Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Mijn droom was altijd: 'Met mijn lief dezelfde passie leven en gezamenlijke interesses hebben. Bij mijn zussen kon ik zien dat zij in hun liefdesrelaties partners hadden gekozen waar ze dit mee leefden.  De relatie die ik had met de vader van mijn tweede zoon, was een zeer vurige. We hielden allebei van feesten, aandacht, drugs, kleding en ruzieden elke dag. De strijd ging om wie de beste ouder was, de hipste vrienden had, via de gastenlijst op de meest bijzondere feesten was geweest en we beleefden veel jaloezie. Het ging elk seizoen wel een paar keer uit. Ik voelde constant onrust, prettig en onprettig en alleen als ik sliep kon ik volledig ontspannen.  Doordat er hierna een relatie kwam waar de onrust ontbrak en jaloezie geen rol speelde, voelde ik me de eerste maanden wat vreemd. Ik deed mijn best de nieuwe man uit de tent te lokken, snapte niet dat er geen gevoelens van strijd en jaloezie waren en kon daar maar moeilijk aan wennen.   Feitelijk had dit toch ook positi

Vaak vind ik mijn vriend (Ferry) om op te vreten. Dan kan ik niet van hem afblijven. Ik wil hem voelen, ruiken, proeven. Zodra hij de ruimte binnen loopt waar ik ben, maakt mijn hart een sprongetje en gebeurt er iets bij mijn 2e chakra. Faya lobi, yammie. Wat ik enorm aan hem waardeer, is Ferry's eerlijkheid. En ik vind het ook zwaar  kut, soms. Zoals afgelopen week. Ik had weer eens een waterdicht plannetje. Zo wilde ik mijn verjaardag voor het eerst vieren in het complete gezelschap van mijn vriend, al mijn kinderen, al zijn kinderen, al hun partners en mijn kleindochter. Dat opzich was al een spannend ding, jeweetzelluf hoe jeugdigen soms een andere beleving van tijd en afspraken hebben dan oudere jongeren. Maar dat alles bij elkaar was nog niet genoeg, zo wilde ik ook een verjaardagscirkel. En, ja ja nu komt het, die cirkel 'moest' mijn vriend dan leuk gaan faciliteren. Ik had het al eens voorgesteld waarop geen reactie hoorbaar was van zijn kant. Maar af

Eerlijk gezegd vond ik mezelf maar een kutje cola vanochtend en zaterdagavond ook. Mijn gedachtes over het niet goed doen, de neiging van het vergelijken met de ander en mezelf kleiner maken en daarna dus het zien van dit alles zonder het te accepteren, de zelfafwijzing dus.  Ja ik was weer geraakt door mijn eigen en andermans jackhals/oordelen over mijzelf. Het voelde klote, er was pijn. En om steeds weer te blijven zien dat dat gebeurt en er vervolgens bewust een weg in te kiezen, dat is waar ik NU helemaal inzit.  Een soort uitzoomen en dan mijn richting kiezen, terwijl ik mijn lichaam en alles dat daarin gebeurt, blijf voelen. En terwijl ik mezelf gade sla, de lichamelijke sensaties werkelijk voel door langzaam en diep te ademen, kan het gebeuren dat anderen in mijn directe omgeving daar weer iets van vinden. En dat ook laten merken.  En dat kan weer opnieuw pijn triggeren, waar ik me bewust van kan worden en waar ik wel of niet mee kan zijn.  Een ongoing proces..

Afgelopen week had ik een  paar keer een gesprek met verschillende alleenstaande moeders van puberzonen. Waar de vrouwen over spraken waren de tegenstelde verlangens die zichtbaar zijn. Aan de ene kant de zonen die 's morgens liever in bed liggen dan zich naar school te spoeden. Aan de andere kant moeders die hun zonen het liefst enthousiast, gemotiveerd en op tijd richting school zien bewegen. Ikzelf ben een alleenstaande moeder van een puberzoon geweest. Waar ik in die periode achteraf gezien het meeste last van had, waren mijn eigen overtuigingen over het moederschap en de leerplicht. Ik zat er helemaal in, totaal klem, ik kon geen kant op.  Naar school moest ie, en wel NU. Anders zou ik voor een zoveelste keer naar school of de leerplichtambtenaar moeten komen voor een gesprek over de verzuimde uren van de jongen in kwestie en zou ik me een ongekwalificeerde moeder voelen.  Een slechte moeder want het lukte mij kennelijk niet om hem naar school te sturen. Terwijl het

Onderdeel zijn van de verjaardagscirkel, wat betekent dat eigenlijk. Er zijn 2 rollen, of je bent de jarige of je geeft 'your presence' als genodigde. 'Jarig zijn' tijdens de authenticiteitscirkel betekent volledig in het middelpunt van de aandacht zitten. De anderen observeren jou, spreken uit wat ze zien en denken te zien. Ze vragen je hoe het NU is om jou te zijn. Wat je voelt, denkt, verlangt en alle antwoorden en stiltes mogen er zijn. Er wordt je verteld wat men denkt hoe jij bent, en hoe men denkt dat jij in het leven staat, wat jouw essentie is, jouw kracht je valkuil, dit kunnen cadeautjes zijn. Jij als jarige mag jouw verlangens uitspreken en iemand uitnodigen hier iets mee te doen. Of dat ook zal gebeuren, zal blijken, want...niks moet. De anderen mogen hun verlangens ten aanzien van 'het jou nog meer zien/leren kennen' ook uitspreken, en ook daarbij geldt het voorgaande principe. Net zoals op een 'echte' jaardag, kan het gebeure

Mijn liefdesrelatie is soms net een dans. Ik draai erom heen, sta op 1 been & zoek mijn balans, buig, herpak me, draai de rug toe, zoek het juiste ritme, laat me meeslepen, maak me groot en ook klein, krijg het warm, probeer wat nieuwe pasjes uit en stop op tijd om uit te rusten. Vandaag bedachten mijn lief en ik weer eens een nieuw experiment voor ons tweeën. 'Laten we elkaar alleen begroeten ALS we dat wensen en verlangen op een manier die helemaal past bij dat verlangen'. Dit klinkt nu een beetje vreemd, uitleg volgt;  Als deelnemer tijdens de authenticiteitscirkel ontdek ik dat ik steeds minder dingen 'doe en zeg' omdat het zo heurt maar veel meer mijn impulsen en hartje volg.  Met als gevolg dat ik regelmatig dus niet de impuls voel om iemand te begroeten of te omhelzen. Namelijk niet per se precies wanneer iemand door de deuropening verschijnt, liever als dat zo voelt op het voor mij juiste moment een stuk later. Tijdens de cursuss

Liefdesrelaties zijn heerlijk,  ja...zolang het goed gaat.  Wanneer je middenin een crisis zit, wil je weg en dan voelt de gedachte aan het vrijgezellenbestaan als het ontdekken van de nooduitgang. Dus: niet vluchten, niet uit contact gaan of je niet afsluiten, zijn enorme uitdagingen. Ben je bereidt die aan te gaan? Geen mens gaf mij essentiële informatie over liefdesrelaties toen ik eraan begon als twintiger. Wist ik veel. Nooit gehoord over in of uit contact gaan en wat dat doet.  Alle aannames die ik had waren gebasseerd op verhalen uit films & boeken en de anekdotes van de vriendinnen en vrouwen in mijn leven.  Romantische sprookjes of pure nachtmerries iets anders leek er niet te bestaan. Ondertussen ouder en wijzer en in mijn zoveelste relatie weet ik eindelijk dat je onbewust precies die partner zoekt/vindt, die jou niet kan geven wat jij nodig hebt en omgekeerd. Maar...EN als je dat bewust wel gaat doen, jij en je partner dat stuk zullen helen. Op di