze emotioneel is. Nee zeggen tegen studenten die 8 jaar ouder zijn dan zij is, wanneer ze iets echt niet wil. Omgaan met de nee van studenten die het niet prettig vinden wat zij doet of zegt. Een chronologisch plan maken wanneer ze buiten schooltijden wil spelen met vriendinnen.

En als mijn dochter wel meer lessen zou willen volgen, dan kan ze dat doen, immers haar vriendinnen doen dat ook dus samen in de les zitten kan ook gezellig zijn. Wat voor mij ontzettend belangrijk is, is dat ze autonoom kan zijn, dat ze zelf beschikt over haar tijd en ruimte. Dat ze leert om haar hart te blijven volgen en ze niet voor haar ouders hoeft te presteren omdat die daar gelukkig van worden.

Zien wat studenten leren binnen LIFE! vereist wel wat ‘omkijk’ vermogens en een vertrouwen op dat alles (tempo, timing en tijdbesteding) helemaal klopt bij wie mijn kind is en wat zij nodig heeft om te zijn wie ze is. Maar mijn ervaring is dat als je die eenmaal in de vingers hebt, wil je als opvoeder niet meer anders voor je kind.

Ahee!