Mezelf en alles in mij ontvangen

Eerlijk gezegd vond ik mezelf maar een kutje cola vanochtend en zaterdagavond ook.

Mijn gedachtes over het niet goed doen, de neiging van het vergelijken met de ander en mezelf kleiner maken en daarna dus het zien van dit alles zonder het te accepteren, de zelfafwijzing dus. 

Ja ik was weer geraakt door mijn eigen en andermans jackhals/oordelen over mijzelf. Het voelde klote, er was pijn.

En om steeds weer te blijven zien dat dat gebeurt en er vervolgens bewust een weg in te kiezen, dat is waar ik NU helemaal inzit. 

Een soort uitzoomen en dan mijn richting kiezen, terwijl ik mijn lichaam en alles dat daarin gebeurt, blijf voelen.

En terwijl ik mezelf gade sla, de lichamelijke sensaties werkelijk voel door langzaam en diep te ademen, kan het gebeuren dat anderen in mijn directe omgeving daar weer iets van vinden. En dat ook laten merken. 

En dat kan weer opnieuw pijn triggeren, waar ik me bewust van kan worden en waar ik wel of niet mee kan zijn. 

Een ongoing proces...

Ik mag mezelf steeds weer ontvangen, elk moment weer opnieuw. Met alle oordelen die daar bij komen. Mezelf ontvangen zo goed en kwaad als dat gaat. IK ben in feite perfect, net zoals de boom die rustig haar takken laat wiegen in de wind, er hoeft niks te veranderen. 

Zodra ik me ontspan en voel wat Ik in essentie ben; bewustzijn, ruimte, leegte, sereniteit, liefde et cetera, is alles al goed. 

Maar vaak genoeg vergeet ik dat even en komen er oude neigingen boven om dat wat er is af te wijzen, de oordelen die ik hoor of denk voor waar te nemen en het nu helemaal anders te doen. En ook dat, die neiging, mag ik ontvangen.

Ja het leven, mijn leven, nooit saai, nooit klaar, altijd in beweging, altijd in groei, ik hou ervan, zelfs als het pijn doet.


Ahee!