Nooit uitgepraat (dag 9: week 2)
Drie jaar geleden overleed mijn vader. Midden in de nacht. Het was een zaterdagnacht dus officieel is hij op een zondag dood gegaan. Midden in de zomer en het mooie was dat het vanaf die dag prachtig weer werd, volop zon.
Nu moet je weten dat mijn van oorsprong Surinaamse vader erg hield van warmte en de zon in het bijzonder. Ik vermoed dat hij dit associeerde met zijn verheerlijkte jeugd in Su.
Hoe langer mijn vader dood is, hoe meer ik van een afstand naar hem kijk, hem achteraf observeer. Ik vraag me regelmatig af wat voor soort man, echtgenoot, vader, zoon, vriend, oogarts en mens hij nou eigenlijk was. En om eerlijk te zijn, kom ik hier niet altijd uit. Mijn vader was namelijk een wat introverte man. In bekend gezelschap, dus met familie en vrienden kon hij wel eens het hoogste woord voeren, maar meestal luisterde hij of stelde een vraag. Het moge dus wel duidelijk zijn dat ik mijn dominante aard van mijn moeder heb.
Zo herinner ik me een gebeurtenis waar ik zelf niet bij aanwezig was, maar die Alfred, want zo noemde ik hem vanaf mijn 14e, ons verteld heeft. Omdat hij zich als oogarts ook altijd zeer verdienstig opstelde, hoorde ik van patiënten in de tijd dat ik voor hem werkte als assistente, regelmatig dat mensen ontzettend dankbaar waren met de manier waarop ze behandeld waren. De jaren dat hij in Amsterdam werkzaam was, kreeg hij regelmatig bezoek van anderstaligen. Gelukkig sprak hij, Papiamento, Sranang, Spaans en Engels dus ook op het gebied van de communicatie liep het gesmeerd.
Op een dag behandelde hij een van oorsprong Indiase man. Nadat deze man geholpen was en zijn klacht verdwenen was, kwam hij nog een keer langs om mijn vader te bedanken. Eenmaal in de stoel tegenover Alfred sprak hij zijn dank uit:' I wash your feet and drink the water'. Nog zie ik het vertrokken gezicht van mijn vader toen hij me het verhaal vertelde, we hebben er nog jaren om gelachen.
Het liefste zou ik vandaag met familie praten over Alfred zijn leven, anekdotes ophalen maar ook even teruggaan naar die bijzondere week na zijn sterven 3 jaar geleden. Weer even terug naar het moment waarom ik gebeld werd midden in de nacht, het bespreken van de wensen rondom het afscheid, de crematiedienst en alles wat erbij kwam. Want hoe vreemd het ook mag klinken, ik raak daar niet over uitgepraat.
Nu moet je weten dat mijn van oorsprong Surinaamse vader erg hield van warmte en de zon in het bijzonder. Ik vermoed dat hij dit associeerde met zijn verheerlijkte jeugd in Su.
Hoe langer mijn vader dood is, hoe meer ik van een afstand naar hem kijk, hem achteraf observeer. Ik vraag me regelmatig af wat voor soort man, echtgenoot, vader, zoon, vriend, oogarts en mens hij nou eigenlijk was. En om eerlijk te zijn, kom ik hier niet altijd uit. Mijn vader was namelijk een wat introverte man. In bekend gezelschap, dus met familie en vrienden kon hij wel eens het hoogste woord voeren, maar meestal luisterde hij of stelde een vraag. Het moge dus wel duidelijk zijn dat ik mijn dominante aard van mijn moeder heb.
Zo herinner ik me een gebeurtenis waar ik zelf niet bij aanwezig was, maar die Alfred, want zo noemde ik hem vanaf mijn 14e, ons verteld heeft. Omdat hij zich als oogarts ook altijd zeer verdienstig opstelde, hoorde ik van patiënten in de tijd dat ik voor hem werkte als assistente, regelmatig dat mensen ontzettend dankbaar waren met de manier waarop ze behandeld waren. De jaren dat hij in Amsterdam werkzaam was, kreeg hij regelmatig bezoek van anderstaligen. Gelukkig sprak hij, Papiamento, Sranang, Spaans en Engels dus ook op het gebied van de communicatie liep het gesmeerd.
Op een dag behandelde hij een van oorsprong Indiase man. Nadat deze man geholpen was en zijn klacht verdwenen was, kwam hij nog een keer langs om mijn vader te bedanken. Eenmaal in de stoel tegenover Alfred sprak hij zijn dank uit:' I wash your feet and drink the water'. Nog zie ik het vertrokken gezicht van mijn vader toen hij me het verhaal vertelde, we hebben er nog jaren om gelachen.
Het liefste zou ik vandaag met familie praten over Alfred zijn leven, anekdotes ophalen maar ook even teruggaan naar die bijzondere week na zijn sterven 3 jaar geleden. Weer even terug naar het moment waarom ik gebeld werd midden in de nacht, het bespreken van de wensen rondom het afscheid, de crematiedienst en alles wat erbij kwam. Want hoe vreemd het ook mag klinken, ik raak daar niet over uitgepraat.
Reacties
Een reactie posten