Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Het leven zichzelf laten leven. Dat is wat 'ik' wil. Maar wat betekent dat dan? Ooit deed ik het. Niet zo lang geleden als het woord ooit doet vermoeden. Het was de zomer van 2016, vlak nadat mijn hart gestolen was.  Ik checkte telkens of ik de touwtjes nog losgelaten had. Dat deed ik door te kijken of ik aan het trekken of duwen was, of ik aan het manipluleren of stagneren was, of ik wel welkom heettte aan dat wat kwam en afscheid nam van dat wat ging. Eerlijk gezegd ging het vrij moeiteloos.  Moeiteloos totdat... Om het leven, mijn leven nog beter, uithanden te geven, mag ik ook allert zijn op de 'stemmen' in mijn hoofd. Het zijn er minstens 2. De eerste is de fucker, hij/zij loopt aan één stuk door mijn doen en laten te bekritiseren. Het eerste pijnlijke punt van kritiek is:' Hoezo ben jij nou nog niet verlicht met je 20 jaar Boeddhistische praktisering en andere teachings? Wil jij het wel echt of doe je maar alsof? Vind je het gewoon wel interessan

Er is een thema, waar het vandaan komt weet ik niet. Het lijkt zich te manifesteren naar aanleiding van iets dat ik hoor, zie, ruik, voel of proef. Er komt een verhaal. Het leidt me af. Ik word er door meegesleept. Gevoelens en gedachten worden waargenomen en mijn lichaam identificeert zich ermee. Nu komt het er op aan. Ga ik de gevoelens onderdrukken? Ga ik ze proberen tegen te houden? Of g a ik ze welkom heten? Maar wordt het dan niet nog heftiger? Wordt er niet onderwezen dat alles dat je aandacht geeft juist groter wordt? Hoor je elke identificatie met lichaam, gevoel en gedachten niet per direct los te laten? Oke ik heet het welkom. Ik blijf met mijn aandacht bij het gevoel, de felt sense, dat lichamelijk voelbaar is, en kijk wat er gebeurt. Het gevoel verplaatst soms, soms niet, het wordt sterker, soms zwakt het af nadat ik er innerlijk 'hallo tegen zeg'. En dan als ik erbij blijf, komt er een beeld of wil ik een specifieke beweging maken of is er een kleur of

Wanneer is nu het juiste moment om mee te doen aan de workshop: Realplay voor koppels? Ik vroeg het me af.  Ga je meedoen als het niet meer gaat? Of ga je meedoen als het prima gaat? Ga je meedoen als het vuur/de passie gedoofd is of meld je je aan wanneer je nog in de verliefde fase van je (beginnende) relatie bent? Wanneer ik voel en naar mezelf kijk, zeg ik; 'Doe het wanneer je nog passievolle verlangens in je lichaam voelt naar je partner toe. Wanneer ik mijn laatste relatie onder de loup neem, dan zie ik dat er een vurige start was. We konden niet van elkaar afblijven, we belden, sms'ten, zoenden en neukten of zo u wilt, bedreven de liefde den godgandse dag.  Yvonne Kroonenberg schreef ooit in 1 van haar hilarische boeken over relaties zoiets als; 'Zodra je een liefdesrelatie start, stop dan elke dag een bo on in een pot voor elke liefdevolle, passievolle en/of geile handeling die jullie samen beleven. Doe dit een jaar lang.  En nu: Het jaar daarop haal je

'Blijf uit de verhalen', was het advies van de leraar. 'Doe dit om om meer en in meer in de Ik Ben te verblijven' en ik zei: 'Ehhh...'. Wat blijkt, ik ben een verhalenverslaafde. Mijn leven draait om verhalen; het verzamelen, horen, schrijven, vertellen, lezen en fantaseren. Shit, wat nu? Ik ben er deze week eindelijk achter gekomen hoe ik op dat gebied functioneer. Mijn lief en ik liepen door de binnenstad van Amsterdam en uit mijn mond vloeide een woordenstroom die niet te stoppen leek. Bij elk opvallend gebouw ontsprong een herinnering of fantasie. Elke toerist die voorbij liep, droeg een verborgen verhaal met zich mee dat ik in mijn hoofd ontrafelde. Bij deze rasechte beelddenker, creëert bijna elk beeld een associatie en dus een verhaal. Dit gaat helaas moeiteloos waardoor er weinig bewustzijn opzit.  Zoals ik bij voorgaande verslavingen ondervonden heb, werkt het voor mij het beste om voor de de cold turkey te gaan. In dit geval betekent dat;

De eerste keer dat ik iets over focussen las, was op het workshopbord op het Open Up festival. Ik voelde meteen een weerstand, omdat ik dacht dat het een aan te leren skill zou zijn waarbij ik super gefocust (duhh) zou moeten zijn.  Dat het iets heel ingewikkelds zou zijn en ik mentaal zou moeten presteren en daar had ik totaal geen zin in.  Ik wilde gewoon met de flow mee gaan zoals ik dat de hele tijd al deed op het festival. Een paar weken later focuste ik voor het eerst met Ferry en niks bleek minder waar te zijn. Het was totaal niet wat ik van tevoren verwacht had.  De eerste stap, het spiegelen, deed me denken aan iets dat ik tijdens mijn cursussen geweldloze communicatie ook geleerd had. Je herhaalt de woorden die blijven hangen en gebruikt zoveel mogelijk precies dezelfde woorden. Ervaring leert dat een eigen interpretatie heel verkeerd kan vallen bij de focusser. Het bijzondere vind ik dat zelfs wanneer ik precies dat herhaal wat gezegd is, nog steeds bij de foc

Dit is mijn meest persoonlijke en schaamtevolle blog ooit (tot nu toe dus) opgepast!  Hoe jong ik was, weet ik niet meer maar ergens in mijn basisschooltijd speelde ik galgje met mijn moeder en haar zusje. Ik had het woord  jaloerzie  bedacht. De dames konden het niet raden, logisch, en mijn tante lachtte me uit toen ik het woord liet zien. Jaren was het mij onduidelijk hoe ik het woord nu werkelijk moest spellen. Jaloers zijn, ik weet er genoeg vanaf. Als vierjarige kleuter voelde ik het voor het eerst bewust toen mijn zusje geboren werd. Mijn moeders aandacht verschoof van mij naar haar, ik voelde geen liefde voor de baby maar een grote afkeer. Mijn moeder bracht me na een weekje 'verlof' weer naar school. Waar ik normaal gesproken naar haar zwaaide als ik uit de auto stapte, liep ik deze bewuste keer zonder me om te draaien richting school. Het was haar straf, wat dacht ze wel, de baby liefhebben, ik wilde het niet. Mijn jaloezie naar mijn zusje bleef jaren lang

Mijn uitleg bij het woord vreemdgaan is als volgt: met een ander dan je partner stiekem en of ongezien (fysiek) intiem zijn, wetende dat je partner dit niet prettig vindt. Het meest vreselijke onderwerp om met mijn geliefde te bespreken vind ik het thema vreemdgaan. Het triggert ontzettend veel pijn, schaamte en andere ongemakkelijkheden.  Er zijn volgens mij altijd maximaal 3 verschillende posities die bekleed kunnen worden wanneer er sprake is van vreemdgaan.  De nietwetende persoon wiens lief vreemdgaat. De vreemdganger die achter de rug van zijn/haar lief vreemdgaat.  De persoon waarmee vreemd wordt gegaan. Alle posities heb ik bekleed en alle creëerden ook pijn. Mijn eerste intieme seksuele ervaring was in het buitenland met een getrouwde man. Ik kende zijn partner niet en voelde me daarom niet ongemakkelijk of schuldig. Maar ik heb ook meegemaakt dat ik de partner wel kende en dat gevoelens van schuld en afschuw afgewisseld werden met gevoelens van lust en