Alles of niks

En wat betekent het dan precies;' In het NU leven?' Iemand vroeg het me deze week. Ik was namelijk aan het uitleggen hoe mijn nieuwe leven, my new story sinds Open Up zich ontvouwt en hoe ik daar mee omga. Een bruisend bijna magisch verhaal dat Nu aan alle kanten klopt en klopt en klopt. Net als mijn hart. 

En het is allemaal zo nieuw dat ik het soms wil snappen, analyseren wat er gebeurt. Dit doe ik dan door een soort referentiekader te bouwen of ijkpunt te zoeken. Maar zodra ik dat probeer te doen, dwaal ik af en zit ik vooruit of achteruit te kijken en voelen. 

Vooral dat voelen is tricky. Hoe echt is een gevoel als het over iets gaat dat of al voorbij is of misschien nooit zal plaatsvinden?

Dus zodra ik me dan bewust word van een gevoel, weet ik dat ik afgeleid ben en weer terug wil naar het NU.

Hoe ik dat doe, is best simpel. Ik gebruik mijn zintuigen. Ruiken, proeven, kijken, horen en voelen. Er is namelijk altijd wel iets dat je zintuiglijk kan waarnemen. Dat waarnemen gaat op een manier die bijna vertraagd is. Ik ruik wel maar doe er niks mee, ik voel wel iets onder mijn zolen terwijl ik loop maar veroordeel het niet. Of zeg in mijn hoofd korte zinnetjes; 'Ik loop, ik ruik, ik hoor et cetera'. Dit doe ik zolang als het gaat.

Wanneer ik gedurende de dag merk dat ik wederom te ver vooruit of achter loop op het NU gebruik ik mijn zintuigen weer

Waarom ik dat doe? Omdat in het NU mijn gevoel altijd rustig is, heel diep zit dat.
Als kleuter had ik dat al ontdekt wanneer ik 's middags in bed lag voor een dutje, maar wakker bleef, dan ging ik langzamer ademen en hoorde ik een denkbeeldige stem zoiets zeggen als: 'Het is gewoon allemaal goed'.

Dus hoe graag ik denk te willen weten hoe mijn nieuwe leven vol liefde zich verder ontvouwt, in het NU genieten van wat er is, is feitelijk het hoogst haalbare en meest essentiële van mijn bestaan. In het NU is alles, daarbuiten is dus niks.

Ik voel...


Ahee!