Vele manieren om de ander je liefde te tonen

Liefhebben vanuit vertrouwen en rust, kan dat?

Vandaag werd ik me bewust van de diepere laag onder het uitspreken van zorgen om de ander. Dit gebeurde nadat Ik met mijn familieleden deelde hoe het met me gaat. 

Als kind hoorde ik niet anders dan;' Pas op, kijk uit en doe voorzichtig!' Het was mijn ouders' manier om te zeggen; 'Lieve Mailin Fleur, wat hou ik toch van je'. Dit hoorde ik als kind overigens helemaal nooit, ik wist het ergens wel, maar de woorden waren er nooit.

Als uitgaande puber kwamen er specifieke waarschuwingen bij, altijd met een lugubere ondertoon waarbij een willekeurige luisteraar zou kunnen vermoeden dat mijn ouders in hun vrije tijd niks anders deden dan naar misdaadseries en politieberichten kijken. Hun angst voor verkrachting, beroving en als laatste troef moord, was zo groot dat ik zelf ook werkelijk begon te geloven dat ik onveilig was 's nachts. Nee ik woonde niet in Mexico city, het was Doetinchem weet je nog?

Nooit dacht ik erover na totdat ik als 20 jarige in Amsterdam kwam wonen. Daar ontmoette ik aan de lopende band meiden en jongens die niet anders deden dan alleen door de stad fietsen nadat ze uitgeweest waren. Niks moord en doodslag.

Als moeder van 2 zonen werd ik op de proef gesteld. De eerste keren dat Angel de hort op ging, gaf ik hem waarschijnlijk (mezelf kennende...ahum) lange lijsten met waarschuwingen mee. Vervolgens spamde ik er gedurende de nacht nog wat sms'jes achter aan. Totdat Angel een hartig woordje met me sprak;' Mailin relax nou gewoon!' was the short version van zijn betoog.

Met Luna (nummer 2) werd ik al veel eerder getest. Als kleuter zat hij het liefst achterstevoren op het randje van de eettafel, klom altijd op hekken en muurtjes vanwaar hij mij riep om te laten zien hoe hij met losse handen op een giga hoogte gekomen was.Regelmatig zat hij in het gips. 

In de puberteit kwamen daar allerlei items bij die me enorm triggerde, ik schoot volledig in mijn worrie-doll-modus en overlaadde hem met mijn zorgen en veligheidsvoorschriften voor het leven.

Op een avond, na een feest bij mijn moeder, raakte ik in gesprek met hem. Wederom zei ik iets in de trent van; 'Maar dan maak ik me zorgen'. In zijn blik veranderde iets, zijn stem was anders en voor het eerst kon ik werkelijk horen wat hij zei.

'Hou nou eens op met je zorgen maken', waren de woorden die hij op mij afvuurde.Het lukte me voor het eerst ze te vertalen naar:'Vertrouw me nou eens, ik kan heus voor mezelf zorgen'. Ik schrok enorm en nog wennend aan mijn nieuwe inzicht, omarmde ik hem en beloofde plechtig dit soort teksten voortaan achterwege te laten.

Toch betrapte ik mezelf vandaag twee keer maar liefs op het hebben van zorgen en het uitspreken ervan. Klaar ben ik ermee om energie te stoppen in rampscenario's. En hierbij nodig ik al mijn familieleden en vrienden uit mij voortaan vanuit vertrouwen te benaderen. 

Ja mijn leven is aan verandering onderhevig, ja daar kan verdriet bij komen, ja het is mij niet altijd duidelijk hoe, wat en wanneer, maar alsjeblieft, ga voor deze keer eens uit van het droomscenario en spreek je vertrouwen uit. 

Het zal zowel jezelf als zender als mij als ontvanger een totaal andere lichamelijke sensatie bezorgen dan het uitspreken van je zorgen. Ervaar maar.

Wees welkom...


Ahee!