Puberteit, ooh boy!

Afgelopen week had ik een  paar keer een gesprek met verschillende alleenstaande moeders van puberzonen.
Waar de vrouwen over spraken waren de tegenstelde verlangens die zichtbaar zijn. Aan de ene kant de zonen die 's morgens liever in bed liggen dan zich naar school te spoeden. Aan de andere kant moeders die hun zonen het liefst enthousiast, gemotiveerd en op tijd richting school zien bewegen.

Ikzelf ben een alleenstaande moeder van een puberzoon geweest.
Waar ik in die periode achteraf gezien het meeste last van had, waren mijn eigen overtuigingen over het moederschap en de leerplicht. Ik zat er helemaal in, totaal klem, ik kon geen kant op. 

Naar school moest ie, en wel NU. Anders zou ik voor een zoveelste keer naar school of de leerplichtambtenaar moeten komen voor een gesprek over de verzuimde uren van de jongen in kwestie en zou ik me een ongekwalificeerde moeder voelen. 
Een slechte moeder want het lukte mij kennelijk niet om hem naar school te sturen. Terwijl het al die andere ouders gewoon wel lukte en ik toch wel wist hoe belangrijk school en de leerplicht voor mijn zoon waren?

Ik zie me nog staan, 's morgens rond het tijdstip dat ik zelf de deur uit wilde gaan naar hilarisch genoeg de school waar ik werkte als docent, met mijn jas al aan. 
En aan de rand van het bed van mijn puberende maar bovenal slapende zoon brak het zweet me dan uit, niet alleen vanwege het dragen van een jas binnenshuis maar meer nog door het antwoord op de vraag in mijn hoofd: 'Hoe ga ik hem nu naar school krijgen?' 

Nou vraag je je misschien af hoe je het als moeder dan wel kan aanpakken zo 's morgens vroeg?

Laat ik beginnen met de don'ts:

• Ga niet preken aan de bedrand/ontbijtafel/et cetera
• Ga niet chanteren of dreigen aan de bedrand/ontbijtafel/ et cetera
• Ga je zoon niet opjagen
• Ga niet luider dan op conversatieniveau praten

Hoezo niet? Omdat jouw zoon jouw preken en dreigementen allang kent. Hij speelt ze onbewust af in zijn hoofd zodra hij jouw stem hoort. Door ze nodeloos te herhalen wakker je alleen de irritatie op en zijn bereidheid mee te werken neemt dan sowieso af.

Wat doe je wel?

• 's Morgens wanneer je nog genoeg tijd hebt, even de tijd nemen om rustig stil te zitten om een paar liefdevolle affirmaties ten aanzien van jezelf als moeder uit te spreken naar jezelf
• 's Morgens wanneer je nog genoeg tijd hebt, even de tijd nemen om rustig stil te zitten om een paar mooie liefdevolle affirmaties ten aanzien van je zoon uit te spreken
• Op andere momenten neem bewust een de tijd om te connecten met je zoon door zijn favoriete eten te maken, samen film te kijken, mee te gaan naar zijn sportwedstrijd, mee te kijken met zijn game, et cetera.
• Kijk of het lukt om een groot deel van de tijd te vullen met liefdevol plezier samen, dit lukt misschien niet meteen maar het kan wel groeien.
• Bel/spreek een vriend(in) op een gelegen tijdstip en vraag of je je ongenoegen mag uitspreken, neem de tijd en ruimte om dit grondig en uitgebreid te doen. Dit kan je lucht geven.

Voorbeelden van affirmaties zijn:'Mijn zoon weet precies wat goed voor hem is. Mijn zoon leert nu wat hij te leren heeft in dit leven. Hij heeft de wijsheid die bij hem past. Ik vertrouw mijn zoon. Ik accepteer zijn keuzes'.'Ik ben een liefdevolle moeder. Ik voel en leef de liefdevolle balans tussen loslaten en ingrijpen. Mijn zoon en ik leren allebei van deze situaties. Ik vertrouw op mijn keuzes. Het is goed'.

Laat je niet ontmoedigen door:

• De argwaan van je zoon, 'Waarom doet mijn moeder opeens zo aardig, moet ze iets van me?'
• Het wantrouwen van je zoon, 'Straks begint ze toch weer te stressen en preken zodra de vakantie afgelopen is'
• Je eigen wantrouwen, 'Ik dacht dat het beter zou zijn, maar hij blijft nog steeds in zijn bed liggen en komt te laat op school!'
• Je ongeduld' 'Ik ben al 2 weken bezig met affirmaties en mediteren, hoe lang moet ik dit nog blijven doen?'

Laat je verrassen door:

• De liefde die je weer werkelijk gaat voelen voor je zoon
• Het plezier en de lol die jullie weer samen gaan beleven
• De kleine veranderingen in het gedrag van je zoon
• Het gevoel van ontspanning in jouw lichaam 's ochtends wanneer je van je meditatiekussen afstapt
• De wonderlijke veranderingen die zich plotsklaps manifesteren in jullie samenzijn en de positieve gevolgen daarvan
• Wat er gebeurt wanneer jij complimenten gaat geven over de dingen die hij nu wel doet (bv vieze sokken in de wasmand ipv ernaast)

En meer lieve moeders (en vaders natuurlijk net zo goed) is er wat mij betreft niet te doen.

Enjoy!