The whole truth and nothing but the truth

Het was de zomer van 1997. Best een tijdje terug dus. Ik vertrok met de trein naar Kassel Duitsland waar een zomercursus plaatsvond. Vastberaden was ik, heldhaftig ook wel. Toevlucht zou ik gaan nemen, bij een Boeddhistische lama. In de treinreis probeerde ik me een voorstelling te maken van wat ik daar zou aantreffen. Wat voor mensen zijn dat Tibetaanse Boeddhisten? Zou ik makkelijk contact kunnen maken, mezelf durven zijn?

Mijn meest recente ervaringen met zomer-/kampeerevenementen waren de Landjuwelen in Ruigoord geweest. Een kleurrijke vrolijke gekte in een omlijsting van drank en drugs, dit zou wat minder ongeremd zijn, schatte ik in. 

Het bleek een internationaal festijn te zijn waar zo'n 3000 mensen op af gekomen waren. Alle leeftijden en afkomsten liepen door elkaar. Ik zocht en vond mijn ritme en structuur, vroeg op, mediteren, op tijd eten zodat ik een beetje vooraan zou kunnen zitten tijdens de lezingen. 

Na de lezing was het moment voor toevlucht. De toevlucht eindigde met het ontvangen van een Tibetaanse naam. Mijn naam is  'Karma Tenzing Lhamo'. Truth holding Goddess. De toevluchtsnaam is een leidraad in mijn leven, gaan voor echt, voor de waarheid, niks verhullen, een quest voor het leven. 



Vanochtend terwijl ik een sopje aan het maken was om de wc schoon te maken, kwam ik in gedachten verzeild. Dat er van alles in mijn leven gebeurt, moge duidelijk zijn. Dat ik daar naar alle betrokkenen open en transparant over ben, is niet zo vreemd. Als truth holding Goddess wil ik eigenlijk altijd de waarheid boven tafel krijgen. Of wel stel ik mensen vragen waar ze verbaasd van op kijken of wel vertel ik mensen waar ik vol van ben, mijn nieuwe inzichten of experimenten, zie mijn blogs.

Dat open en eerlijk zijn naar alle betrokkenen was nu niet per se een makkelijke opgave. Het uitspreken van positieve affirmaties hielp me. Zo ook het dragen van mijn giraffenoren (= een symbolisch begrip uit de NVC voor empatisch luisteren en achter de jackhals (oordelen) de liefde te zien). 

Dus zei ik: 'Ik draag mijn giraffenoren vertel me alsjeblieft jouw jackhals over mij, ik reageer pas wanneer jij uitgesproken bent en Aho zegt'. Deze uitnodiging om zonder filter tegen mij te kunnen praten en me te vertellen wat voor oordeel er over mijn handelen is, hielp om veiligheid en zachtheid in de communicatie en het contact te creĆ«ren. 

Het horen van de jackhals en eht zoeken en vinden van de liefde die daar onder zat, maakte dat ik me geheel kon verbinden met de woede, het verdriet en de angst. 

Het resultaat is dat er nu een verdieping heeft plaatsgevonden. Ik had het bijna niet durven dromen, maar leef het NU gelukkig wel.

Was getekend,

Karma Tenzing Lhamo

Ahee! 

Reacties