Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Eerlijk gezegd vond ik mezelf maar een kutje cola vanochtend en zaterdagavond ook. Mijn gedachtes over het niet goed doen, de neiging van het vergelijken met de ander en mezelf kleiner maken en daarna dus het zien van dit alles zonder het te accepteren, de zelfafwijzing dus.  Ja ik was weer geraakt door mijn eigen en andermans jackhals/oordelen over mijzelf. Het voelde klote, er was pijn. En om steeds weer te blijven zien dat dat gebeurt en er vervolgens bewust een weg in te kiezen, dat is waar ik NU helemaal inzit.  Een soort uitzoomen en dan mijn richting kiezen, terwijl ik mijn lichaam en alles dat daarin gebeurt, blijf voelen. En terwijl ik mezelf gade sla, de lichamelijke sensaties werkelijk voel door langzaam en diep te ademen, kan het gebeuren dat anderen in mijn directe omgeving daar weer iets van vinden. En dat ook laten merken.  En dat kan weer opnieuw pijn triggeren, waar ik me bewust van kan worden en waar ik wel of niet mee kan zijn.  Een ongoing proces..

Afgelopen week had ik een  paar keer een gesprek met verschillende alleenstaande moeders van puberzonen. Waar de vrouwen over spraken waren de tegenstelde verlangens die zichtbaar zijn. Aan de ene kant de zonen die 's morgens liever in bed liggen dan zich naar school te spoeden. Aan de andere kant moeders die hun zonen het liefst enthousiast, gemotiveerd en op tijd richting school zien bewegen. Ikzelf ben een alleenstaande moeder van een puberzoon geweest. Waar ik in die periode achteraf gezien het meeste last van had, waren mijn eigen overtuigingen over het moederschap en de leerplicht. Ik zat er helemaal in, totaal klem, ik kon geen kant op.  Naar school moest ie, en wel NU. Anders zou ik voor een zoveelste keer naar school of de leerplichtambtenaar moeten komen voor een gesprek over de verzuimde uren van de jongen in kwestie en zou ik me een ongekwalificeerde moeder voelen.  Een slechte moeder want het lukte mij kennelijk niet om hem naar school te sturen. Terwijl het

Onderdeel zijn van de verjaardagscirkel, wat betekent dat eigenlijk. Er zijn 2 rollen, of je bent de jarige of je geeft 'your presence' als genodigde. 'Jarig zijn' tijdens de authenticiteitscirkel betekent volledig in het middelpunt van de aandacht zitten. De anderen observeren jou, spreken uit wat ze zien en denken te zien. Ze vragen je hoe het NU is om jou te zijn. Wat je voelt, denkt, verlangt en alle antwoorden en stiltes mogen er zijn. Er wordt je verteld wat men denkt hoe jij bent, en hoe men denkt dat jij in het leven staat, wat jouw essentie is, jouw kracht je valkuil, dit kunnen cadeautjes zijn. Jij als jarige mag jouw verlangens uitspreken en iemand uitnodigen hier iets mee te doen. Of dat ook zal gebeuren, zal blijken, want...niks moet. De anderen mogen hun verlangens ten aanzien van 'het jou nog meer zien/leren kennen' ook uitspreken, en ook daarbij geldt het voorgaande principe. Net zoals op een 'echte' jaardag, kan het gebeure

Mijn liefdesrelatie is soms net een dans. Ik draai erom heen, sta op 1 been & zoek mijn balans, buig, herpak me, draai de rug toe, zoek het juiste ritme, laat me meeslepen, maak me groot en ook klein, krijg het warm, probeer wat nieuwe pasjes uit en stop op tijd om uit te rusten. Vandaag bedachten mijn lief en ik weer eens een nieuw experiment voor ons tweeën. 'Laten we elkaar alleen begroeten ALS we dat wensen en verlangen op een manier die helemaal past bij dat verlangen'. Dit klinkt nu een beetje vreemd, uitleg volgt;  Als deelnemer tijdens de authenticiteitscirkel ontdek ik dat ik steeds minder dingen 'doe en zeg' omdat het zo heurt maar veel meer mijn impulsen en hartje volg.  Met als gevolg dat ik regelmatig dus niet de impuls voel om iemand te begroeten of te omhelzen. Namelijk niet per se precies wanneer iemand door de deuropening verschijnt, liever als dat zo voelt op het voor mij juiste moment een stuk later. Tijdens de cursuss

Liefdesrelaties zijn heerlijk,  ja...zolang het goed gaat.  Wanneer je middenin een crisis zit, wil je weg en dan voelt de gedachte aan het vrijgezellenbestaan als het ontdekken van de nooduitgang. Dus: niet vluchten, niet uit contact gaan of je niet afsluiten, zijn enorme uitdagingen. Ben je bereidt die aan te gaan? Geen mens gaf mij essentiële informatie over liefdesrelaties toen ik eraan begon als twintiger. Wist ik veel. Nooit gehoord over in of uit contact gaan en wat dat doet.  Alle aannames die ik had waren gebasseerd op verhalen uit films & boeken en de anekdotes van de vriendinnen en vrouwen in mijn leven.  Romantische sprookjes of pure nachtmerries iets anders leek er niet te bestaan. Ondertussen ouder en wijzer en in mijn zoveelste relatie weet ik eindelijk dat je onbewust precies die partner zoekt/vindt, die jou niet kan geven wat jij nodig hebt en omgekeerd. Maar...EN als je dat bewust wel gaat doen, jij en je partner dat stuk zullen helen. Op di

Vanacht om 2 uur werd ik wakker, ik draaide er nog even omheen maar besloot toen toch op te staan. Immers zoals ik afgelopen zondag zelf postte: The morning has secrets to tell... Maar hoe hoor ik dat wat mij verteld 'moet' worden?, vroeg ik me af. Het antwoord was helder, mediteer. Ik sloot mijn ogen en deed een  oefening.  In stappen ziet het er zo uit: Ik denk aan dat wat mij triggert  (een situatie/gedachte/aanname)  Ik zak in het gevoel totdat het letterlijk voelbaar is aan de voorkant van mijn bovenlichaam Ik leg mijn hand op de 'zere plek' en vraag: 'Wat heb jij nodig? Wat wil je mij vertellen?' Ik herhaal innerlijk de woorden die opkomen om te checken of het resoneert met de pijnlijke plek. Wanneer dat zo is, 'reageert' de pijn op een manier die opvalt. Dit doe ik net zo lang tot helder is welke concrete stappen of stapjes ik kan nemen Let op: er bestaan geen te kleine  stapjes  Mijn aanname en gedachtes over mijzelf die me pij

Soms komen er geliefden naar de RealPlay omdat ze niet meer communiceren met elkaar, ze hebben het verlangen om weer te horen en gehoord te worden. Tijdens de RealPlay doen we oefeningen die echt zijn. Echt omdat we de onderwerpen nemen die NU spelen in de relatie. We spreken naar elkaar uit wat we voelen, denken en verlangen. Dat doen we volgens een bepaalde opzet van afwisselend horen en gehoord worden. Wanneer een koppel dit niet gewend is, kan zo'n oefening confronterend en onwennig voelen.  Hoe maak je nou die verdeling van luisteren of praten? Voel of jij de persoon bent die ruimte heeft om NU te luisteren . Als dat zo is, dan bied je aan eerst de luisteraarsrol op je te nemen.  Als jouw geliefde dingen zegt over jou, triggert dat waarschijnlijk pijn in jou. Hoe lukt het jou dan om 'gewoon' te blijven luisteren? Oftewel waar is dan jouw commitment in contact? Hier volgen  5 stappen die mij helpen om in contact te blijven met mezelf en mijn lief en te