Irritante rotdag

Wat is het een gek gebeuren wanneer de schellen me van de ogen vallen. Ik hou ervan om beetje bij beetje beter te begrijpen hoe dingen werken en bovenal hoe ikzelf functioneer, maar waarom moet dit gepaard gaan met onprettige gevoelens?
Komt ie.
Zoals je hebt kunnen lezen, heb ik nu mijn droombaan. Niks meer aan doen, zou je zeggen, maar zo simpel is het toch niet. Vandaag kwam ik er achter dat ondanks die droom ik me toch niet helemaal gelukkig voelde.

Razend interessant vind ik dat. Want er is maar 1 conclusie mogelijk. Precies; 'Het ligt aan mezelf!'. En nadat ik in eerste instantie een soort paniek voel in mijn lichaam, gecombineerd met woorden in mijn hoofd die synoniem zijn voor teleurstelling, komt er dan langzaam een vreemde rust. Vreemd omdat ik ergens twijfel of ik wel rustig mag zijn na wat ik net doorzien heb.



Ik ben rustig omdat er naast de teleurstelling ook een enorme zee aan mogelijkheden zichtbaar wordt. Als IK het ben die de boel loopt te saboteren, dan ben IK het ook die daar mee op kan houden. Dat is de eerste geruststellende gedachte.
Daarna volgt de tweede en die is wat meer toekomstgericht namelijk, als het er dus niet toe doet wat voor werk ik doe OF ik me er gelukkig bij voel, dan kan ik dus minder kieskeurig zijn als het gaat om betaalde werkzaamheden zoeken.
En de derde, voorlopig laatste conclusie, als dit voor mijn werk geldt, dan geldt het dus ook voor al die andere 'taartpunten' waar ik mijn leven in onderverdeel. Denk aan relaties, vriendschappen, woonsituatie, bezittingen, vakanties noem maar op.

Eigenlijk moet ik mezelf dus maar dankbaar zijn dat ik het vandaag een irritante rotdag vond.