Mijn hoogtepunt van vandaag (dag 8: week 2)
Het is al avond en nu pas schrijf ik mijn blog, foei. Het heeft te maken met mijn start vanochtend. Eigenlijk ligt de oorzaak bij de eindtijd van de vergadering van gisteravond met als gevolg dat ik pas om 23:45 naar bed ging. Toen mijn wekker om 6:15 afging dacht ik alleen maar aan slapen in de overtreffende trap.
Om 6:50 sleurde ik mijzelf uit bed en dat wat ik absoluut niet wilde gebeurde, Dakini werd ook wakker. Om echt op mijn eigen manier en tempo wakker te kunnen worden, vind ik het fijn om alleen wakker te worden, rustig te mediteren, te sporten en daarna te ontbijten. Vanochtend schoot de gestructureerde meditatie erbij in. Het werd een vluggertje.
Op het programma stond een bezoekje aan de tandarts. Mijn tandarts is een genot voor alle zintuigen. Ten eerste is de beste man een knappert, niet alleen in zijn vak, maar ook als fysieke verschijning, een plezier voor het oog. Zijn praktijk is gevestigd aan de Keizersgracht, toe maar, marmeren gangen, kroonluchters, losse Ipads in de wachtkamer, het kan niet op.
Dakini en ik kwamen prrrrecies op tijd de ruimte binnen wandelen en ik werd begroet door de receptioniste; ' Dag mevrouw Landvreugd'. Toen ik net zat kwam een andere dame in witte jas mij begroeten, deze keer met mijn voornaam EN...ook nog eens correct uitgesproken, wat wil een mens nog meer.
Ik vind het heerlijk om naar de tandarts te gaan. Een uitzonderlijk iets als ik mijn omgeving moet geloven. Vroeger als schoolkind stierf ik 7 doden wanneer ik de lichtgevend groene schooltandartsbus (tegenwoordig de methadonbus, dit ter zijde) op het schoolplein zag staan. Nee mijn angst voor de tandarts is omgeslagen in een diepverlangen naar complimenten en erkenning. Zo hoorde ik vandaag zowel van Barbara de monthygieniste (die ook Babs of Petra genoemd zou kunnen worden vertelde ze me) als van Ilian de tandarts, hoe schitterend en goed verzorgd mijn gebit is. Ik verkapte mijn truc, en verbaasde me over Babs toen bleek dat ze die zelf nog nooit aan haar clienten verteld had. Wat ik doe is zo simpel en dus efficiënt; ik spoel met water steeds nadat ik iets eet of drink dat invloed kan hebben op de zuurgraad in mijn mond.
Petra sloot haar behandeling af met een Airflow cq zoutstraal, een aparte ervaring. Alsof de Paradontax tandpasta in watererige vorm tussen je tanden en kiezen gespoten wordt. Ik mocht na afloop 2 uur lang geen gekleurd voedsel eten. Of ik dan wel kiwi's mocht eten, wist Barbara niet. Natuurlijk nam ik het zekere voor het onzekere en at tot 15:00 kleurloze gerechten.
Mijn bezoek aan de Keizersgracht bleek het hoogtepunt van de dag. Vandaag mijn korte blog.Morgen meer...
Om 6:50 sleurde ik mijzelf uit bed en dat wat ik absoluut niet wilde gebeurde, Dakini werd ook wakker. Om echt op mijn eigen manier en tempo wakker te kunnen worden, vind ik het fijn om alleen wakker te worden, rustig te mediteren, te sporten en daarna te ontbijten. Vanochtend schoot de gestructureerde meditatie erbij in. Het werd een vluggertje.
Op het programma stond een bezoekje aan de tandarts. Mijn tandarts is een genot voor alle zintuigen. Ten eerste is de beste man een knappert, niet alleen in zijn vak, maar ook als fysieke verschijning, een plezier voor het oog. Zijn praktijk is gevestigd aan de Keizersgracht, toe maar, marmeren gangen, kroonluchters, losse Ipads in de wachtkamer, het kan niet op.
Dakini en ik kwamen prrrrecies op tijd de ruimte binnen wandelen en ik werd begroet door de receptioniste; ' Dag mevrouw Landvreugd'. Toen ik net zat kwam een andere dame in witte jas mij begroeten, deze keer met mijn voornaam EN...ook nog eens correct uitgesproken, wat wil een mens nog meer.
Ik vind het heerlijk om naar de tandarts te gaan. Een uitzonderlijk iets als ik mijn omgeving moet geloven. Vroeger als schoolkind stierf ik 7 doden wanneer ik de lichtgevend groene schooltandartsbus (tegenwoordig de methadonbus, dit ter zijde) op het schoolplein zag staan. Nee mijn angst voor de tandarts is omgeslagen in een diepverlangen naar complimenten en erkenning. Zo hoorde ik vandaag zowel van Barbara de monthygieniste (die ook Babs of Petra genoemd zou kunnen worden vertelde ze me) als van Ilian de tandarts, hoe schitterend en goed verzorgd mijn gebit is. Ik verkapte mijn truc, en verbaasde me over Babs toen bleek dat ze die zelf nog nooit aan haar clienten verteld had. Wat ik doe is zo simpel en dus efficiënt; ik spoel met water steeds nadat ik iets eet of drink dat invloed kan hebben op de zuurgraad in mijn mond.
Petra sloot haar behandeling af met een Airflow cq zoutstraal, een aparte ervaring. Alsof de Paradontax tandpasta in watererige vorm tussen je tanden en kiezen gespoten wordt. Ik mocht na afloop 2 uur lang geen gekleurd voedsel eten. Of ik dan wel kiwi's mocht eten, wist Barbara niet. Natuurlijk nam ik het zekere voor het onzekere en at tot 15:00 kleurloze gerechten.
Mijn bezoek aan de Keizersgracht bleek het hoogtepunt van de dag. Vandaag mijn korte blog.Morgen meer...
Reacties
Een reactie posten