Ze hoopten dat ik een grap gemaakt had
Heb je ooit...
Gisterochtend was ik in gesprek met twee ouders en hun 9 jarige dochter. De ouders en met name de vader zijn zeer geïnteresseerd in democratische scholen. Ze waren met z'n drieën naar De Ruimte in Soest geweest, nu dus bij ons en daarna zouden ze naar de Guus Kieft in Amstelveen gaan. Het mooie vond ik dat ze de keuze echt aan hun dochter over zouden laten, bijven op de school waar ze nu zit, blijft ook een optie.
Omdat vader alle vragen beantwoordde, maakte ik van de gelegenheid gebruik moeder een vraag te stellen toen vader even niet op zijn plek zat. 'In wat voor familiebedrijf werk jij?' vroeg ik, het begrip familiebedrijf roept bij mij altijd bepaalde positieve gevoelens op. Ze begon te vertellen over de vleeswaren en voegde eraan toe dat het bizar was, omdat ze sinds kort vegetariër is. 'Niet vanwege mijn gedachte over dierenleed of zo, gewoon omdat het lichamelijk niet meer goed voelt', voegde ze eraan toe, als las ze mijn gedachtes.
Ik kon het niet laten om te denken aan dat ene moment een paar maanden geleden. Het moment waarop ik door middel van een beeld duidelijk probeerde te maken hoe ik me voelde als docent werkend op het ROC. 'Ik voel me een beetje als een vegetariër werkzaam bij een slager', had ik mijn favoriete klas uitgelegd nadat ze vroegen waarom ik een democratische school aan het oprichten was. 'Dan kan die slagerij wel besluiten om biologisch vlees te verkopen, maar ik verkoop dan iets waar ik zelf niet achter sta'. De leerlingen keken me verward aan, als hoopten ze erop dat wat ze net gehoord hadden een grap was. Gisterochtend moet er ook iets met mijn gezicht gebeurd zijn.
Misschien was de toevalligheid bedoeld als een check voor mijzelf. Hoe voel ik me nu ik voor LIFE! werk? Verkoop ik wat ik zelf ook zou kopen? Op een willekeurige dag bij LIFE! krijg ik volop de kans om mijn ideale zelf te laten zien. Telkens weer doen zich situaties voor die mij de mogelijkheid bieden om bewust te kiezen voor de NVC aanpak, om mindful te zijn en te accepteren wat er is zonder te oordelen. Het is de beste oefening om te leren en ervaren precies dat wat ik wilde leren en ervaren. Net het echt leven en tja that's LIFE!
Gisterochtend was ik in gesprek met twee ouders en hun 9 jarige dochter. De ouders en met name de vader zijn zeer geïnteresseerd in democratische scholen. Ze waren met z'n drieën naar De Ruimte in Soest geweest, nu dus bij ons en daarna zouden ze naar de Guus Kieft in Amstelveen gaan. Het mooie vond ik dat ze de keuze echt aan hun dochter over zouden laten, bijven op de school waar ze nu zit, blijft ook een optie.
Omdat vader alle vragen beantwoordde, maakte ik van de gelegenheid gebruik moeder een vraag te stellen toen vader even niet op zijn plek zat. 'In wat voor familiebedrijf werk jij?' vroeg ik, het begrip familiebedrijf roept bij mij altijd bepaalde positieve gevoelens op. Ze begon te vertellen over de vleeswaren en voegde eraan toe dat het bizar was, omdat ze sinds kort vegetariër is. 'Niet vanwege mijn gedachte over dierenleed of zo, gewoon omdat het lichamelijk niet meer goed voelt', voegde ze eraan toe, als las ze mijn gedachtes.
Ik kon het niet laten om te denken aan dat ene moment een paar maanden geleden. Het moment waarop ik door middel van een beeld duidelijk probeerde te maken hoe ik me voelde als docent werkend op het ROC. 'Ik voel me een beetje als een vegetariër werkzaam bij een slager', had ik mijn favoriete klas uitgelegd nadat ze vroegen waarom ik een democratische school aan het oprichten was. 'Dan kan die slagerij wel besluiten om biologisch vlees te verkopen, maar ik verkoop dan iets waar ik zelf niet achter sta'. De leerlingen keken me verward aan, als hoopten ze erop dat wat ze net gehoord hadden een grap was. Gisterochtend moet er ook iets met mijn gezicht gebeurd zijn.
Misschien was de toevalligheid bedoeld als een check voor mijzelf. Hoe voel ik me nu ik voor LIFE! werk? Verkoop ik wat ik zelf ook zou kopen? Op een willekeurige dag bij LIFE! krijg ik volop de kans om mijn ideale zelf te laten zien. Telkens weer doen zich situaties voor die mij de mogelijkheid bieden om bewust te kiezen voor de NVC aanpak, om mindful te zijn en te accepteren wat er is zonder te oordelen. Het is de beste oefening om te leren en ervaren precies dat wat ik wilde leren en ervaren. Net het echt leven en tja that's LIFE!
Reacties
Een reactie posten