Wie wil er nog met deze groep werken?
Beste Aleid,
Wat was het een heerlijke wedstrijd om aan mee te doen en wat fijn om eindelijk wat antwoorden op mijn vragen te krijgen na het lezen van jouw column in de Volkskrant van zaterdag. Ik was 1 van de pitchers afgelopen maandag, je kan me niet gemist hebben. Nadat de ronde voorbij was, kwamen andere pitchers naar me toe om me te omhelsen, te zoenen en te bedanken voor mijn optreden. Het hele weekend was ik bezig geweest met de voorbereiding op de pitch waarbij ik me vooral probeerde voor te stellen wat precies de toegevoegde waarde op mijn plan zou kunnen zijn. Een antwoord heb ik helaas niet kunnen bedenken.
Omdat ik mijn plan als allereerste opstuurde, was ik er zeker van dat de jury mijn plan ondertussen wel kende. Mijn plan is vrij uniek omdat het een 1 jarig traject is waarin ongemotiveerde 16 plussers uiteindelijk weer zin krijgen in school . Inderdaad een narcistisch gebeuren waarbij vragen als;' Wie ben ik en wat wil ik in dit leven?', van essentieel belang zijn. Immers zonder motivatie geen inspiratie of energie om in beweging te komen en je doelen te realiseren. Aleid, jij weet dat als geen ander, denk ik.
Deze 16 plussers waar de ROC's in de Randstad mee vol zitten, zijn een vergeten groep. Er valt weinig eer aan te behalen. Ze kosten de gemeenschap veel geld. Nee ze hebben geen interesse in wereldgeschiedenis of Russische literatuur, ook oude talen of kunst kan ze niet echt bekoren. Tenminste...nu nog niet!
Daarom is het mijns inziens juist zo belangrijk weer terug te gaan naar die basis en van daaruit weer langzaam te gaan bouwen. Tijdens de tien jaar dat ik als docent met deze groep werkte, kwam ik erachter waarom ze zoveel spijbelden. Ook mij kostte het moeite om in het reguliere schoolsysteem deze groep werkelijk te 'bedienen' en enthousiasmeren omdat hun inzet totaal afwezig bleek. De vaste regels en roosters gaven mij als docent niet genoeg ruimte om de groep werkelijk te kunnen begeleiden tot het ontwikkelen van die, noem het narcistische, zelfkennis.
Dus ja de ongemotiveerde leerling, wie wil er nog mee werken? Wie stopt er nog energie in? Wie wordt er nog enthousiast van?
De naïeve, bevlogen, creatieve, onbesuisde, strijdlustige en bovenal positieve; Mailin Fleur Landvreugd!
Wat was het een heerlijke wedstrijd om aan mee te doen en wat fijn om eindelijk wat antwoorden op mijn vragen te krijgen na het lezen van jouw column in de Volkskrant van zaterdag. Ik was 1 van de pitchers afgelopen maandag, je kan me niet gemist hebben. Nadat de ronde voorbij was, kwamen andere pitchers naar me toe om me te omhelsen, te zoenen en te bedanken voor mijn optreden. Het hele weekend was ik bezig geweest met de voorbereiding op de pitch waarbij ik me vooral probeerde voor te stellen wat precies de toegevoegde waarde op mijn plan zou kunnen zijn. Een antwoord heb ik helaas niet kunnen bedenken.
Omdat ik mijn plan als allereerste opstuurde, was ik er zeker van dat de jury mijn plan ondertussen wel kende. Mijn plan is vrij uniek omdat het een 1 jarig traject is waarin ongemotiveerde 16 plussers uiteindelijk weer zin krijgen in school . Inderdaad een narcistisch gebeuren waarbij vragen als;' Wie ben ik en wat wil ik in dit leven?', van essentieel belang zijn. Immers zonder motivatie geen inspiratie of energie om in beweging te komen en je doelen te realiseren. Aleid, jij weet dat als geen ander, denk ik.
Deze 16 plussers waar de ROC's in de Randstad mee vol zitten, zijn een vergeten groep. Er valt weinig eer aan te behalen. Ze kosten de gemeenschap veel geld. Nee ze hebben geen interesse in wereldgeschiedenis of Russische literatuur, ook oude talen of kunst kan ze niet echt bekoren. Tenminste...nu nog niet!
Daarom is het mijns inziens juist zo belangrijk weer terug te gaan naar die basis en van daaruit weer langzaam te gaan bouwen. Tijdens de tien jaar dat ik als docent met deze groep werkte, kwam ik erachter waarom ze zoveel spijbelden. Ook mij kostte het moeite om in het reguliere schoolsysteem deze groep werkelijk te 'bedienen' en enthousiasmeren omdat hun inzet totaal afwezig bleek. De vaste regels en roosters gaven mij als docent niet genoeg ruimte om de groep werkelijk te kunnen begeleiden tot het ontwikkelen van die, noem het narcistische, zelfkennis.
Dus ja de ongemotiveerde leerling, wie wil er nog mee werken? Wie stopt er nog energie in? Wie wordt er nog enthousiast van?
De naïeve, bevlogen, creatieve, onbesuisde, strijdlustige en bovenal positieve; Mailin Fleur Landvreugd!
Reacties
Een reactie posten