Yashodra's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Vorige week had ik een motie ingediend. Mijn voorstel was om elke dag bij LIFE! een 'flying giraffe' te hebben. Ik had erbij vermeld dat ik graag deze rol/verantwoordelijkheid op mij zou willen nemen. Meteen die dag gebeurde er van alles waarbij ik empathisch mocht luisteren of bemiddelen. Ook vandaag nam ik deze rol weer op mij. Voor mij staat voorop dat iedereen (werkzaam, studerend of ouder/opvoeder van student) bij LIFE! gebruik mag maken van de verdiensten van de flying giraffe. De eerste persoon waar ik naar toe ging, was een moeder haar zoon voelde zich niet zo lekker vandaag. Ze bleven nog even buiten staan, ik kwam erbij. Het voelt zo fijn om de tijd en ruimte te nemen om aandacht te geven aan de mensen die er zijn. Daarna was het een collega, ze stond met vochtige ogen voor me, haar gelaat had een licht rode tint. We besloten een wandelingetje te maken door het zonovergoten herfstige park. Het versgemaaide losse gras plakte aan mijn 1 week oude wandelschoenen terwi...

Denk maar niet dat ik moe ben als ik niets doe. Denk maar niet dat ik twijfel als ik nog even wacht. Denk maar niet dat ik bang ben wanneer ik niet ingrijp. Denk maar niet dat ik verlegen ben als ik luister en niks zeg. Denk maar niet dat ik niks zie als ik op afstand bliif. Denk maar niet dat ik het beter of slechter doe dan jij. Voel maar wat bij jou past. Voel maar of ingrijpen jouw grip geeft. Voel maar of praten jou inzicht geeft. Voel maar of er dichtbij zitten jou verbinding geeft. Uiteindelijk ontdek je vanzelf wat voor jou is. Uiteindelijk ontdek je vanzelf wat voor de studenten is. Uiteindelijk ontdek je vanzelf wat voor LIFE! is. Uiteindelijk ontdek je vanzelf wat is.

Heb je ooit... Gisterochtend was ik in gesprek met twee ouders en hun 9 jarige dochter. De ouders en met name de vader zijn zeer geïnteresseerd in democratische scholen. Ze waren met z'n drieën naar De Ruimte in Soest geweest, nu dus bij ons en daarna zouden ze naar de Guus Kieft in Amstelveen gaan. Het mooie vond ik dat ze de keuze echt aan hun dochter over zouden laten, bijven op de school waar ze nu zit, blijft ook een optie. Omdat vader alle vragen beantwoordde, maakte ik van de gelegenheid gebruik moeder een vraag te stellen toen vader even niet op zijn plek zat. 'In wat voor familiebedrijf werk jij?' vroeg ik, het begrip familiebedrijf roept bij mij altijd bepaalde positieve gevoelens op. Ze begon te vertellen over de vleeswaren en voegde eraan toe dat het bizar was, omdat ze sinds kort vegetariër is. 'Niet vanwege mijn gedachte over dierenleed of zo, gewoon omdat het lichamelijk niet meer goed voelt', voegde ze eraan toe, als las ze mijn gedachtes. Ik k...

Op de fiets naar huis, met regen en tegenwind, verzon ik vanmiddag vast wat ideetjes voor mijn blog. Er gebeurt zoveel op dit moment dat ik een selectie moet maken want anders worden mijn blogs te lang. En voor een slow reader zoals ik, is dat een crime. Vandaag ontdekte ik dat ik toegang heb tot drie schatten die maken dat ik toch wel erg tevreden ben met LIFE! en alles dat erbij komt kijken. In willekeurige volgorde noem ik; Spiegelogie, Nonviolent Communication (NVC) en de CONSENT methode. Doordat ik sinds januari 2014 constant en bewust bezig ben met de 'spiegelogietruc' van het bewust worden van mijn woorden en overtuigingen, helpt dat mij om gedachten die angst of stress creëren te onderscheppen. Daardnaast hou ik mee bezig met het uitspreken van affirmaties, teksten die me een prettig gevoel geven. Bij LIFE! krijgen de studenten ontzettend veel vrijheid. Het ziet er daardoor best anders uit op mijn school dan op al die scholen waar ik ooit werkte of als opvoeder kwam...

Wat is het een gek gebeuren wanneer de schellen me van de ogen vallen. Ik hou ervan om beetje bij beetje beter te begrijpen hoe dingen werken en bovenal hoe ikzelf functioneer, maar waarom moet dit gepaard gaan met onprettige gevoelens? Komt ie. Zoals je hebt kunnen lezen, heb ik nu mijn droombaan. Niks meer aan doen, zou je zeggen, maar zo simpel is het toch niet. Vandaag kwam ik er achter dat ondanks die droom ik me toch niet helemaal gelukkig voelde. Razend interessant vind ik dat. Want er is maar 1 conclusie mogelijk. Precies; 'Het ligt aan mezelf!'. En nadat ik in eerste instantie een soort paniek voel in mijn lichaam, gecombineerd met woorden in mijn hoofd die synoniem zijn voor teleurstelling, komt er dan langzaam een vreemde rust. Vreemd omdat ik ergens twijfel of ik wel rustig mag zijn na wat ik net doorzien heb. Ik ben rustig omdat er naast de teleurstelling ook een enorme zee aan mogelijkheden zichtbaar wordt. Als IK het ben die de boel loopt te saboteren, d...

Soms lijkt het leven op het spelen van een videogame. Om naar een volgend level te komen, moet je de code 'kraken'. Vanmiddag was ik bezig met het aanvragen van een VARverklaring. Dat is een door de belastingdienst af te geven document waar ik als zzp'er weer mee naar mijn opdrachtgever moet. Het is voor mij echt moeilijk om werkelijk te begrijpen waar het voor nodig is en vooral wie er profijt van heeft. Misschien is dat de reden dat ik het invullen van de aanvraag niet glimlachend doe. Zodra ik bijna alles heb ingevuld, kom ik op een scherm waar gevraagd wordt om mijn DigiD. 'Verrek, wat was ook al weer mijn wachtwoord daarvoor?'. Ik probeer er een paar, maar ik kraak de code niet. Omdat ik een paar keer het verkeerde wachtwoord intoets, verschijnt er een scherm in beeld dat me vertelt dat ik een kwartier moet wachten voordat ik weer een poging mag doen. De vraag is of ik over 15 minuten nog wel weet welke wachtwoorden ik net geprobeerd heb en ik niet preci...

Zowel de leerplichtambtenaren als de mensen werkzaam voor de onderwijsinspectie liepen gisterochtend bij LIFE! naar binnen. Ik gaf ze een warm welkom, dat was het minste. De inspectie was duidelijk over waar wij als beginnende school aan moeten voldoen. De leerplichtambtenaren hadden gehoord dat we gestart zijn en wilden alles weten over de aantallen studenten en de namen. Want ja leerplicht checkt natuurlijk of 5 plussers wel op school zitten en waar precies. Het is wederom een interessant gebeuren, laverend tussen dat wat ik voor LIFE! wens aan ruimte en vrijheid en de grenzen die OCW stelt aan particuliere scholen. Er zijn initiatieven geweest die over de grens gingen en het kosten wat het kost op hun manier wilden doen. Helaas bleven dat initiatieven die niet als school verder mochten. En ja daar is het mij dus wel om te doen, ik wil juist zo graag een officieel erkende school zijn, die vrijheid voor studenten hoog in het vandel heeft. Ik geloof en weet dat het mogelijk is, er be...

Driemaal raden waar ik vanmiddag na LIFE! meteen naartoe fietste? Precies de OBA. Ik was toch in de buurt en voelde een lamlendigheid opkomen die alleen te bestrijden valt met een bezoekje aan een museum of de centrale bieb in Amsterdam. Hoewel er achteraf gezien vandaag genoeg mooie momenten waren, voelde ik toch een behoefte aan rust. Felip maakte op eigen initiatief gevulde eitjes. Yara assisteerde hem en dat terwijl ze 's morgens toen haar moeder er nog bij was, in tranen uitgebarst was. Ze wilde niet naar school omdat ze het vorige week saai vond zonder leeftijdgenootjes, hoorde ik haar moeder mij vertellen. De rest van de dag waren Felip en Yara onafscheidelijk. Vlak voordat Yara met haar moeder en zusjes weer huiswaarts keerde, vroeg ik wat ze van de dag gevonden had. 'Ik vond het hartstikke leuk, riep ze uit een grote glimlach sierde haar gezichtje. Zelf had ik vlak voor de lunch naast Martijn gezeten, onderuit gezakt op het daarvoor bedoelde matras in de hoek. Hij...

Beste Aleid, Wat was het een heerlijke wedstrijd om aan mee te doen en wat fijn om eindelijk wat antwoorden op mijn vragen te krijgen na het lezen van jouw column in de Volkskrant van zaterdag. Ik was 1 van de pitchers afgelopen maandag, je kan me niet gemist hebben. Nadat de ronde voorbij was, kwamen andere pitchers naar me toe om me te omhelsen, te zoenen en te bedanken voor mijn optreden. Het hele weekend was ik bezig geweest met de voorbereiding op de pitch waarbij ik me vooral probeerde voor te stellen wat precies de toegevoegde waarde op mijn plan zou kunnen zijn. Een antwoord heb ik helaas niet kunnen bedenken. Omdat ik mijn plan als allereerste opstuurde, was ik er zeker van dat de jury mijn plan ondertussen wel kende. Mijn plan is vrij uniek omdat het een 1 jarig traject is waarin ongemotiveerde 16 plussers uiteindelijk weer zin krijgen in school . Inderdaad een narcistisch gebeuren waarbij vragen als;' Wie ben ik en wat wil ik in dit leven?', van essentieel belang...

Eindelijk weer tijd voor een blog. Of moet ik zeggen, helaas weer tijd voor een blog? Zeven weken geleden begon ik met dagelijks een blog te schrijven omdat ik er zeker van wilde zijn dat ik als zzp'er wel genoeg tijdbesteding zou hebben. Ik 'dwong' mezelf elke ochtend te mediteren, sporten en een blog te schrijven. Dat bleek al snel een prachtige stimulans om scherp te blijven en mijn hart te luchten. Zaterdag schreef ik voor het laatst en sindsdien heb ik geen minuut de tijd gehad te beschrijven hoe de zaken ervoor staan. Zoals bekend, was ik me dit weekend aan het voorbereiden op de pitch van "onzenieuweschool" met mijn mooie 16+@LIFE! plan. Ik was goed voorbereid en maandagochtend vertrok ik ruim op tijd met mijn Alladinschoenen aan, richting Pakhuis de Zwijger. Onderweg spotte ik een jurylid, met haar schouders opgetrokken en een voorovergebogen houding zette ze een sprint in. Omdat ik te vroeg was, fietste ik de brug op om even van de zonsopgang te geniete...