Luiers en een kunstgebit

Is de beukennoot die eindigt op het asfalt, net zo gelukt in zijn leven als de beukenboom waar hij vanaf gevallen is?
Die vraag stelde ik mezelf zondagavond. Nooit in mijn leven dacht ik na over beukennoten en andere vruchten of zaden van planten en bomen. Dat ze eigenlijk in potentie een plant of boom zijn, dat besefte ik niet.

Wat is mijn werkelijke potentie? Leef ik die wel? Is mijn leven succesvol te noemen als ik mijn doel niet ten volste nastreef? Gaat er iets verloren als ik niet word, wat voorbestemd is?


Afgelopen zondag keek ik naar een webinar van Michael Beckwith: 'Discover your Life Purpose'. Al sinds mijn vroege jeugd ben ik opzoek geweest naar mijn purpose. Echter ik zocht vooral naar concrete beroepen, en dat was verwarrend. 'Waar zou ik mezelf kunnen zijn met al de verschillende talenten die ik heb, welke baan past daarbij?, vroeg ik me dan af.

Tijdens het webinar werd het me heel duidelijk dat die purpose, mijn doel in dit leven, erg samenhangt met mijn persoonlijke waarden. Toen ik in contact kwam met geweldloze communicatie en democratisch onderwijs, ontdekte ik dat authenticiteit, gelijkwaardigheid en zelfbeschikking voor mij van essentieel belang zijn om met andere mensen te kunnen werken. Ik eis het voor mezelf maar even goed ook voor de ander. Alleen dan kan ik werkelijk verbinding met je maken. En dat ik behoefte heb aan het maken van verbinding ontdekte ik 20 jaar geleden al toen mijn klassiek homeopaat me vertelde over mijn constitutie middel fosfor. De aard van het beestje, zo zou je het ook kunnen zeggen.

Een week geleden keek ik naar de documentaire Alicia. Haar leven in een pleeggezin en daarna opvanghuizen, leek zwaar. Ook was er een patroon van de jeugd van haar moeder dat zich nu herhaalde. Maandag sprak ik de dakloze Niek van 64 jaar. Hij leeft nu tijdelijk in een opvanghuis en vertelde hoe hij 30 jaar geleden nog in rijkdom en weelde leefde met zo'n 1,5  miljoen te besteden. Terwijl hij wat vertraagd sprak met een Noord-Hollands accent keek ik naar zijn vergeelde kunstgebit, het pak luiers onder zijn bed, ik rook tabak en urine. Contact met zijn zonen heeft hij niet meer, naar buiten gaan lukt bijna nooit en hij zei dat hij fouten had gemaakt. 

Leven Alicia en Niek hun voorbestemde doel? Ik kan het maar moeilijk accepteren, merk ik. Is de kastanje op de herfsttafel op zijn plek of is er een kastanjeboom verloren gegaan?
Wie kan het me vertellen?