Time will tell

Wat is er toch met mij aan de hand? vroeg ik me vanochtend af terwijl ik gewoon zoals elke ochtend in de pan met havermoutpap stond te roeren. Er is iets geraakt, aangescherpt, no m0re mrs nice girl.

 Of lees je liever: wakker geworden?

Nee dit gaat niet over mijn neiging om te pleasen, mijn tactiek om conflicten uit de weg te gaan, mijn eindeloze geduld om 'de ander' te begrijpen of mijn aangeleerde talent de boel de boel te laten.

Nee dit gaat over het tegenovergestelde van al het bovengenoemde. Dit gaat over de strijd opzoeken, hem uitvergroten totdat het voor alle betrokkenen glashelder is waar we het over hebben en hem dan aan te gaan, gewapend en wel. En ja daar maak je of laat ik het bij mezelf houden: daar maak Ik geen vrienden mee, zelfs niet bij familie.

Maar waarom dan nu? vraag ik me af. Waarom moet ik zonodig NU, in deze bizarre tijd waarin elke rebel zijn kans grijpt om iets van de daken te schreeuwen. Waarom moet ik ook nu nog een duit in het zakje doen?

 Het lijkt er op dat ik steeds meer gewezen wordt, door het toeval of gebruik ik liever de synchroniciteit van de dingen in mijn leven. De films die ik kijk op Netflix, de aanbevolen nieuwsberichten op Google wanneer ik mijn telefoon aanzet, de foto's en teksten die ik op straat op lantaarnpalen en onder viaducten zie hangen, mijn ogen weten het allemaal te vinden. Alsof ik steeds meer moeite moet doen om mijn kop in het zand te steken.

Net op de fiets maakte ik even een kleine opsomming van de meest normale dingen die feitelijk extreem onrechtvaardig of onmenselijk zijn.

Denk aan dingen als:

Taboe rond menstruatie, consumptie van junkfood, hoge prijzen van geneesmiddelen voor levenbedreigende ziektes, machtsmisbruik van bewakers in gevangenissen, de legalisatie van alcohol en tabak vs de legalisatie van andere middelen, de privileges en Überhaupt het voortbestaan van het koningshuis, de hoge bedragen die het volk kwijt is aan het betalen van belasting, de illusie van de macht van het volk in tijden van verkiezingen en referenda, de extreem lage prijzen van vliegtickets vs de hoge prijzen van meer milieuvriendelijke manieren van reizen, et cetera.

Alle bovengenoemde zaken vind ik zo normaal dat ik er bijna niet meer van opkijk. Er is iets in mij dat denkt; 'Ja zo is het nou eenmaal in Nederland en dat zal ook wel zo blijven'.

Want hoewel het volk letterlijk met meer stemmen dus meer mensen is, bekent dat klaarblijkelijk niet dat we als volk hier iets in kunnen veranderen. 

Dus wat blijft er dan over?

1. Protesteren(alweer ik blijf aan de gang) 
2. Demonstreren (wel netjes 1,5 bewaren en een mondkapje op doen!) 
3. Een nieuwe politiek partij oprichten (partij nummer zoveel, al die splinterpartijtjes zullen geen berg verschuiven) 
4. Emigreren en zelfvoorzienend leven (de boel de boel laten en op de vlucht gaan met mijn eigen hachje en tribe?) 

Of is het wat mij betreft voorlopig slechts blogs schrijven? En blijven hopen dat er meer en meer mensen in willen zien dat deze maatschappij toe is aan een grote shift?

Time will tell...